สำหรับหัวข้อในวันนี้ เป้นหัวข้อที่ตัวเราไดประสบพบเจอมากับตัวเอง ก่อนที่จะไปอ่าน เกี่ยวกับโรคซึมเศร้า อยากให้ผุ้อ่าน ทำความรุ้จักกับเราก่อนที่เราจะป่วยเป้นโรคนี้ก่อน โดยที่สามารถเข้าไปอ่าน ได้ตามลิงค์นี้เลยนะ
https://ppantip.com/topic/40612526
สำหรับโรคซึมเศร้า คนทั่วไปอาจจะไม่ได้เข้าถึงหรือคลุคลีกับโรคชนิดนนี้มากสักเท่าไหร่ นอกจากพ่อแม่ หรือคนที่สนิทจริงๆถึงจะได้รับรู้ถึงอาการป่วย
ปัจจุปันมีผู้ป่วยที่เป็นดรคซึมเศร้า กล้าที่จะยอมรับและออกมา เปิดเผยกับสังคมภายนอกมากขึ้น แต่เรายังเชื่อว่ามีอีกหลายๆคนที่ไม่กล้าออกมายอมรับและเปิดเผยถึงอาการป่วยของตนเอง เพราะ อาการที่เราป่วยนั้น เป้นอาการป่วยทางจิต กลัวว่าคนที่เราบอกหรือสังคมจะมองว่าเราแตกแยก
ดังนั้นหัวข้อนี้ เราอยากจะมาเปิดเผยถึงอาการที่เราป่วย ว่าอาการของโรคที่เราเป็นคืออะไร และมีลักษณะอย่างไร ทำไมถึงเรีกว่าอาการป่วย เริ่มแรกเลยนั้น มันเริ่มเมื่อประมาณ2 ปีที่แล้ว เราเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ เป้นช่วงๆ อาทิตย์นึงนอนไม่หลับสัก 2-3 วัน ต่ออามทิตย์ ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรานอนไม่เป็นเวลาหรือเปล่า แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ อาการที่นอนไม่หลับเริ่มแย่ ร่างการเริ่มทรุดโทรมทีละนิดๆ หากวันไหนที่ร่างกายต้องการจะนอน ก็จะนอนได้ทั้งวัน โดยที่ไม่อยากจะลุกขึ้นออกมาจากเตียงไม่อยากที่จะหาอาหารทาน บางทีอาจจะมีนอนข้ามวันจนส่งผลกระทบต่อการเรียน ต่อมาเมื่อร่างการขาดการพักผ่อนที่เป้นระบบมันทำให้สมองที่ปกติก เราสมารถเรียนรู้อะไรได้ค่อนข้างเร็ว เริ่มแย่ลง สมาธิสั้นลงอย่าเห็นได้ชัด อารมเริ่มฉุนเชียวมากขึ้น จากที่เป็นคนมีเหตุผลและใจเย็น มันทำให้เราหงุดหงิดง่ายมากขึ้น ไม่สามารถที่จะรออะไรได้นานๆ ร่างกายเริ่มตอบสนองต่ออาหารมากขึ้น หมายถึง เวลาทานอะไรที่ผิดปกติ เช่น อาหารทะเล หรือ อาหารตามร้านบุฟเฟต์ จะมีอาการแพ้ จากที่ปกติร่างกายไม่เคยเป้นแบบบนี้มาก่อน อาการที่กล่าวๆมาทั้งหมดนั้น เป้นสภาวะทางจิตใจที่ส่งผลกระทบไปสู่การร่างกาย และการใช้ชีวิตในหลายๆด้าน ทั่งด้านการเรียน การใช้ชีวิต การเข้าหาสังคม เป็นต้น
ซึมเศร้าหรือแค่คิดไปเอง
สำหรับโรคซึมเศร้า คนทั่วไปอาจจะไม่ได้เข้าถึงหรือคลุคลีกับโรคชนิดนนี้มากสักเท่าไหร่ นอกจากพ่อแม่ หรือคนที่สนิทจริงๆถึงจะได้รับรู้ถึงอาการป่วย
ปัจจุปันมีผู้ป่วยที่เป็นดรคซึมเศร้า กล้าที่จะยอมรับและออกมา เปิดเผยกับสังคมภายนอกมากขึ้น แต่เรายังเชื่อว่ามีอีกหลายๆคนที่ไม่กล้าออกมายอมรับและเปิดเผยถึงอาการป่วยของตนเอง เพราะ อาการที่เราป่วยนั้น เป้นอาการป่วยทางจิต กลัวว่าคนที่เราบอกหรือสังคมจะมองว่าเราแตกแยก
ดังนั้นหัวข้อนี้ เราอยากจะมาเปิดเผยถึงอาการที่เราป่วย ว่าอาการของโรคที่เราเป็นคืออะไร และมีลักษณะอย่างไร ทำไมถึงเรีกว่าอาการป่วย เริ่มแรกเลยนั้น มันเริ่มเมื่อประมาณ2 ปีที่แล้ว เราเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ เป้นช่วงๆ อาทิตย์นึงนอนไม่หลับสัก 2-3 วัน ต่ออามทิตย์ ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรานอนไม่เป็นเวลาหรือเปล่า แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ อาการที่นอนไม่หลับเริ่มแย่ ร่างการเริ่มทรุดโทรมทีละนิดๆ หากวันไหนที่ร่างกายต้องการจะนอน ก็จะนอนได้ทั้งวัน โดยที่ไม่อยากจะลุกขึ้นออกมาจากเตียงไม่อยากที่จะหาอาหารทาน บางทีอาจจะมีนอนข้ามวันจนส่งผลกระทบต่อการเรียน ต่อมาเมื่อร่างการขาดการพักผ่อนที่เป้นระบบมันทำให้สมองที่ปกติก เราสมารถเรียนรู้อะไรได้ค่อนข้างเร็ว เริ่มแย่ลง สมาธิสั้นลงอย่าเห็นได้ชัด อารมเริ่มฉุนเชียวมากขึ้น จากที่เป็นคนมีเหตุผลและใจเย็น มันทำให้เราหงุดหงิดง่ายมากขึ้น ไม่สามารถที่จะรออะไรได้นานๆ ร่างกายเริ่มตอบสนองต่ออาหารมากขึ้น หมายถึง เวลาทานอะไรที่ผิดปกติ เช่น อาหารทะเล หรือ อาหารตามร้านบุฟเฟต์ จะมีอาการแพ้ จากที่ปกติร่างกายไม่เคยเป้นแบบบนี้มาก่อน อาการที่กล่าวๆมาทั้งหมดนั้น เป้นสภาวะทางจิตใจที่ส่งผลกระทบไปสู่การร่างกาย และการใช้ชีวิตในหลายๆด้าน ทั่งด้านการเรียน การใช้ชีวิต การเข้าหาสังคม เป็นต้น