สวัสดีครับนี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งเเรกของผม เรื่องมีอยู่ว่าเราทั้งคู่คบกันมาเกือบจะ 2 ปีตั้งเเต่สมัยเรียนปี 4 จนตอนนี้เเยกย้ายกันไปทำงานเเละเราก็ต้องเเยกกันไปเพราะบ้านของเราทั้งคู่อยู่คนละจังหวัด เเละก้วยสถานการโควิดจึลทำให้เราไปหากันยากขึ้นมากๆครับ ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผชทั้งคู่นะครับ ซึ่งเรื่องมันมีอยู่ว่าเขาจับได้ว่าผมเเอบคุยกับคนอื่นครับ เขาบอกเลิกทันที เเละบล๊อคทุกสิ่งทุกอย่าง ผมเสียใจมากๆเเละไม่อยากเลิกกับเขาเลย 
(ต่อไปนี้คือความคิดเห็นเเละคำถามในมุมของผมนะครับ : เวลาที่ผ่านมาผมรักเขา ซื้อสัตย์ ทำทุกอย่างให้กับเขา คอยช่วยเหลือไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามโดยที่ผมก็เต็มใจ คอยช่วยเขาเเก้ไขปัญหาในชีวิต ถือว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเยอะพอสมควรถ้าเทียบกับระยะเวลาที่เราคบกัน  , ระหว่างที่เราคบกันพบว่ามีอะไรหลายๆอย่างที่คิดอาจจะไม่เหมือนกัน เช่นการไปเที่ยวซึ่งผมก็พยายามที่จะพาไปได้เท่าที่ตัวเองไหว เนื่องจากตอนเเรกๆเรายังเรียนกันอยู่ผมก็ไม่ได้มีเงินมาก เวลาจะเที่ยวก็ต้องหาเงินมาด้วยตัวเอง ซึ่งเขาก็มักจะชวนไปนู้นนี่อยู่บ่อยๆซึ่งผมก็ได้บอกเหตุผล เเต่เขาจะชอบคิดว่าผมไม่อยากจะไปเเละทะเลาะกันบ่อยๆ , ตลอดที่คบกันมาเราสองคนบอกเลิกกันนับครั้งไม่ถ้วน ผมจำได้ว่าผมบอกเขาไป 2 รอบ เเต่ผมโดนเขาบอกเลิกนะบครั้งไม่ถ้วนจนนับไม่ได้เเล้วในตอนนี้ ซึ่งทุกครั้งที่เราบอกเลิกกันเขาจะเป็นฝ่ายมาง้อเกือบทุกครั้งเพราะเขาเป็นคนบอกเลิกซึ่งผมก็กลับไปทุกที เป็นเพราะอะไรนะหรอที่กลับไปเพราะผมรักเขามากๆไง , ผมวางเเผนการใช้ชีวิต พยายามเก็บเงิน สร้างฐานะให้เร็วเพื่อที่จะได้สบาย เเละอยากเอาเงินที่มีไปใช้เที่ยวตจว.กับเขาเหมือนที่เขาเคยอยากไปเเต่มาติดในช่วงโควิดผมเลยทำอย่างนั้นไม่ได้ (ผมยังจำเหตุการที่เราไปเที่ยวเกาะล้านด้วยกันได้เลยว่าครั้งนั้นผมพาเขาไปทานร้านอาหารที่ติดริมทะเล บรรยากาศค่อนข้างสวยเพราะผมหาข้อมูลมาบ้างเเล้ว วันนั้นเราสั่งกุ้งผัดผงกระหรี่กับต้มยำกุ้ง เเค่ 2 อย่างเเต่มันเป็นข้าวมื้อที่มีความหมายกับผมมากๆ ซึ่งผมก็คิดนะว่าตอนนี้ผมมีเงินมีงานทำเเล้ว อยากจะพาเขาไปอีกสักครั้งเเล้วสั่งอาหารให้เต็มโต๊ะไปเลย เเต่มันก็คงเป็นได้เเค่ความฝัน) , เราสองคนมักจะทะเลาะกันในเรื่องที่ว่าผมมีคนใหม่ ผมเเอบไปคุยกับคนใหม่ ซึ่งในช่วง 1 ปีกว่าจนจะสองปีผมไม่เคยทำเเบบนั้นเลย เเต่กลับมาทะเลาะกันในเรื่องนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาเคยมีเเฟนที่นอกใจเขาจนเขาฝังใจเเล้วทำให้เราทะเลาะกันหรือป่าว ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะก็เกิดจากเขาบอกว่าเขาเชื่อในเซ้นตัวเอง เเละคนที่เขาคิดว่าเป็นคนคุยใหม่ของผมก็คือเพื่อนสมัยมัธยม รุ่นน้องทั้งนั้น ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะกันจบลงเขาไม่เคยเชื่อในสิ่งที่ผมพูด จนบางทีผมก็คิดว่าก็มีให้รู้เเล้วรู้รอดไปเลยเเต่ผมก็ไม่ทำเพราะไม่อยากให้เขาเสียใจ , จนมาเรื่องที่ทำให้เราเลิกกันเกิดจากผมรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญ หรือเขาไม่สนใจผมเเล้วเพราะอะไรนะหรอก็เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันเปลี่ยนไปนะสิ จากที่เขาเคยโทรมาบ่อยๆกลับไม่โทร จากที่เขาเคยถามว่าทำอะไร กินข้าวหรือยังมันกลับหายไปทั้งหมด ซึ่งผมไม่โทษเขาหรอกครับ ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะตัวผมเอง ซึ่งมันก็เกิดตากอารมชั่ววูบของผม ผมได้คุยกับคนใหม่เพราะอยากจะรู้ว่าตัวผมเองมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอ ซึ่งมันเป็นการกระทำที่เเย่มากๆ ผมบอกก่อนนะครับว่าการที่คุยกับคนใหม่เเค่พิมพ์คุยในญานะคนทำความรู้จักกัน ยังไม่เคยโทร หรือทำอะไรทั้งนั้น
ซึ่งพอเเฟนผมจับได้ ก็ถามผมผมก็เงียบเพราะรู้สึกผิดจริงๆเเละไม่น่าทำเเบบนั้นเลย จนเขาบอกเลิกเเละบล๊อคทุกอย่าง ผมพยายามโทร พิมข้อความ เขียนอีเมลล์ ใช้เฟสใหม่ทักไป เเต่เขาก็ดูใจเเข็งไม่คิดกลับมา ตอนนี้ประมาณ 4 วันเเล้วครับหลังจากเกิดเรื่อง 
ปล.ผมควรจะทำยังไงหรือรู้สึกยังไงดีครับ 
** ผมรู้สึกว่าชัวิตผมไปต่อไม่ได้ เเละอยากมีเขาอยู่ในชีวิต ตแนนี้พยายามง้อ ขอโทษ โดยการสมัครเฟสใหม่เเล้วส่งข้อความไปหาเขาทุกวันวันละหลายเวลา 
เขาอ่านนะครับ เเค่แค่เขาอ่านผมก็มีกำลังใจขึ้นมาเเล้ว  
(ถ้าเขาเห็นกระทู้นี้เขาคงจะเข้าใจผมมากขึ้น เเละอยากให้เขารู้ว่าผมรู้เเล้วว่าคนที่สำคัญในชีวิตคือเขา)