สวัสดีชาวพันทิพทุกคน
เราจะมาเล่าเรื่องของเราให้ฟัง
เรื่องของเรามันยาวมาก ไม่รู้ว่าทุกคนจะเบื่อหรือเปล่า จะเริ่มเเล้วนะ‼️ เรามีพี่น้องทั้งหมด3คน
มีพี่ชาย3คน เราเป็นน้องสุดท้อง ผู้หญิงคนเดียว
พ่อห่วงเรามาก เราเรียน ร.ร. ประจำตั้งเเต่ป.1จนทั้งม.6
พี่ชายเรา2คนเรียน ร.ร ดัง ต่อมาพี่ชายคนโตทำลูกสาวเค้าท้องตอนเรียน ม.6 ต่อมา ตามมาติดๆ พี่ชายคนกลางทำลูกสาวเค้าท้องตอนม.6เหมือนกัน พ่อเเม่เราเสียใจมาก ตอนเเรกพ่อเเม่ของเรา จะไม่รับเเต่พอเห็นหน้าหลานเท่านั้นเเหละ รับเลย ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องหน้ายินดี เเต่มันเหมือนฝันร้ายสำหรับเรา ตั้งเเต่วันนั้น เราต้องเเบกรับความกดดันมากมาย พ่อ ห้ามเรามีเเฟน ที่บ้านจำกัดเเละตีกรอบให้เรา พูดใส่หูเราเป็นประจำว่าเราคือ ผ้าขาวของพ่อเเม่ ว่าเราคือความหวัง อย่าทำให้พวกเค้าผิดหวังนะ ห้ามมีเเฟนนะ เราจะทำนู้ทำนี้ก็ได้ จะทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการก็ไม่ได้ ไอนั้นก็ผิด ไอนู้ก็ผิด ตั้งเเต่เล็กจนโตเราไม่เคยไปนอนบ้านเพื่อนเลยสักครั้ง เเม้เเต่ไปเที่ยวกับเพื่อนข่วงม.1จนถึงม.6ก็ไม่เคยไปไหนเลย จนเรามีเเฟน มีความรัก เราก็ต้องเเอบคบกลัวที่บ้านจะด่าหรือจับได้ พอที่บ้านเค้าจับได้ก็บอกให้เลิกกัน เพียงเพราะว่าเรายังเด็กไป (ม.1)เราก็พอเข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงเรา ตั้งเเต่เล็กจนโตเราพยายามที่อยู่ในโอวาทของครอบครัว เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนเเต่ยังดีที่บ้านเราไม่ได้ซี่เรียจเรื่องผลการเรียน จน มาถึงวันที่เราได้เข้ามหาลัย (เดี่ยวมาเล่าต่อ)
คุณคิดว่าเราจะเป็นเด็กเก็บกดไหม
เราจะมาเล่าเรื่องของเราให้ฟัง
เรื่องของเรามันยาวมาก ไม่รู้ว่าทุกคนจะเบื่อหรือเปล่า จะเริ่มเเล้วนะ‼️ เรามีพี่น้องทั้งหมด3คน
มีพี่ชาย3คน เราเป็นน้องสุดท้อง ผู้หญิงคนเดียว
พ่อห่วงเรามาก เราเรียน ร.ร. ประจำตั้งเเต่ป.1จนทั้งม.6
พี่ชายเรา2คนเรียน ร.ร ดัง ต่อมาพี่ชายคนโตทำลูกสาวเค้าท้องตอนเรียน ม.6 ต่อมา ตามมาติดๆ พี่ชายคนกลางทำลูกสาวเค้าท้องตอนม.6เหมือนกัน พ่อเเม่เราเสียใจมาก ตอนเเรกพ่อเเม่ของเรา จะไม่รับเเต่พอเห็นหน้าหลานเท่านั้นเเหละ รับเลย ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องหน้ายินดี เเต่มันเหมือนฝันร้ายสำหรับเรา ตั้งเเต่วันนั้น เราต้องเเบกรับความกดดันมากมาย พ่อ ห้ามเรามีเเฟน ที่บ้านจำกัดเเละตีกรอบให้เรา พูดใส่หูเราเป็นประจำว่าเราคือ ผ้าขาวของพ่อเเม่ ว่าเราคือความหวัง อย่าทำให้พวกเค้าผิดหวังนะ ห้ามมีเเฟนนะ เราจะทำนู้ทำนี้ก็ได้ จะทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการก็ไม่ได้ ไอนั้นก็ผิด ไอนู้ก็ผิด ตั้งเเต่เล็กจนโตเราไม่เคยไปนอนบ้านเพื่อนเลยสักครั้ง เเม้เเต่ไปเที่ยวกับเพื่อนข่วงม.1จนถึงม.6ก็ไม่เคยไปไหนเลย จนเรามีเเฟน มีความรัก เราก็ต้องเเอบคบกลัวที่บ้านจะด่าหรือจับได้ พอที่บ้านเค้าจับได้ก็บอกให้เลิกกัน เพียงเพราะว่าเรายังเด็กไป (ม.1)เราก็พอเข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงเรา ตั้งเเต่เล็กจนโตเราพยายามที่อยู่ในโอวาทของครอบครัว เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนเเต่ยังดีที่บ้านเราไม่ได้ซี่เรียจเรื่องผลการเรียน จน มาถึงวันที่เราได้เข้ามหาลัย (เดี่ยวมาเล่าต่อ)