เราเป็นเเค่เด็กมต้นคนหนึ่ง ที่รู้สึกว่าอยู่กับคนในบ้านเเล้วอึดอัดมากๆ เราอยู่โรงเรียนไม่ค่อยมีเพื่อนเเถมโดนเพื่อนเเกล้งบลูลี่ตั้งเเต่เด็กๆ เเต่เราไม่เคยบอกคนในบ้านเลย พอเริ่มโดนแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆเราเลยเป็นเด็กที่เก็บตัวอยู่เเต่ในห้อง มีโซเชี่ยลเป็นเซฟโซน เเม่เริ่มบ่นว่าเราทำไมชอบอยู่เเต่ห้อง
ตั้งเเต่เด็กเรามีเพื่อนสนิทคนนึงที่อายุเท่ากัน เขาเก่งกว่าเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องใดๆก็ตาม เรามักจะโดนเปรียบเทียบกับเพื่อนคนนั้นเสมอ มันทำให้เรารู้สึกเเย่มากๆ โดนเปรียบเทียบบ่อยสะจน คิดว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลย ไม่มั่นใจในตัวเองมากๆ เลยทำให้เรายิ่งไม่อยากออกจากห้องพอกินข้าวร่วมโต๊ะกับคนในบ้าน คนในบ้านก็จะเอาเรื่องการเรียนเรามาพูดตลอด ทำให้เราไม่ชอบกินข้าวกับคนในบ้านเรากินข้าวคนสุดท้าย คนในบ้านเหลือให้เเต่เศษ เราทำไรมักโดนด่าเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม จนเราคิดทำร้ายกายตัวเองอยู่บ่อยๆ เราคิดว่าเราเป็นซึมเศร้า เเต่ก็ไม่กล้าบอกคนในบ้านเหมือนเดิม มันเหมือนสร้างภาระให้เขาเพิ่ม เราอึดอัดมากๆ
ทำไมเราอยู่กับคนในบ้านเเล้วรู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ