คือเราเป็นลูกคนโตมีน้องชาย1คน น้องชายเราทำอะไรก็ถูกไปหมดเพราะเป็นนักกีฬาไปแข่งได้รางวัล ส่วนเราก็ทำได้แค่เรียน น้องชายอยากไปไหนพ่อกับแม่พาไปหมดส่วนเราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนไม่เคยได้ไปต้องยกเลิกนัดกับเพื่อนตลอดเพราะหลายๆเหตุผล เช่น 1.ไปทำไม 2. ทำไมไม่รอไปพร้อมพ่อกับแม่ 3. เอาน้องชายไปด้วย ไม่ว่าจะทำอะไรเราต้องเอาน้องชายไปด้วยตลอดเลย เราไม่เคยมีชีวิตส่วนตัวเลย จะบอกว่าพ่อแม่หวงหรือห่วงก็ไม่ใช่เขาแค่ไม่อยากให้ไปมากกว่า เราไม่เคยได้ออกไปเที่ยวนอกบ้านเลยอยู่แต่ในบ้านตลอด เงินที่เราเก็บไว้อยากจะซื้อสิ่งที่เราอยากได้ก็เอาไปหมดตอนแรกเหมือนพ่อกับแม่จะสนับสนุนให้เก็บแต่พอเก็บได้ซักพักพ่อกับแม่จะแอบเอาไปใช้ซื้อนั่นซื้อนี่ให้น้องตลอด ทั้งๆที่เป็นเงินของเราแท้ๆ
คือ เราแค่อยากจะมีชีวิตแบบเด็กคนอื่นๆที่สามารถไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆได้เราก็โตแล้วไปไหนมาไหนคนเดียวเป็น เราแค่อยากมีอิสระบ้าง อยากไปเปิดหูเปิดตา ได้ไปเที่ยวผ่อนคลายความเครียดบ้าง แค่อยู่ทำงานตอนเย็นกลับบ้านช้ายังถูกด่าถูกว่าซึ่งเราอยู่ทำงานนะไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ทำงาน เราก็ดูแลตัวเองได้เราโตพอที่จะมีความคิดเป็นของตัวเองแล้วอย่างน้อยก็ให้เราได้มีชีวิตอิสระทีเถอะ🙄🤐