เราเป็นเด็กคนนึงที่โตมาพร้อมกับปัญหาครอบครัวตั้งเเต่เด็ก เเละเป็นเด็กที่ค่อนข้างเก็บตัวตอนอยู่บ้าน ย้อนไปตอนประถมครอบครัวเรายังเป็นเซฟโซนเรา เเต่พอขึ้นมัธยม มันเเทบจะเป็นนรกเราโดนเเม่เเท้ๆปาเเก้วเซรามิกใส่ เขาคงกะจะปาให้โดนหัวเเต่เราเอามือมาบังไว้มือเลยเจ็บมากๆเราอดไปเเข่งบาสเพราะเรื่องนี้ ตอนม.5เราไปค่ายไปกับรถที่บ้านระหว่างทางเขาเกิดทะเลาะกันตั้งเเต่ออกจากมอ มาจนเกือบพัทลุง เเล้วเราพูดให้เขาหยุดมันอึดอัดมากค่ะ ในตอนนั้นคิดเเล้วว่าทำไมเราไม่ตายๆไปซะเลยไม่ต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้อีก เเต่กลายเป็นเขามาโวยวายเราปาเเก้วเยติใส่หัวเรา ตอนเเรกเราเเค่เจ็บนะคะ เเต่พอเอามือไปจับเเผลคือ หัวเเตกค่ะ เเถวนั้นไม่มีรพด้วย เลยต้องทนไป เราร้องไห้หนักมาก มันทั้งเจ็บทั้งไม่เข้าใจทำไมเราถึงโดน พอไปถึงรพพี่ๆเขาก็ถามเกิดอะไรขึ้น เราก็ไมกล้าพูดจนพ่อมาเเล้วบอกว่าเราลื่นเอง ตอนนั้นคือทำไมไม่สงสารเราทำไมถึงปกป้องเเม่อีก ก่อนหน้านี้ประมาณครึ่งเดือนเราโดนเเม่เอาเขียงมาตีที่หัวประมาณ5ที ตอนนั้นเราล้มไปนอนกับพื้นเเล้วนะคะเเต่เขาก็ยังตีเราอีก ตอนลุกขึ้นมาได้ก็มึนหัวมาก บ้านเหวี่ยงเลยค่ะ เดินตรงๆไม่ได้