ปีนี้พ่อเราอายุ64 เป็นคนแข็งแรงมากออกไปเดินออกกำลังกายทุกวัน แกทำงานได้ทุกอย่าง เป็นคนขยัน

อาการมันเคยเป็นเมื่อหลายๆวันก่อนมาบางแล้ว ที่พ่อเราถือโทรศัพท์แล้วต้องคอยสบัดมือเพราะรู้สึกชา แกก็มาพูดกับเราไว้บ้างว่าช่วงนี้มือชาบ่อยเหมือนกล้ามเนื้ออ่อนแรง แต่สักพักมันก็หายต่างคนต่างคิดว่าเป็นเพราะถือโทรศัพท์นาน
จนมาวันนี้ ตอนเช้าแกปกติดีทุกอย่าง ขับมอไซต์ออกไปซื้อข้าวเช้าให้เรา แล้ววันนี้เราต้องเรียนออนไลน์เลยไม่ได้สังเกตุอาการ กินข้าวเช้าเสร็จเราก็เข้าห้องตัวเองเลย จนเราลงมาหาข้าวเที่ยงกินพ่อเราบอกให้สั่งเอาเพราะแกรู้สึกเฉื่ิอยๆหน้ามืดคิดอะไรไม่ทันไม่อยากขับรถออกไป ซึ่งอากาที่ว่าก็คือพอเราพูดอะไรถามอะไรไปแกจะคิดไม่ทัน เช่น เราถามว่าค่าข้าวเนี่ยเอาตังค์เราหรือแกออกให้ แกก็จะสตั้น เราต้องถามย้ำๆ แกเลยตอบปัดๆว่าเอาเถอะๆในลิ้นชัก ประมาณนี้ เหมือนสมองช้ามากอะค่ะ เราก็รอข้าวแล้วขึ้นไปเรียนต่อเลย พอเรียนเสร็จเราก็เผลอหลับอีก จนพ่อเรามาเคาะประตูเรียนน่าจะสักหกโมงเย็น เราก็เดินไปทั้งงัวเงีย แกก็หัวเราะเราเหมือนปกติ แต่เหมือนการเคลื่อนไหวร่างกายจะช้ากว่าตอนเที่ยงเยอะ แกพูดเฉื่อยมาก จับใจความได้ว่าให้เปิดประตูไว้แบบนี้(เหมือนบอกเราว่าไม่ต้องล็อคประตู) เราก็โอเค ปิดประตูแบบไม่ล็อคแล้วนอนต่อ

ตื่นมาอีกทีตอน2ทุ่มกว่า เราลงบันไดมาชั้นล้าง เห็นพ่อเรานั่งอยู่หน้าห้องน้ำ เหมือนจะเข้าไปอาบน้ำหรืออาบเสร็จแล้วไม่มั่นใจเพราะแกยังพันผ้าเช็ดตัวอยู่  แกนั่งเหมือนคนล้มเสียหลักแล้วลุกไม่ขึ้น (อันนี้เราคิดเอาเอง) เพราะคือเราสื่อสารกับพ่อไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ถามไปแกตอบเป็นคำไม่ได้เลย ได้แค่งึมงัมๆ พอเราไปช่วยพยุงแกก็ห้ามเราไว้ แบบยกมือขึ้นปางห้ามญาติ เราเลยถอยออกมาสังเกตุดูอาการ คือแกตาลอยมากค่ะ แบบเหมือนคนสติเหลือน้อยพร้อมสลบ แกพยายามพยุงตัวเองหลายครั้งแต่เหมือนไม่มีแรง เรานั่งห่างๆอยู่สักพักจะเข้าไปช่วยอีกรอบเพราะเห็นแกพยายามพยุงตัวเองแล้วเหมือนจะล้ม แต่เราทำอะไรไม่ถูกเพราะก่อนหน้านี้แกห้ามไม่ให้เราช่วยอยู่เลย เรายืนน้ำตาไหลหันไปหันมา แกก็ยังหัวเราะใส่เราได้ค่ะ แต่หัวเราะแบบสมเพชมั้ง ว่าทำไมเราถึงช่วยอะไรแกไม่ได้ 

เราอายุ15ค่ะ เราทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ไม่รู้ต้องเริ่มจากตรงไหน ต้องโทรหาใครมั้ย เราไม่รู้จักใครเลย ตอนนี้เรามีแค่พ่อเพราะพ่อเลิกกับแม่แล้ว เราต้องทำยังไงดีคะ พ่อเราจะเป็นอะไรมั้ย