เราเรียนคณะศึกษาศาสตร์ ตอนนั้นทางคณะให้นักศึกษาออกไปทำกิจกรรมอาสา ตอนปี1 เหล่าซือน็อตพาพวกเราไปที่ชุมชนตึกแดง บางซื่อ ซึ่งมีกลุ่ม ซ.โซ่อาสา ได้สอนที่นี่อยู่แล้ว และนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้รู้จักกับครูปู่ เหล่าครูอาสา ไม่ว่าจะครูโน๊ต ครูจ๋า ครูมุ้ย ฯลฯ รวมถึงพี่เพื่อนน้องจากมูลนิธิครอบครัวพอเพียง

ตั้งแต่ปี1 - ปี4(ปี5 ออกฝึกสอนแล้วเลยไม่ได้มาร่วมทำกิจกรรม) ตั้งแต่ปี1-4 เราได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมกับกลุ่ม ซ.โซ่อาสาบ่อยๆ ไม่ว่าจะสอนหนังสือที่ชุมชนตึกแดง บางซื่อออกไปแจกข้าวให้กับคนไร้บ้าน รวมถึงไปออกค่ายอาสาต่างจังหวัด นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรม เราจึงมีความสุขมากๆ ทุกครั้งที่ได้ออกไปทำอะไรบางอย่างมากกว่านั่งในห้องเรียนหรือนอนเปื่อยที่หอ

ตลอด 4 ปีที่ผ่านไปทำให้เราได้เรียนรู้และเติบโตในแบบที่ควรจะเป็น มองเห็นถึงปัญหา เข้าอกเข้าใจ และให้ความช่วยเหลือ ถึงแม้กิจกรรมจิตอาสาจะเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่ก็อยากจะทำมันต่อไปให้หลายคนได้เห็นว่าหลายพื้นที่ยังขาดโอกาส และไม่ได้รับการพัฒนา หวังว่าสักวันหนึ่งพวกเขาเหล่านั้นจะได้รับความช่วยเหลือ “ที่ทำไม่ใช่อยากให้ใครมองว่าเป็นคนดี ส่วนตัวก็ยังพูดคำหยาบ มีความคิดอคติกับบางอย่างบนโลก แต่ที่ทำเพราะชอบและเห็นว่าทำแล้วมันเป็นประโยชน์กับตัวเองและคนอื่นๆ” 

ตอนนี้ก็ผ่านมา 6 ปีแล้วสินะ ในขณะที่เรากำลังเติบโตขึ้น ครูปู่ก็ได้จากไป หลงเหลือไว้เพียงคุณงามความดี เรื่องราวความเสียสละและความทรงจำอันทรงคุณค่าไว้ให้กับพวกเรา เราจะนำเรื่องราวการออกค่ายกับครูปู่และชาว ซ.โซ่อาสา บันทึกไว้ที่นี่เพื่อเตือนความจำและระลึกถึงครูปู่ตลอดไป“อยู่บนนั้น สบายดีมั้ย”