เรื่องเล่าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองเมื่อหลายปีก่อน
ตอนที่ผม ไปช่วยพี่ชายรับเหมาต่อเติม  จริงๆก็ไม่ได้
ช่วยอะไรเขามากหรอก
เหมือนแค่ไปอยู่เป็นเพื่อน
ซะมากกว่า  จับโน่นนี่บ้าง
หุงข้าวให้กินบ้าง  ออกไปสั่งของให้บ้าง(พวกวัสดุ)

บ้านที่เราไปอยู่(อยู่ฟรีครับ ของญาติกัน) เป็นครึ่งตึกครึ่งไม้ อยู่ในสวนมะพร้าว
มองข้างนอกเก่ามาก
แต่พอเข้าไปด้านใน กลับ
สะอาดน่าอยู่  ด้านล่างเป็น ครัวกับห้องนั่งเล่น
ห้องน้ำต้องเปิดประตูออกไปข้างนอก แต่ก็อยู่ชายคาเดียวกัน

ด้านบน เป็นห้องว่างๆสองห้อง และที่เสากลางบ้าน
เป็นเสาตกน้ำมัน(ไม่ใช่ตะเคียนนะครับ เป็นไม้มะหาด  ต้นกำลังสวย)
เห็นตอนแรกก็แอบเย็นหลัง
วาบเหมือนกัน  แต่ไม่เห็นมี
พวงมาลัยหรืออะไรที่ใช้สำหรับเซ่นไหว้  เราสองพี่น้องก็เลยเฉยๆ

เราแยกกันอยู่คนละห้องครับ  (เพราะผมไม่กินเหล้า
แต่พี่ชายชอบ ก็เลยแยกกันนอน จะได้ไม่รบกวนซึ่งกัน
และกัน

แต่ขนาดว่าไม่กลัวอะไร
เราก็มีการหาพวงมาลัยมาไหว้ที่หัวนอน  เพื่อขอเจ้าที่เจ้าทางเจ้าบ้านเจ้าเรือน😁
โดย..ผมนอนในห้องที่มีเสา
ตกน้ำมัน  แรกๆก็ปกติดีครับ  จนสักประมาณ
อาทิตย์หนึ่งละมั้งครับ ผมก็เริ่มเจออะไรแปลกๆ

เย็นวันนั้นพอเลิกงานผมก็เข้าบ้านก่อนเพื่อมาหุงข้าว
ส่วนพี่ชายก็แอบไปสังสรรค์กับคนอื่นๆที่เรา
จ้างมาช่วย   สักประมาณ
หกโมงกว่าๆผมก็เห็นแวบๆว่ามีคนเดินผ่านประตูครัวไป ผมก้มหน้าทำกับข้าวอยู่
และหันหน้าไปทางประตู
ก็เลยเอ่ยล้อขึ้นว่า

"กลับไวไปนะวันนี้"

แต่ไม่มีเสียงตอบครับ
สักพักใหญ่ก็ได้ยินเหมือน
เสียงอะไรหล่นหรือล้ม
ที่ชั้นบน  ดังโครมใหญ่เลย
ครับ   ผมก็รีบวิ่งขึ้นบันได
ไปเพราะคิดว่าพี่ชายอาจเป็นลมหรือล้มในห้อง

พอขึ้นไปถึงผมก็คว้าลูกบิด
ประตูห้องพี่  ปรากฏว่าล็อค
ครับ  ผมก็เคาะ พร้อมตะโกนเรียก  พอไม่มีเสียงตอบผมก็วิ่งไปห้องตัวเองเผื่อเสียงที่ได้ยินจะดังมาจากห้องผม
จริงๆ ก็เป็นห้องโล่งๆนะครับ ของที่จะล้มได้ก็มีแค่พัดลม  ระหว่างนั้นก็หาของ
งัดแงะ มาด้วย กะว่าถ้าไม่
ขานรับก็จะงัดกันละ

หลังจากนั้น   ผมตะโกนเรียกอีกหลายครั้งก็ไม่มีเสียงตอบ
ห่วงก็ห่วง  ผมก็เลยตัดสินใจจะงัดประตู  กำลังตั้งท่า
พี่ชายก็เดินขึ้นบันไดมา
จากชั้นล่างเฉย
ผมก็เลยบ่นว่า  ลงไปข้างล่างแล้วก็ทำไมไม่ขาน
พี่ก็ทำหน้างงๆ

"ข้างล่างอะไร  เฮียเพิ่งมาถึง  ได้ยินเสียงเอ็งพูดอะไร
อยู่  ก็เลยขึ้นมาดูเนี่ย  แล้วเอาชะแลงมาทำไม"

พอได้ยินแบบนั้นผมก็ชะงัก
แต่ในใจก็แอบคิดว่าพี่อำผม
หรือเปล่า  ก็เลยไปจ้องตาหาพิรุธ ซึ่งแกก็นิ่งเป็นปกติดีแถมเอาชะแลงไปเก็บให้ด้วย

เมื่อจับพิรุธไม่ได้ผมก็เลยปล่อยไป

หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็
ปกติจนผมคิดว่าคงอุปทาน
ไปเอง   แต่แล้วเช้าวันหนึ่ง
ผมลุกมาหุงข้าวมื้อเช้าตอน
ตีห้า(ก็ลุกอย่างนี้ทุกวันแหละครับ) พอเปิดไฟแล้ว
ก็เปิดห้องไว้ อาศัยแสงส่อง
ตอนลงชั้นล่างก็เห็นหลังใครแวบๆลงบันไดไป
ก็คิดว่าพี่ชายคงไปเข้าห้องน้ำ  ผมก็เลยเข้าครัว
ทำอาหารเช้า  พักใหญ่พี่ชายก็เดินหัวฟูเข้าประตูครัวด้านหน้ามา

"เอ้า..คิดว่าเข้าห้องน้ำอยู่เสียอีก"

"เปล่า..เฮียเพิ่งตื่น แล้วก็ลง
มาเนี่ยแหละ"

แต่..ผมเห็นคนลงบันไดมาก่อนผมจริงๆนะครับ
ตอนนั้นก็มีแอบคิดแวบๆแล้วแหละ  แต่ก็ยังไม่ถาม
แค่จ้องตาจับพิรุธเหมือนครั้งแรกแล้วก็นิ่งๆอยู่

จนครั้งสามนี่แหละ😅
ผมสังเกตว่า  พอตัวเองเริ่ม
ลืม  อะไรสักอย่างนั่นถึงจะก่อการขึ้นอีกครั้งเสมอ
ครั้งนี้ก็เช่นกัน  วันนั้นผมปวดหลังมาก ก็เลยขอพักงานหนึ่งวัน  พอกินข้าวกิน
ยาเสร็จผมก็นอน   หลับไป
นานหรือเปล่าไม่รู้แต่มาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเหมือน
อะไรตกจากหลังคาลงมาบนพื้นห้อง  .แรงมากจนพื้น
สะเทือนเลย  ผมก็ผวาลุกขึ้นนั่ง  แต่มองดูแล้วก็ไม่เห็นมีอะไร ห้องก็โล่งๆอยู่อย่างเดิม  และผมก็ไม่แน่ใจว่าฝันไปเองหรือเปล่า
เพราะตอนนั้นหลับอยู่

แต่ขนาดไม่แน่ใจ ก็แอบสยองอยู่นะ  ก็เลยคว้าผ้าห่มกับหมอนเพื่อลงไปนอนข้างล่าง   กำลังจะนอน
รอบใหม่ในห้องนั่งเล่น
ซึ่งข้างบนคือห้องผม
คราวนี้เสียงโครมชัดๆเลย
ครับ  บนห้องผมนั่นแหละ
เหมือนใครกระโดดลงมาบนพื้นห้องอย่างไรอย่างนั้นเลย  กลัวมั้ย...โมโหมากกว่าครับ  ต้องเรียกว่า
เลือดฉีดขึ้นหน้าเลยละ

คว้าหมอนได้ ผมก็ขว้างไปติดกระดานชั้นบน  แบบทำมาแบบไหนก็ทำไปแบบนั้นเลย
สรุปก็เลยไม่ได้นอนแล้วครับ  ออกไปหาพี่ชายที่หน้างานโน่นแหละ(ไม่ได้
กลัวนะจริงจิ๊ง😆)

พอได้อยู่กันสองคน  ผมก็เล่าให้พี่ฟัง  แต่เฮียเบญ
บอกผมว่า  'หนแรกเอ็งคง
ตาฝาดแหละ ส่วนหนสอง
เอ็งก็เมาขี้ตา"

"แล้วหนสามล่ะ"

"เอ็งก็ฝันไง  ตอนนั้นหลับอยู่ไม่ใช่เรอะ"

"แต่พอผมลงมาข้างล่างแล้ว มันโดดอีกรอบนึงนะ"

"พัดลมคงล้มแหละ เชื่อเฮีย"

"ก็ได้...เย็นนี้เราไปดูด้วยกัน"


และเย็นนั้นผมก็ลากเฮียเบญกลับบ้านไปด้วย
พอถึงบ้านผมก็ชี้ให้ดูหมอน
ที่ผมขว้างข่มขวัญ อะไรสักอย่างนั่น  แล้วก็พากันขึ้น
ไปดูห้องผมว่าพัดลมล้มจริงๆหรือเปล่า  


พอเปิดเข้าไป
ห้องผมก็ปกติทุกอย่าง
พัดลมก็อยู่มุมห้องเช่นเดิม
ผมเลิกคิ้วเย้ยๆใส่เฮียเบญ
แกก็เลยเอากำปั้นทุบหัวผม
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

และตั้งแต่นั้นผมก็สวดมนต์
ไหว้พระก่อนนอน แผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้งหลายทุกคืน   แม้จะยังมีเสียงกระโดดบ้าง  แต่ไม่มีมาโผล่ตรงนั้น ตรงนี้อีกเลย

จนเช้าวันหนึ่ง พอตีห้าผมก็ลุกมาหุงข้าวอย่างเคย
พอเปิดประตูก็เจอเฮียเบญนั่งรออยู่หน้าห้อง
แกลากผมลงไปข้างล่าง
แล้วก็เล่าว่า  ตอนตีสามแกลุกมาเข้าห้องน้ำ  พอเสร็จ
ก็จะกลับขึ้นไปนอน
แล้วเห็นผู้ชายใส่เสื้อขาว
ยืนหันหลังให้อยู่ตรงบันได
แกก็คิดว่าเป็นผม  เลยถาม
ว่า มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้
ก่อนจะเดินหลีกขึ้นไป
พอไม่ได้ยินเสียงตอบก็เลย
หันมาดู  แต่ปรากฏว่า
ตรงนั้นว่างเปล่า
แกก็เลยวิ่งมานั่งพิงประตูรอผมอยู่หน้าห้อง

เฮียบอกว่าไม่ถึงกะกลัวมากแต่ก็ แอบสยองนิดนึง

เช้านั้นสองพี่น้องก็เลยพากันไปใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลให้ ใครก็ไม่รู้คนนั้น

และหลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้เห็นเขาแบบนั้นอีกเลย  จนเราย้ายออก(เพราะ
งานตรงนั้นเสร็จ)

(แต่ตอนนี้เขาเอาบ้านหลังนั้นไปถวายวัดแล้วนะครับ)
ผมถามเจ้าของบ้านว่า
เสาต้นนั้นเป็นไม้อะไร
เขาก็บอกว่าเป็นไม้มะหาด
แต่ไม่ยักกะเล่าว่ามีคนเฝ้า
และผมก็ไม่เล่าว่า..เจอ..

แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้
ทำอะไรมากกว่านั้นแค่มา
หลอนๆให้ใจเต้นแรงเองครับ😅

ขอบคุณครับ