สืบเนื่องจากกระทู้
http://ppantip.com/topic/32547333
หลังจากที่พวกเราได้รวมตัวเพื่อยื่นขอความเมตตาต่อทายาทในการต่อเวลาการเปิดกิจการของโรงเรียนเสสะเวชวิทยาไปอีกสองปีเพื่อให้น้องๆได้เรียนจบช่วงชั้น สุดท้ายแล้วความพยายามของพวกเราก็ไม่เป็นผล โรงเรียนจะปิดกิจการอย่างถาวรหลังจากวันที่ 30 เมษายน 2558 นี้ค่ะ แต่เราเหล่าศิษย์เก่า ศิษย์ปัจจุบัน และครูอาจารย์ก็จะไม่เสียใจเพราะอย่างน้อยเราก็ได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร เราก็ได้แสดงความรักความสามัคคีต่อสถาบันอันเป็นทีรักของพวกเราค่ะ
เมื่อโรงเรียนของเราจะต้องปิดกิจการจริงๆ พวกเราเหล่าศิษย์บ้านเสสะเวชจึงอยากจะขอบคุณและแสดงความกตัญญูต่อพระคุณของครู และสานสัมพันธ์พี่น้องเพื่อให้อย่างน้อยภาพความทรงจำสุดท้ายของพวกเราจะได้เป็นภาพความทรงจำที่สวยงาม ประทับใจ และจะมีภาพดีๆอยู่ในหัวใจไว้ให้ระลึกถึง
เราคิดย้อนกลับไปว่าตลอดเวลาครูเป็นผู้จัดกิจกรรมต่างๆให้กับนักเรียนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นงานวันเด็ก กีฬาสี เข้าค่าย งานสันทนาการ ครูจัดให้เรามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เราจัดงานให้ครู จึงได้เกิดงานอำลาเสสะเวชวิทยา Back to School ขึ้นเพื่ออำลาโรงเรียนและพวกเราตั้งใจที่จะสร้างความทรงจำสุดท้ายให้สวยงามที่สุด การลาจากเป็นสิ่งที่เศร้า และหดหู่ แต่เราจะทำให้การลาจากนี้เป็นสิ่งสวยงามที่เราอยากจะนึกถึงค่ะ งานนี้เราจัดขึ้นเพื่อครู และกิจกรรมดังกล่าวนี้ผ่านไปแล้วเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2558 ค่ะ
ในการจัดงานครั้งนี้ใช้แรงกาย แรงใจ แรงรัก จากมีศิษย์เก่า ศิษย์ปัจจุบัน ต่างรุ่นต่างปีโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อนมาร่วมกันจัดกิจกรรมโดยใช้แฟนเพจในการกระจายข่าวค่ะ เราจัดกิจกรรมโดยใช้บุคคลากรในเครือเสสะเวชทั้งหมดค่ะเพื่อประยัดค่าใช้จ่าย เช่นโต๊ะจีนของบ้านศิษย์เก่า เวที เครื่องเสียงจากกิจการของศิษย์เก่า ซุ้มอาหาร,ของที่ระลึกที่ได้รับสปอนเซอร์จากศิษย์เก่า และสั่งได้ในราคาทุน การแสดงจากศิษย์ปัจจุบัน เงินที่ใช้ในการจัดงานก็เกิดจากการร่วมลงขันกันของศิษย์เก่าพี่ๆที่ช่วยกันเป็นสปอนเซอร์ซื้อโต๊ะจีน เพื่อให้น้องๆได้เข้าร่วมงานฟรี มีอาหารทานกันทุกคน และเงินที่เหลือจากการจัดงานเราก็มอบให้กับสวัสดิการครูโรงเรียนเสสะเวชวิทยาเพราะครูของเราจะต้องกลายเป็นผู้ว่างงานในทันที เราจึงอยากช่วยเท่าที่เราจะช่วยได้ค่ะ แม้ว่าครูจะไม่อยากได้เงินจากเรา แต่เราก็ขอให้รับไว้เพราะเราอยากช่วยจริงๆค่ะ และเราใช้เวลาเตรียมงานประมาณหนึ่งเดือนค่ะ
ตลอดการเตรียมงานหนึ่งเดือนนี้เราได้เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมายจริงๆ เมื่อเราประกาศว่าจะจัดงานครูของเราที่เคยเศร้าสร้อยค่อยๆสดชื่นขึ้น ยิ่งใกล้วันงานมากขึ้นบรรยากาศในโรงเรียนยิ่งดีขึ้นๆ ครูของเราหน้าตาแจ่มใสเฝ้าถามลูกศิษย์ทุกคนที่มาเยื่ยมเยียนว่าหนูมางานไหม อย่าลืมมานะครูอยากเจอ เชื่อไหมคะสิ่งเหล่านี้ทำให้เราดีใจมากที่ได้จัดงานนี้ขึ้นมา ใบหน้าของครูที่มีความสุขมันคือที่สุดของสิ่งที่ควรจดจำ
ในการจัดงานครั้งนี้เราวางแผนงานเพื่อรองรับคนจำนวน หนึ่งพันถึงหนึ่งพันแปดร้อยคน คนจำนวนหนึ่งพันแปดร้อยคนจะต้องมีอาหารทานทุกคน โดยที่งานเริ่มเปิดให้ลงทะเบียนตอนสี่โมงเย็น ซึ่งเราคาดการณ์กันไว้ว่าคนน่าจะทยอยมากันหลังหกโมงเย็นเนื่องจากเป็นวันศุกร์คงต้องรอเลิกงานกันก่อน แต่เชื่อไหมคะว่าก่อนสี่โมงจำนวนคนรอหน้าประตูมีอย่างล้นหลามจนทีมงานยังตกใจเลยค่ะ
รู้สึกได้ถึงความสุขมันล้นหลามออกมาจากภาพบ้างไหมคะ
เราได้รับเกียรติเปิดงานจากอาจารย์ใหญ่(ซึ่งตอนนี้เกษียณแล้วค่ะ)และผู้จัดการโรงเรียนซึ่งบริหารโรงเรียนมาตั้งแต่แรกเริ่มค่ะทั้งสองท่านมีความผูกพันกับโรงเรียนมากเพราะสร้างมาด้วยสองมือเป็นเวลาหลายสิบปี (ด้วยความที่ท่านอายุมากแล้วท่านยังอุส่าห์อยู่จนงานเลิกทำให้พวกเราซาบซึ้งมากๆค่ะ) กิจกรรมในการจัดงานเน้นการจำลองบรรยากาศเก่าๆในโรงเรียนค่ะ เช่นการเคารพธงชาติพร้อมกันเป็นครั้งสุดท้าย การเล่นดนตรีจากศิษย์เก่า การเต้นหรีดเพลงมาร์ชเสสะเวชจากศิษย์ปัจจุบัน การเล่นเกมส์แฟนพันธ์แท้เสสะเวช กิจกรรมการประมูลเพื่อนำรายได้สมทบสวัสดิการครู และที่สำคัญที่สุดคือกิจกรรมกตเวทิตาคุณ ที่ลูกศิษย์จะแสดงความกตัญญูจากครูอาจารย์ค่ะ
อาจารย์ใหญ่กล่าวเปิดงาน และกิจกรรมจำลองการเชิญธงชาติ
ลูกศิษย์พบปะครูและมอบพวงมาลัยค่ะ
และกิจกรรมกตเวทิตาคุณค่ะ จะมีตัวแทนศิษย์กล่าวขอบคุณและมอบบทกลอนแทนความในใจที่มีต่อครูค่ะ มีการมอบของที่ระลึกซึ่งเป็นเหรียญที่ระลึกในการจัดงานครั้งนี้ค่ะ ช่วงนี้ครูอาจารย์ก็แอบทำเซอร์ไพรส์ลูกศิษย์ด้วยการเตรียมบทกลอนและเพลงขลุ่ยเพราะๆด้วยค่ะ
ภาพกิจกรรมต่างๆที่ลงเป็นเพียงแค่บางส่วนในงานนะคะเนื่องจากมีภาพเป็นจำนวนมากจึงต้องเลือกเพียงแค่บางภาพ การที่มาตั้งกระทู้ในครั้งนี้เนื่องจากเราเคยได้โพสเรื่องราวของโรงเรียนเอาไว้ในกระทู้ก่อนหน้าและอยากมาแจ้งความคืบหน้าจากกระทู้ก่อน และพันทิพเป็นพื้นที่ดีๆที่จะช่วยแบ่งปันภาพความทรงจำครั้งสุดท้ายนี้ไปถึงศิษย์บ้านเสสะเวชและทุกๆท่านที่ได้แวะเวียนมา สุดท้ายนี้แม้ว่าวันข้างหน้าจะไม่มีโรงเรียนเสสะเวชวิทยาอีกต่อไปแล้วก็ขอให้จำภาพดีๆในวันนี้ไว้นะคะ ขอให้เสสะเวชเป็นแหล่งรวมความทรงจำดีๆของพวกเราศิษย์เก่าบ้านเสสะเวช และสำหรับภายนอกขอให้เสสะเวชเป็นตัวแทนของการแสดงความกตัญญูของลูกศิษย์ที่มีต่อครู ต่อสถาบันที่อบรมสั่งสอนให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ เป็นตัวแทนของความรักความผูกพันในสังคมเล็กๆที่เรียกว่าโรงเรียนที่เป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของเด็กๆ ขอให้ผู้ประกอบกิจการโรงเรียนเอกชนคำนึงถึงผลกระทบของการปิดกิจการโรงเรียนขอให้เสสะเวชเป็นโรงเรียนแห่งสุดท้ายที่ต้องปิดตัวลง สุดท้ายนี้เสสะเวชวิทยา "จะอยู่ในใจเสมอค่ะ"
*กดโหวดและแชร์เพื่อแบ่งปันบทความนี้ถึงเพื่อนๆของคุณนะคะ*
ขอขอบคุณศิษย์เก่าสำหรับภาพสวยๆเหล่านี้นะคะ
ภาพสุดท้ายของโรงเรียนเสสะเวชวิทยาก่อนปิดกิจการ
หลังจากที่พวกเราได้รวมตัวเพื่อยื่นขอความเมตตาต่อทายาทในการต่อเวลาการเปิดกิจการของโรงเรียนเสสะเวชวิทยาไปอีกสองปีเพื่อให้น้องๆได้เรียนจบช่วงชั้น สุดท้ายแล้วความพยายามของพวกเราก็ไม่เป็นผล โรงเรียนจะปิดกิจการอย่างถาวรหลังจากวันที่ 30 เมษายน 2558 นี้ค่ะ แต่เราเหล่าศิษย์เก่า ศิษย์ปัจจุบัน และครูอาจารย์ก็จะไม่เสียใจเพราะอย่างน้อยเราก็ได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร เราก็ได้แสดงความรักความสามัคคีต่อสถาบันอันเป็นทีรักของพวกเราค่ะ
เมื่อโรงเรียนของเราจะต้องปิดกิจการจริงๆ พวกเราเหล่าศิษย์บ้านเสสะเวชจึงอยากจะขอบคุณและแสดงความกตัญญูต่อพระคุณของครู และสานสัมพันธ์พี่น้องเพื่อให้อย่างน้อยภาพความทรงจำสุดท้ายของพวกเราจะได้เป็นภาพความทรงจำที่สวยงาม ประทับใจ และจะมีภาพดีๆอยู่ในหัวใจไว้ให้ระลึกถึง
เราคิดย้อนกลับไปว่าตลอดเวลาครูเป็นผู้จัดกิจกรรมต่างๆให้กับนักเรียนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นงานวันเด็ก กีฬาสี เข้าค่าย งานสันทนาการ ครูจัดให้เรามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เราจัดงานให้ครู จึงได้เกิดงานอำลาเสสะเวชวิทยา Back to School ขึ้นเพื่ออำลาโรงเรียนและพวกเราตั้งใจที่จะสร้างความทรงจำสุดท้ายให้สวยงามที่สุด การลาจากเป็นสิ่งที่เศร้า และหดหู่ แต่เราจะทำให้การลาจากนี้เป็นสิ่งสวยงามที่เราอยากจะนึกถึงค่ะ งานนี้เราจัดขึ้นเพื่อครู และกิจกรรมดังกล่าวนี้ผ่านไปแล้วเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2558 ค่ะ
ในการจัดงานครั้งนี้ใช้แรงกาย แรงใจ แรงรัก จากมีศิษย์เก่า ศิษย์ปัจจุบัน ต่างรุ่นต่างปีโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อนมาร่วมกันจัดกิจกรรมโดยใช้แฟนเพจในการกระจายข่าวค่ะ เราจัดกิจกรรมโดยใช้บุคคลากรในเครือเสสะเวชทั้งหมดค่ะเพื่อประยัดค่าใช้จ่าย เช่นโต๊ะจีนของบ้านศิษย์เก่า เวที เครื่องเสียงจากกิจการของศิษย์เก่า ซุ้มอาหาร,ของที่ระลึกที่ได้รับสปอนเซอร์จากศิษย์เก่า และสั่งได้ในราคาทุน การแสดงจากศิษย์ปัจจุบัน เงินที่ใช้ในการจัดงานก็เกิดจากการร่วมลงขันกันของศิษย์เก่าพี่ๆที่ช่วยกันเป็นสปอนเซอร์ซื้อโต๊ะจีน เพื่อให้น้องๆได้เข้าร่วมงานฟรี มีอาหารทานกันทุกคน และเงินที่เหลือจากการจัดงานเราก็มอบให้กับสวัสดิการครูโรงเรียนเสสะเวชวิทยาเพราะครูของเราจะต้องกลายเป็นผู้ว่างงานในทันที เราจึงอยากช่วยเท่าที่เราจะช่วยได้ค่ะ แม้ว่าครูจะไม่อยากได้เงินจากเรา แต่เราก็ขอให้รับไว้เพราะเราอยากช่วยจริงๆค่ะ และเราใช้เวลาเตรียมงานประมาณหนึ่งเดือนค่ะ
ตลอดการเตรียมงานหนึ่งเดือนนี้เราได้เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมายจริงๆ เมื่อเราประกาศว่าจะจัดงานครูของเราที่เคยเศร้าสร้อยค่อยๆสดชื่นขึ้น ยิ่งใกล้วันงานมากขึ้นบรรยากาศในโรงเรียนยิ่งดีขึ้นๆ ครูของเราหน้าตาแจ่มใสเฝ้าถามลูกศิษย์ทุกคนที่มาเยื่ยมเยียนว่าหนูมางานไหม อย่าลืมมานะครูอยากเจอ เชื่อไหมคะสิ่งเหล่านี้ทำให้เราดีใจมากที่ได้จัดงานนี้ขึ้นมา ใบหน้าของครูที่มีความสุขมันคือที่สุดของสิ่งที่ควรจดจำ
ในการจัดงานครั้งนี้เราวางแผนงานเพื่อรองรับคนจำนวน หนึ่งพันถึงหนึ่งพันแปดร้อยคน คนจำนวนหนึ่งพันแปดร้อยคนจะต้องมีอาหารทานทุกคน โดยที่งานเริ่มเปิดให้ลงทะเบียนตอนสี่โมงเย็น ซึ่งเราคาดการณ์กันไว้ว่าคนน่าจะทยอยมากันหลังหกโมงเย็นเนื่องจากเป็นวันศุกร์คงต้องรอเลิกงานกันก่อน แต่เชื่อไหมคะว่าก่อนสี่โมงจำนวนคนรอหน้าประตูมีอย่างล้นหลามจนทีมงานยังตกใจเลยค่ะ
รู้สึกได้ถึงความสุขมันล้นหลามออกมาจากภาพบ้างไหมคะ
เราได้รับเกียรติเปิดงานจากอาจารย์ใหญ่(ซึ่งตอนนี้เกษียณแล้วค่ะ)และผู้จัดการโรงเรียนซึ่งบริหารโรงเรียนมาตั้งแต่แรกเริ่มค่ะทั้งสองท่านมีความผูกพันกับโรงเรียนมากเพราะสร้างมาด้วยสองมือเป็นเวลาหลายสิบปี (ด้วยความที่ท่านอายุมากแล้วท่านยังอุส่าห์อยู่จนงานเลิกทำให้พวกเราซาบซึ้งมากๆค่ะ) กิจกรรมในการจัดงานเน้นการจำลองบรรยากาศเก่าๆในโรงเรียนค่ะ เช่นการเคารพธงชาติพร้อมกันเป็นครั้งสุดท้าย การเล่นดนตรีจากศิษย์เก่า การเต้นหรีดเพลงมาร์ชเสสะเวชจากศิษย์ปัจจุบัน การเล่นเกมส์แฟนพันธ์แท้เสสะเวช กิจกรรมการประมูลเพื่อนำรายได้สมทบสวัสดิการครู และที่สำคัญที่สุดคือกิจกรรมกตเวทิตาคุณ ที่ลูกศิษย์จะแสดงความกตัญญูจากครูอาจารย์ค่ะ
อาจารย์ใหญ่กล่าวเปิดงาน และกิจกรรมจำลองการเชิญธงชาติ
ลูกศิษย์พบปะครูและมอบพวงมาลัยค่ะ
และกิจกรรมกตเวทิตาคุณค่ะ จะมีตัวแทนศิษย์กล่าวขอบคุณและมอบบทกลอนแทนความในใจที่มีต่อครูค่ะ มีการมอบของที่ระลึกซึ่งเป็นเหรียญที่ระลึกในการจัดงานครั้งนี้ค่ะ ช่วงนี้ครูอาจารย์ก็แอบทำเซอร์ไพรส์ลูกศิษย์ด้วยการเตรียมบทกลอนและเพลงขลุ่ยเพราะๆด้วยค่ะ
ภาพกิจกรรมต่างๆที่ลงเป็นเพียงแค่บางส่วนในงานนะคะเนื่องจากมีภาพเป็นจำนวนมากจึงต้องเลือกเพียงแค่บางภาพ การที่มาตั้งกระทู้ในครั้งนี้เนื่องจากเราเคยได้โพสเรื่องราวของโรงเรียนเอาไว้ในกระทู้ก่อนหน้าและอยากมาแจ้งความคืบหน้าจากกระทู้ก่อน และพันทิพเป็นพื้นที่ดีๆที่จะช่วยแบ่งปันภาพความทรงจำครั้งสุดท้ายนี้ไปถึงศิษย์บ้านเสสะเวชและทุกๆท่านที่ได้แวะเวียนมา สุดท้ายนี้แม้ว่าวันข้างหน้าจะไม่มีโรงเรียนเสสะเวชวิทยาอีกต่อไปแล้วก็ขอให้จำภาพดีๆในวันนี้ไว้นะคะ ขอให้เสสะเวชเป็นแหล่งรวมความทรงจำดีๆของพวกเราศิษย์เก่าบ้านเสสะเวช และสำหรับภายนอกขอให้เสสะเวชเป็นตัวแทนของการแสดงความกตัญญูของลูกศิษย์ที่มีต่อครู ต่อสถาบันที่อบรมสั่งสอนให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ เป็นตัวแทนของความรักความผูกพันในสังคมเล็กๆที่เรียกว่าโรงเรียนที่เป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของเด็กๆ ขอให้ผู้ประกอบกิจการโรงเรียนเอกชนคำนึงถึงผลกระทบของการปิดกิจการโรงเรียนขอให้เสสะเวชเป็นโรงเรียนแห่งสุดท้ายที่ต้องปิดตัวลง สุดท้ายนี้เสสะเวชวิทยา "จะอยู่ในใจเสมอค่ะ"
*กดโหวดและแชร์เพื่อแบ่งปันบทความนี้ถึงเพื่อนๆของคุณนะคะ*
ขอขอบคุณศิษย์เก่าสำหรับภาพสวยๆเหล่านี้นะคะ