เรื่องมีอยู่ว่าช่วงสมัยมัธยมปลายเรามีปัญหากับเพื่อนครั้งใหญ่จนทำให้เรามีอาการซึมเศร้า แย่มาก อยากอยู่ที่บ้าน อยู่กับคนอื่นก็พลอยทำให้คนอื่นรู้สึกแย่กับอาการของเรา เราถามเขาไปตรงๆ "อึดอัดใช่มั้ยเวลาอยู่กับเรา" 
พอปัญหาคลี่คลาย แต่ความเจ็บปวดที่เราเจอตอนนั้นมันยังมาหลอกมาหลอนหลายปี เราใช้ชีวิตเดินหน้าต่อไปแต่แผลตรงนั้นทำให้เราเปลี่ยนกลายเป็นคนที่ตั้งกำแเพงเว้นช่องว่างกับเพื่อน บทจะมีเพื่อนสนิทก็หวงแหนเพื่อนมาก อยากใช้เวลากับเพื่อนมากกว่ากับแฟนเสียอีก เวลาเราเจอเหตุการณ์ที่ใกล้เคียง เจอคนที่มีปัญหาคล้ายๆเรา เราจะรีบยื่นมือไปช่วยไม่มากก็น้อยเพราะไม่อยากให้คนอื่นเป็นแบบเรา เวลาดูหนัง ซีรีย์ ฉากไหนที่เกี่ยวกับมิตรภาพเพื่อนที่มีการเข้าใจผิดกัน ทะเลาะกัน การลาจากกัน มันจะทำให้เราอ่อนไหวมาก เจ็บปวด ร้องไห้ อินสุด ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราจะฝันถึงคนที่เกี่ยวข้องกับปัญหานั้นเป็นพักๆ ในฝันเรามักจะพยายามบอกทุกคนว่า 'โปรดฟังฉันก่อน' ตะโกนแค่ไหนก็ไม่มีใครรับฟัง 'อย่าพึ่งทิ้งฉัน' ตื่นมาก็เจ็บปวดใจ  เรารู้ว่าความเจ็บปวดมันจะหายก็ต่อเมื่อเราปล่อยวาง แล้วเราต้องทำยังไงให้มันปล่อยวางไปเสียที เราไม่อยากฝันอะไรแบบนี้อีกแล้ว