คือเราจะมาขอระบายผ่านกระทู้นะคะ ขอเกริ่นก่อนว่า เรามีน้อง 1 คน ซึ่ง ตา กับ ยาย เราเเยกทางกันอยู่ต่างคนต่างมีใหม่กันค่ะ ซึ่งตอนเรากับน้องเกิดมา ตากับยาย ก็คุยกันว่า จะช่วยกันเลี้ยงดูเเทนเเม่เราซึ่ง ยายเราเลือกเราไปเลี้ยง ส่วนตาเราเลือกน้องเราไปเลี้ยง เราอยู่กับยายเเล้วก็เเฟนยายมาตั้งเเต่ยังเด็กๆเลยค่ะ ยายเราเป็นคนอารมณ์ร้อน เขาชอบด่า เเต่ในตอนเฉพาะที่เราทำอะไรไม่ถูกใจเขา ส่วนเเฟนยายเราเขาเป็นครูสอนที่วิทยาลัยเเห่งหนึ่ง ช่วงประมาณ ป.3 ที่บ้านพ่อเเม่ เรา มีคอมพิวเตอร์ เวลาเราไปอยู่กับพ่อเเม่ในช่วงปิดเทอม เราก็จะได้ไปเล่นคอมพิวเตอร์ เเต่ มีวันนึง เเม่เราเอาคอมพิวเตอร์ไปไว้บ้านตา เพื่อให้น้องเล่น ช่วงนั้นเรารู้สึกเเอบน้อยใจนิดหน่อยค่ะ เเต่เราก็คิดว่า ไม่เป็นไรหรอกให้น้องไปเถอะ ตั้งเเต่เล็กจนโต ครอบครัวเราสปอยน้องมากเลยค่ะ ไม่ว่าผลการเรียนเราจะดีขนาดไหน ครอบครัวเราก็จะสปอยน้องชายมากเหมือนเดิมค่ะ น้องเราเป็นคนที่ไม่เอาไหนจริงๆค่ะ เเละหลายครั้งที่เรามีปัญหากับน้องทุกเรื่องเลยค่ะ จนมีครั้งนึงเราเคยคิดจะฆ่าน้องเลยค่ะ  คือเรากับน้องก็ย้ายมาอยู่บ้าน พ่อเเม่ ค่ะ ตอนนั้น ป4 ค่ะ เเต่เราก็มีปัญหาจนอยู่ไม่ได้เลยค่ะ เลยย้ายกลับไปอยู่บ้านยายเหมือนเดิมค่ะ พอเราเรียนจบมัธยมต้น เราสอบได้ รร ชั้นนำแห่งหนึ่งค่ะ เเต่น้องเราสอบไม่ติดเลยไม่มีที่เรียนค่ะ พ่อเเม่เราเลยปวดหัวมากๆเลยค่ะ กลัวว่าจะไม่มีที่เรียน เราก็ช่วยเต็มที่ค่ะ เเต่ไม่ได้เต็มที่ขนาดนั้น คือเรา ไม่ชอบน้องตัวเองมาตั้งเเต่เด็กๆเเล้วค่ะ เเล้วก็ไม่ชอบตาเเท้ๆด้วยค่ะ เพราะตาเเท้ๆเรา ชอบดูถูกเราค่ะ มีช่วงนึงเรามีความสุขกับการกินมากเลยค่ะ ตาเราเริ่มดูถูกตั้งเเต่ตอนนั้นเลยค่ะ เเละมาจนถึง เรื่องที่เราร้องเพลงเล่นๆ เราเป็นคนที่ชอบร้องเพลงมากๆเลยค่ะ เเต่ในทุกๆครั้งที่เราร้องเพลง ตา จะพูดขัดเราทันทีว่า หอนอะไร ร้องไม่เพราะ พูดจาสอดเเนม พูดตรงๆนะคะ ว่าจะไม่ให้เราคิดได้ยังไง นี่คนในครอบครัว เราก็ไม่อยากจะยอมเลยค่ะ เเต่จะเถียงไปก็กลัวบาป หลายเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้รู้สึกว่าคนที่เข้าใจเราที่สุดคือพ่อเรา 
เพราะ เเม่ ป้า ลุง ตา คือทุกคนก็ดูสปอยน้องมากกว่าอยู่ดีค่ะ เราเเอบเสียใจนะคะ เเต่เราไม่เเคร์ เราอยากเรียนจบไวๆเลยค่ะ จะได้ออกไปจากจุดๆนี้ สำหรับใครที่เป็นเหมือนกันประมาณนี้ ก็สู้ๆนะคะ เราก็คงต้องสู้เหมือนกันค่ะ