คือผมเถียงกับตัวเองในสมองครับมันเหมือนกับว่ามีใครอยู่อีกคนนึงที่กระซิบอยู่ข้างในหัวให้ผมคิดเรื่องไม่ดีทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้อยากคิดไม่อยากทำเเบบนั้นเวลาเป็นมือเท้าสั่นมากเย็นด้วยผมขอไม่เล่านะว่าในสมองมันกระซิบยังไงเพราะทุกครั้งที่มันกระซิบผมอยากจะอวกมากมันคลื่นไส้มันน่ากลัวมากเลยครับ เวลาไปเจอไปเห็นอะไรมันจะพาไปเชื่อมกับเสียงที่กระซิบอยู่ในหัวของผม
ใครพอพูดอะไรให้ผมสบายใจบ้างครับ ผมอยากกลับไปเป็นคนที่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนมากเลยครับ คิดถึงตัวเองในช่วงเวลานั้นมากๆผมสามารถทำอะไรได้โดยไม่ต้องสนใจว่าคนรอบข้างจะคิดกับผมยังไง ผมรู้นะคับว่าเสียงกระซิบเบาๆนี้มันเกิดจากอะไรมันเกิดจากคนรอบข้างสภาพเเวดล้อมผมครับเเต่ก็จะพยายามเตือนตัวเองทุกครั้งว่าอย่าไปโทษใครนอกจากตัวเองเพราะไม่มีใครเอาความสุขไปจากตัวผมได้นอกจากตัวผมเอง