สวัสดีค่ะ เราขอเล่าเเบบสรุปเลยนะคะ
คือเรากับพ่อของลูกคบกันมาตั้งเเค่อายุ 16-23 7ปี ลูก1คน เค้าเป็นคนที่เลี้ยงลูกดีมาก ในตอนนั้นตอนที่ลูกพึ่งเกิดเขาถูกไล่ออก จาก รร เพราะมีปัญหาใน รร เขาเลยเป็นฝ่ายที่จะออกมาทำงาน ในขณะที่เราเรียนต่อ เราเเอบมีนิสัยไม่ดีมั่งเเต่ไม่ใช้เรื่องนอกใจนะคะ เป็นคนปากไม่ได้บางทีลืมที่จะคิดก่อนพูด เเต่พอผ่านมาลูกได้สัก2-3ขวบเราเริ่มที่จะเข้าใจเค้ามากขึ้นเพราะเริ่มที่จะได้ใช้ชีวิตครอบครัวด้วยกัน เขาดีกับที่บ้านเรามากๆจนที่บ้านเราชื่นชม เเต่เบื้องหลังของความดีเขาก็จะมีเรื่องราว ร้ายๆซ่อนอยู่เหมื่อนกันที่คนภายนอกไม่รับรู้ ช่วงหลังมาลูกได้2-3ขวบ เขาติดพนันออนไลน์ เเอบไปเที่ยวร้านคาราโอเกะ นอกใจ เเอบไปเป็นหนี้ เเต่เวลาเราจับได้หรือรู้ เขาจะเลือกเรา เเต่ครั้งล่าสุด เขาไปมีคนอื่นในที่ทำงานเเล้วเลือกที่จะทิ้งเราทิ้งลูก ลูกติดเค้ามาก ตอนเค้าทิ้งเราไปเเรกๆเค้าไม่ติดต่อหาลูกเลย เเละด้วยเขาเป็นทั้งคนเเรกเเละพ่อของลูกเรา + เราเห็นสภาพลูกวัย6ขวบ ที่คอยมานั่งพูดว่า เขาดื้อหรอพ่อถึงทิ้งไป เราลุกสู้เเทบไม่ไหว มีคนเข้ามามากมาย เเต่ทำไมเราไม่สามารถลืมเขาได้ ทั้งที่เรารู้ว่าเขาทำร้านจิตใจเรากับลูกมากๆๆ เราพยายามนึกข้อเสียเขา เพื่อให้ลืม เเต่ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง (เราไม่เคยตบตีกัน เขาไม่เคยด่าคำหยาบคายกับเรา) ทุกวันนี้เรามานั่งโทษตัวเองว่าหรือเป็นเพราะเราที่ทำให้ลูกต้องมาตกอยู่ในสภาพเเบบนี้ หรือเป็นเพราะเรา ที่ช่วงคบเเรกๆไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเขาเลย(คบกันตอนเรียนเขาเคยนอกใจเราไปเเอบมีอะไรกับเพื่อนเรา) เราไม่รู้เลยว่าอันไหนคือความจริง บ้านเราคนเเก่เยอะ ปลุกให้พายายไปหาหมอตี3ตี4 ไม่เคยมีคำพูดนินทาหรือความลำคาร ตัดหญ้า ล้างห้องน้ำให้ตาเรา เล่นกับลูกเเบบที่เราไม่เคยเล่น พาเเม่เราไปทุกที่ที่เเค่เอ่ยปาก เเต่อย่างที่เราบอกภายนอกมีเเต่คนชื่นชมเขา เเต่เรื่องราวข้างในที่เขาทำเราเราไม่เคยเล่าให้ไครฟังเลย ทุกวันนี้เรามานั่งนึกถึงความดีเขา เเละกับมานั่งโทษตัวเอง