ขอเกริ่นก่อนครับ.. สมาชิกที่บ้านมีทั้งหมด 6 คน (พ่อ, พี่สาว, แฟนพี่, ผม, น้องสาว, ญาติ 1 คน)
เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ช่วงนั้นทุกคนช่วยกันตามหารพ. ให้พ่อกันเพราะผลการติดเชื้อออกมาว่าติดเชื่อโควิทคนแรกในบ้าน ทำให้ทุกคนต้องไปตรวจเชื้อว่ามีใครติดอีกไหม หลังจากนั้นน้องสาวและแฟนพี่สาวก็ติดเชื้อกันตามๆ มา ที่บ้านก็แยกผู้ติดเชื้อออกจากคนในบ้านกัน พอพ่อและน้องสาวมีรพ.เข้ามารับตัวแล้ว ตอนนี้เหลือแฟนที่สาวคนเดียวที่ยังอยู่ที่บ้าน เขาเลือกที่จะ Home Isolation ทุกคนที่เหลือก็ยังต้องกักตัวกันต่อเพราะยังไม่รู้จะมีคนติดอีกไหม มีการป้องกันตัวเช่นใส่ หน้ากากแมส Faceshield ในบ้าน ,แยกจาน ชามของแฟนพี่สาวตามหลักปฎิบัติของผู้กักตัวและผู้ร่วมอาศัย
พอทุกอย่างกลับมาเป็นปกติทุกคนหายดีหมดแล้ว ผมสังเกตว่าแฟนพี่สาวเปลี่ยนไป พอเขารู้ว่าผมอยู่ส่วนไหนของบ้านเขาจะแยกตัวหรือเดินไปทางอื่นตลอดไม่ว่าผมจะนั่งทำอะไรในบ้าน ไม่มาร่วมโต๊ะกินข้าว ไม่มองหน้า ไม่คุย ผมตั้งข้อสังเกตกับตัวเองว่าทำอะไรผิดไปหรือเปล่า มันก็ไม่น่ามีขนาดทำให้เขาเปลี่ยนไปเลย ผมเลยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย
"พี่เป็นอะไรทำไมหลบหน้า ไม่คุยกันเลย"
แฟนพี่สาวอ้างว่า "ตั้งแต่โควิทพี่ไม่อยากคุยด้วย พี่ไม่ชอบเรา เราเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่มีมารยาท ทำเป็นรังเกียจเขา..."
ผมก็ให้เหตุผลเขาไป "เพราะพี่เลือกแล้วที่จะรักษาตัวเองที่บ้าน คนในบ้านก็ต้องป้องกันตัวเองเป็นเรื่องธรรมดา ก็ช่วยดูแลได้ตามที่สามารถเพราะไม่รู้จะติดเชื้อกันไหม ไม่ได้รังเกียจแค่ปกป้องตัวเอง"
พออธิบายอะไรไปเขาก็ไม่ฟังยังว่าผมต่อซึ่งว่าผมต่อหน้าพ่อและทุกคนในบ้านด้วยแต่ไม่มีใครปกป้องเราเลยร่วมทั้งพี่สาวเรา หลังจากนั้นเขาก็ทำกริยาหนักขึ้นเช่น ชักสีหน้าใส่ พูดเสียดสีใส่ มีผมคนเดียวในบ้านที่โดนเขาทำแบบนี้ เขาค่อยบอกตลอดว่าเขาเป็นแค่คนนอก ตอนนี้เริ่มไม่รู้แล้วใครกันไม่มีมารยาทมากกว่ากัน
อยากถามทุกคนครับ ถ้าเป็นคุณยอมให้คนอื่นว่าลูกหรือคนในบ้านตัวเองต่อหน้าไหมครับ?
ปล. ขออนุญาติแท็กสุขภาพจิต นักจิตวิทยาด้วยครับ หลังจากวันนั้นรู้สึกอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข อึดอัด ไม่มี save zone ในบ้านอีกต่อไป
คุณยอมให้คนอื่นว่าลูกหรือคนในบ้านตัวเองต่อหน้าไหมครับ?
เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ช่วงนั้นทุกคนช่วยกันตามหารพ. ให้พ่อกันเพราะผลการติดเชื้อออกมาว่าติดเชื่อโควิทคนแรกในบ้าน ทำให้ทุกคนต้องไปตรวจเชื้อว่ามีใครติดอีกไหม หลังจากนั้นน้องสาวและแฟนพี่สาวก็ติดเชื้อกันตามๆ มา ที่บ้านก็แยกผู้ติดเชื้อออกจากคนในบ้านกัน พอพ่อและน้องสาวมีรพ.เข้ามารับตัวแล้ว ตอนนี้เหลือแฟนที่สาวคนเดียวที่ยังอยู่ที่บ้าน เขาเลือกที่จะ Home Isolation ทุกคนที่เหลือก็ยังต้องกักตัวกันต่อเพราะยังไม่รู้จะมีคนติดอีกไหม มีการป้องกันตัวเช่นใส่ หน้ากากแมส Faceshield ในบ้าน ,แยกจาน ชามของแฟนพี่สาวตามหลักปฎิบัติของผู้กักตัวและผู้ร่วมอาศัย
พอทุกอย่างกลับมาเป็นปกติทุกคนหายดีหมดแล้ว ผมสังเกตว่าแฟนพี่สาวเปลี่ยนไป พอเขารู้ว่าผมอยู่ส่วนไหนของบ้านเขาจะแยกตัวหรือเดินไปทางอื่นตลอดไม่ว่าผมจะนั่งทำอะไรในบ้าน ไม่มาร่วมโต๊ะกินข้าว ไม่มองหน้า ไม่คุย ผมตั้งข้อสังเกตกับตัวเองว่าทำอะไรผิดไปหรือเปล่า มันก็ไม่น่ามีขนาดทำให้เขาเปลี่ยนไปเลย ผมเลยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย
"พี่เป็นอะไรทำไมหลบหน้า ไม่คุยกันเลย"
แฟนพี่สาวอ้างว่า "ตั้งแต่โควิทพี่ไม่อยากคุยด้วย พี่ไม่ชอบเรา เราเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่มีมารยาท ทำเป็นรังเกียจเขา..."
ผมก็ให้เหตุผลเขาไป "เพราะพี่เลือกแล้วที่จะรักษาตัวเองที่บ้าน คนในบ้านก็ต้องป้องกันตัวเองเป็นเรื่องธรรมดา ก็ช่วยดูแลได้ตามที่สามารถเพราะไม่รู้จะติดเชื้อกันไหม ไม่ได้รังเกียจแค่ปกป้องตัวเอง"
พออธิบายอะไรไปเขาก็ไม่ฟังยังว่าผมต่อซึ่งว่าผมต่อหน้าพ่อและทุกคนในบ้านด้วยแต่ไม่มีใครปกป้องเราเลยร่วมทั้งพี่สาวเรา หลังจากนั้นเขาก็ทำกริยาหนักขึ้นเช่น ชักสีหน้าใส่ พูดเสียดสีใส่ มีผมคนเดียวในบ้านที่โดนเขาทำแบบนี้ เขาค่อยบอกตลอดว่าเขาเป็นแค่คนนอก ตอนนี้เริ่มไม่รู้แล้วใครกันไม่มีมารยาทมากกว่ากัน
อยากถามทุกคนครับ ถ้าเป็นคุณยอมให้คนอื่นว่าลูกหรือคนในบ้านตัวเองต่อหน้าไหมครับ?
ปล. ขออนุญาติแท็กสุขภาพจิต นักจิตวิทยาด้วยครับ หลังจากวันนั้นรู้สึกอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข อึดอัด ไม่มี save zone ในบ้านอีกต่อไป