สวัสดีค่ะ เราไม่เเน่ใจว่าเราเป็นอะไร
เราไม่ชอบอยู่คนเดียวในที่ที่เราไม่คุ้นเคย หรือไม่ใช่ที่บ้านเรา เวลาคนเยอะๆ เเล้วมีเราอยู่ตรงนั้น เรารู้สึกเหมือนจะร้องไห้ กลัวคน เราไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆ เเต่ถ้ามีเพื่อนสักคนนึงหรือคนที่เรารู้จักอยู่ด้วยคือ สบายมากไม่มีปัญหา เรารู้สึกสบายใจ รู้สึกปลอดภัย เหมือนกันเวลาย้ายร.ร.ใหม่ เเล้วเรายังไม่มีเพื่อน  ไม่ใช่เพราะเราหยิ่งหรืออะไร เเต่เราเเค่ไม่ชอบที่จะเเนะนำตัวกับเพื่อน เพราะเราก็ไม่รู้ว่าคนนั้นที่เราเเนะนำตัวอยากเป็นเพื่อนกับเราหรือเปล่า ถ้าในสังคมโรงเรียนหรือมหาลัย สำหรับเรา เราสบายกับการที่จะต้องทำอะไรคนเดียว เเต่เรากลัวเวลาที่ ให้เเบ่งงานกลุ่ม หรือจับคู่หรือทำอะไรก็เเล้วเเต่ที่ทำเป็นหมู่คณะ เราค่อนข้างเครียด เพราะเรากลัวต้องเป็นเศษ เรากลัวว่าจะหาว่าทำตัวเเตกเเยกออกมา ถ้ากับคนไม่รู้จักหรือไม่สนิท เราคือจะไม่พูดด้วยเลย ถ้าใครไม่รู้จักจริงๆ จะคิดว่าหยิ่ง เเต่ถ้าสนิทคือสุดๆคุยเล่นได้สนุกมาก
  เเต่สุดท้าย เราต่างต้องเเยกย้าย ไปตามความฝันเเต่ละคน อย่างตอนนี้ กำลังเรียนอยู่ม.6 ปีหน้าเราต้องไปเรียนต่อ  เเค่คิดว่าเราต้องไปอยู่เเบบที่ไม่มีเพื่อน เเค่คิดเราก็จะร้องไห้เเล้ว ทุกคนมีวิธีการ อยู่คนเดียวยังไงกับที่ๆเราไม่เคยอยู่ หรือไม่คุ้นชินยังไงคะ?