ตอนนี้อายุ 16 จะ 17 นะคะ มีเรื่องเครียดตั้งแต่ประมาณ ม.1 มันเป็นเรื่องนึงที่กระทบจิตใจมากๆ ตอนนั้นร้องไห้เป็นเดือน แล้วหลังจากนั้นก็รู้สึกว่าเป็นคนใจร้อน/โมโหง่าย/ร้องไห้บ่อยๆมาเสมอ เวลาเรื่องอะไรเล็กๆน้อยๆจะเก็บมาคิด อยากฆ่าตัวตาย แค่วันไหนอนไม่คุยด้วยอะไรงี้อะค่ะ ก็คืออยากฆ่าตัวตายแล้ว เครียดมากๆ ทั้งๆที่ตอนเด็กเราร้องไห้ยากมาก พอม.2,3 เริ่มดีขึ้นเพราะว่าไปบ้าดารา-“- ทำให้ลืมเรื่องแย่ๆลงเยอะ แต่ตอนนี้ไม่ได้ตามแล้วเหมือนจะกลับมาเป็นอีกรอบ โดยเฉพาะช่วงนี้อยู่แต่บ้าน(กักตัว) ร้องไห้บ่อยมาก บางทีเครียดแบบไม่มีสาเหตุ ร้องไห้ออกมา บางทีพ่อล้อเล่นว่าให้จ่ายค่าเรียนพิเศษเองก็คือจิตตกมากคิดไปต่างๆนานาว่าอยากให้เรียนจบทำไมไม่จ่ายให้ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าคุณพ่อออกให้ตอนหลังแน่ๆ แต่ก็เครียดอยู่ดี หรือเป็นสิว ผื่นขึ้น ก็เครียดแล้ว ตอนนั้นนั่งร้องไห้ทุกวัน 3-4 วัน พอมีเรื่องเล็กๆน้อยๆอะไรมากระทบจิตใจก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อะไรงี้ค่ะ แล้วก็รู้สึกอยากเฟดตัวออกจากสังคม ปิดไอจีบ้างลบแอปนู่นนี่บ้าง  แต่ภายนอกเราเป็นคนที่ดูเฟรนลี่เพื่อนเยอะมาก ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลยค่ะ แล้วก็ไม่แน่ใจว่าคือโรคซึมเศร้าไหม หรืออาจจะเป็นโรคอื่น เพราะส่วนตัวคือเครียดคนเดียว ถ้าเดินไปบอกพ่อแม่ตอนนี้ว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้าคือท่านไม่เชื่อแน่ๆ เพราะอยู่บ้านต่อหน้าพ่อแม่คือร่าเริงปกติมากๆ ไม่ใช่ว่าตอนร่าเริงคิดลบอยู่นะคะ แต่กำลังร่าเริงจริงๆ เพียงแค่มีการเศร้าบ่อย คิดมาก เป็นมา จะ5 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ ม.5 เครียดมากไม่กล้าบอกใคร ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไร แล้วก็รู้สึกว่าเราอยู่ไม่เกินเรียนจบแน่ๆ คงจะมีสักวันฟิวส์ขาดฆ่าตัวตายไปจริงๆค่ะ😓 อ๋อแล้วอีกอย่างเป็นคนย้ำคิดย้ำทำด้วยค่ะ เช่นตอนจะอ่านหนังสือเราจะจดไว้ว่าวันนี้จะอ่านอะไรบ้าง แล้วก็กดดูซ้ำๆๆๆอะค่ะ เรียงใหม่ ลบใหม่ เปลี่ยนแผนบ่อยๆ แต่ว่าไม่มีอาการสมาธิสั้นนะคะ อ่านหนังสือเรียนได้ตามปกติ