แปลกมั้ยคะที่เราไม่ได้รู้สึกเสียใจหรืออาลัยอาวรณ์กับการจากไปของคนในครอบครัว อย่างเช่น ตอนเราอาย 10 ขวบ ตาเราเสียค่ะ  ตอนนั้นอาจจะเด็กด้วยเลยไม่ได้ร้องไห้เสียใจค่ะ พอตอนอายุ16 แม่มาเสียอีกค่ะ ครั้งนี้ก็รู้สึกใจหายนะคะแต่ก็ไม่ได้เสียใจค่ะ เพราะคิดว่ายังไงสักวันเราก็ต้องตาย  พอพูดเรื่องคนในครอบครัวที่ต้องจากไปเราก็เฉยๆนะคะ และก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรทำนองนั้นค่ะ  ครอบครัวเราก็ให้ความรักความอบอุ่นเราทุกอย่างนะคะ แต่เราเหมือนคนอกตัญญูเลยค่ะ ที่ไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจเวลาคนในครอบครัวจากไปเลยค่ะ