หากเราเต็มที่การการรักใครสักคนนึ่ง ซึ่งเขามีอายุน้อยกว่า เเต่ในความรักครั้งนี้นั้น ซึ่งเราเป็นฝ่ายที่เต็มที่ทั้งความรัก ความห่วง ความคิดถึง คือ ทุกในทุกๆวันเราเป็นฝ่ายที่ยอมในทุกอย่างๆ ทั้งๆๆที่บ้างครั้งเราไม่ได้ผิดเเต่ต้องเป็นฝ่ายที่ขอโทษ เเละเป็นฝ่ายที่ต้องง้อ ทุกๆๆครั้ง  เเละในทุกๆๆครั้งที่เราไปบ้านเขานั้นคือทุกคนทางบ้านเขาดี เเต่มีบางมุมซึ่งอาจรับรุ้ได้ถึงครอบครัวเขาที่ดโอเคกับเรา ในทุกๆๆครั้งหรือเเทบทุกครั้งที่ปบ้านเขานั้นหรือเทศกาล เราเป็นฝ่ายที่ซื้อของไปทุกๆครั้ง เเต่บางครั้งก็ได้รับของกลับจากบ้านเขา เเต่ในๆทุกก็เเอบคิดว่าในบางครั้งเขาจะจริงใจกับเรามากเท่าไหร่ เขาจะโอเคกับเรามั้ย คือเเอบกลัวมาก เพราะอดีตเราเคยเจอมาเเต่กลัวมาเจออีกครั้งก็คงรับไม่ได้จริงๆ ทำไมคนเราต้องเราเขาไปมาก ไม่เคยรักตัวเองเลย ถ้าเกิดความรัก 100  เรารักไป 120 เป็นห่วงเาทุกอย่างก้าว เป็นห่วงทุกๆๆอย่างๆๆ เเละเมื่อไปบ้านเขา เราก็ไม่เคยอยุ่นิ่ง ช่วยทุกๆๆอย่างที่พอจะช่วยได้   อยากรุ้ว่าทำไมต้องเป็นคนเช่นนี้ 
ปล.รักเพศเดี่ยวกัน  ความรัเมื่อไหร่จะเป็นความรักที่มีความจริง