ผู้บังคับใช้กฎหมายไม่มีดุลยพินิจเพียงพอในการตัดสินคดีหรือ ถึงต้องให้ทนายความมาแก้ต่างให้โจทย์และจำเลย
ในเมื่อคดีความเกิดจากโจทย์และจำเลย ว่ากันตามพยานและหลักฐานจากสองฝ่ายก็น่าจะเพียงพอ
ทำให้คนมีเงินจ้างทนายความเก่งๆส่วนใหญ่รอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก
 
คิดว่าถ้าหากผู้บังคับใช้กฎหมายใช้ดุลยพินิจตัดสินตามพยานและหลักฐาน ว่ากันตามความผิดที่เกิด 
อาชีพนี้ไม่ต้องมีก็ได้ในเมื่อใช้กฎหมายเดียวกัน  ผมคิดถูกไหมครับหรือว่าจำเป็นต้องมีอาชีพนี้ ช่วยไขข้อข้องใจหน่อยครับ