“จิตเป็นของถาวร ที่ไม่รู้จักดับจักสูญจักสิ้น....เป็นอมตะ เมื่อเราไม่พบจิต ก็คือ ความหลงที่เราจะต้องเวียนเกิดเวียนตายอีก ไม่มีประมาณ แต่เมื่อเราพบจิต ภพทั้งหลายมันสั้นลงแล้ว” ลุงหวีด บัวเผ

” ครูบาอาจารย์ “ หลวงตาท่านเปรียบสมาธิกับปัญญา เป็นเหมือนเท้าซ้ายกับเท้าขวา ต้องสลับกันก้าว ในการปฏิบัติเพื่อตัดกิเลสขั้นต่างๆ ต้องอาศัยการก้าวไปของสมาธิและปัญญาสลับกันไป พอพิจารณาไประยะ

การเจริญสมถสมาธิ จนจิตรวมเป็นอัปนาสมาธิ ต่ำสุด คือ ฌาน 1 ยิ่งถึงฌาน 4 ได้ยิ่งดี เพราะฌาน 4 จะเหลือแต่จิตตั้งมั่น เด่นดวงเป็นเอกัคตาและที่สำคัญ คือ เกิดอุเบกขารมณ์ คือ ความเป็นกลางอย่างยิ่ง กิเลสอวิชชา