ผมชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอหน้าไม่อยากคุยใคร เวลาคุยกับคนอื่นน้ำตามันจะซึมๆออกมา ถึงจะคุยดีด้วยก็ซึมออกมา เวลาคุยกับคนอื่นผมก็ไม่กล้าที่จะสบตา (คนอื่นจะคิดว่าผมร้องไห้อ่อนแอ) ตอนคนว่าให้ผม ผมจะเก็บมาคิดประจำไม่ว่าเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก ผมรู้สึกว่าผมทำอะไรมันก็ไม่ดีทุกเรื่อง ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆ เคยฆ่าตัวตายแต่ยังรอดมาได้ แต่ก็ยังอยากจะตายๆไปให้มันจบ(แต่ก็ไม่อยากจบชีวิตโดยการฆ่าตัวตายอีกแล้ว)
ผมอยากจะใช้ชีวิตแบบอยู่คนเดียว แต่ก็ต้องมาเป็นทหารอีก(คนที่บ้านภูมิใจกันใหญ่แต่ผมทั้งเครียดทั้งกดดัน)ท้อแท้กับชีวิตมากครับตอนนี้ วันที่1ก็ต้องไปเข้าค่ายละ ขอมาละบายความในใจหน่อย บางทีทางชีวิตมันก็เลือกไม่ได้ แม้ทางนั้นเราจะไม่ชอบแต่ก็ต้องจำใจเดิน
ไม่รู้ว่าทางข้างหน้ามันจะเป็นยังไง
ร่างกายยังไหวแต่จิตใจตอนนี้มันเหลือน้อยเต็มทนแล้ว