มีใครพอจะรับฟังเเละอ่านกระทู้ของเราสักนิดนึงมั้ยคะ☹️ คือตอนนี้เราอยู่ม.4 เราอยากย้ายห้องมากๆอยากย้ายจนใจจะขาด เราเป็นเด็กใหม่ ซึ่งเพื่อนก็ไม่มีใครสนใจ เพื่อนเเต่ล่ะคนคือเเข่งขันมาก ไอ้เรื่องเรียนเราไม่ซีนะ เราก็พอเรียนได้ เเต่เราซีเรื่องคนรอบข้างมากๆ เราเข้ารร.ใหม่ไปพร้อมกับเพื่อน เเต่ได้อยู่คนละห้อง เเละไม่ได้สอบเข้า ก็เลยถูกกระจายไปยังห้องต่างๆ จะบอกไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ ว่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดถ้าไม่สนิท เวลาไปรร.เราอึดอัดมาก เพื่อนทั้งห้องคือไม่มีสีสันเลย เราเครียด เราบอกกับตัวเองทุกวันว่าไม่อยากไปรร.ไม่สนุก เบื่อสังคมรร.  เราค่อนข้าง sensitive กับเรื่องเพื่อนมาก ทำให้ชีวิตเราขาดเพื่อนไม่ได้ บางคนอาจสงสัยว่าทำไมไม่ลองปรึกษาพ่อเเม่ เอาง่ายๆคือ ครอบครัวมองเราเป็นวิญญาณ เราไม่มีความสุข เราไม่มีความสุขมากๆ มันมากจนอัดอั้นใจ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราลองปรึกษารุ่นพี่สนิทเขาก็บอกให้เราลองชวนเพื่อนคุย ลองเข้าหาเพื่อน ลองใช้ความอดทน ลองนู่นนี่นั้น เราพยายามเเล้ว เเต่มันทำไม่ได้ เราคงห่วยมากสินะ
เราลองมองดูตัวเราเองซักพัก เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า อยู่บ้านก็เหมือนคนล่องลอย ชีวิตไม่มีสีสัน ถ้าไม่ออกไปพบเพื่อน อยู่ดีๆก็นั่งเหม่อ สักพักร้องไห้ ในใจคิดเเค่คำเดียวคือ ไม่อยากไปรร.ๆๆๆๆๆๆ มีวันหนึ่งเราไปรร.ได้ประมาณอาทิตย์หนึ่ง คือหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เหมือนไปเพื่อเรียนไปวันๆ เพื่อนไม่มีการหัวเราะเฮฮา
มีเเต่คนถือตัว มีเเต่พวกที่เเบบว่า กูจะเรียนอย่างเดียวอ่ะ พอผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ เราไปรร.อาทิตย์ต่อมา เราทนไม่ได้เเล้ว อยู่ๆเราก็ร้องไห้ เราพยามหยุดร้องเพราะไม่อยากให้เพื่อนในห้องเห็น ตอนนั้นเราร้องในห้องเรียนเลย เราพยามฮึบมันไว้เเต่มันก็ไม่ไหว ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง เพราะมันไม่หยุดร้องสักที เราก็เลยโทรหาเพื่อนสนิทที่เรียนคนล่ะห้อง ว่ามาหากูหน่อยกูอยู่บันได พอเพื่อนมาหาคือเราปล่อยโฮเลย
;คนอื่นๆอาจคิดว่าเรื่องเเค่นี้ทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ เพื่อนอ่ะ หาเมื่อไหร่ก็ได้  ใช่สิคนพูดจะพูดอะไรก็ได้ เขาไม่รู้หรอกว่าชีวิตเรานอกจากเพื่อนเราก็ไม่มีใครอีกเลย ทั้งชีวิตเรา เรายกให้เพื่อน
❤️คนที่ทำให้เรามีความสุขคือเพื่อน
❤️คนที่คอยให้คำปรึกษาเรา คือเพื่อน
❤️คนที่คอยช่วยเหลือเราในเรื่องต่างๆ คือเพื่อน
❤️เซฟโซนที่ดีของเรา คือเพื่อน
ครอบครัวอ่ะ ไม่ใช่ เเค่นี้เเหละค่ะ เราเเค่อยากปลดปล่อย

ก่อนจะจบกระทู้นี้ไปเราอยากถามเพิ่มเติมค่ะว่าเราเป็นซึมเศร้าหรือเปล่า หรือเป็นประสาทอะไร บางทีอาจเป็นไบโพล่า555
อาการของเราคือ!!!
1.อยู่ดีๆก็หมดหวัง
2.ชอบเหม่อ คิดไปเรื่อย
3.ชอบคิดตัดพ้อ (เราใช้คำนี้ถูกมั้ยนะ)ทำให้ตัวเองหมดกำลังใจ
4.ชอบคิดว่าตัวเองไม่สำคัญ เรามันเกิดมาทำไม ทำไมไม่ตายๆไปสะ
5.ถ้าโมโหคือจะชอบใช้กำลัง เเต่จะใช้กำลังกับตัวเอง โกรธให้คนอื่นนะ เเต่ไม่รู้สึกอยากทำร้ายเขา เเต่อยากทำร้ายตัวเอง เช่น ชกกำเเพง กรีดข้อมือ เอาเข็มมาขูดขา เเละมีทุบตัวเองบ้าง ทำเเบบนี้เเต่กลับมีความสุขสะงั้น
6.ชอบคิดไปเรื่อย ชอบคิดว่า ถ้าเราลองตกบันไดมันจะเป็นยังไงว่ะ ถ้าเราถูกรถชนจะเป็นยังไงว่ะ ถ้าเราเอามีดมากรีดตัวเองมันจะเป็นยังไง ชอบคิดไปในทางเเบบนี้
ไม่รู้จะทำยังไง


เรามีเรื่องเเค่นี้ค่ะ ถ้าทุกคนรู้คำตอบช่วยเราด้วยนะคะเราอยากรู้จริงๆ ขอบคุณค่ะ