คุณปู่จากไปนานแล้ว เดิมท่านเป็นพาณิชย์จังหวัด สมัยนั้นเรียกว่าคลังจังหวัด ร่ำรวยและมีที่ดินมาก คุณย่าเป็นสาวชาววัง มีลูก 5 คน พ่อของดิฉันเป็นลูกคนโต ทุกคนมีชื่อเสียง  แม้นามสกุลก็เป็นที่รู้จักกันดี พ่อมาหาดิฉันที่บ้านคุณย่าทุกเดือน เอาเงินมาให้ใช้จ่ายและเรียนหนังสือ
         
              ที่บ้านคุณย่ามีการทานอาหารร่วมกันบ่อย ลูกทุกคนเวียนกันมาเยี่ยม คุณย่าจะเรียกใช้ดิฉันอยู่ตลอด ผลที่ได้คือเก่งการบ้านการเรือนไปเลย ดิฉันทำหมูโสร่ง ผัดสามเหม็น แกงรัญจวน และอื่นๆได้เมื่อมาอยู่กับคุณย่า เย็บปักถักร้อยได้ใจไม่ชอบแต่ก็พอมีวิชา แกะสลักผักแนมขึ้นโต๊ะได้อย่างสบายๆ
เป็นเหตุให้คุณอาผู้หญิงอยากได้ไปอุปถัมภ์และส่งเสียให้เรียน คุณอาอยากได้ไปเป็นคนใช้ค่ะ...ฮ่า ฮ่า...

         พักใหญ่ๆพ่อก็ลาออกจากราชการ ตอนนั้นเป็นรองผู้กำกับฯแล้ว เพื่อจะลงสมัคร ส.ส.ที่จังหวัดนั้น  กรรมของพ่อมาถึงเร็วมาก กรรมที่พ่อทำให้บุพการีช้ำชอกใจ พ่อลาออกได้เดือนเดียว ผู้กำกับก็ถูกยิงตาย พ่อไม่ได้ขึ้นเป็นผู้กำกับเพราะชิงลาออกมาก่อน และเป็น ส.ส.สอบตกในคราวต่อมา

                                        ทั้งไม่เจริญ และหนทางตัน...

           ดิฉันเรียนจบครุศาสตร์ สามีเรียน รร.การไปรษณีย์ ที่ซอยสายลม เขาทำงานก่อนเรา 5 ปี ไปๆมาๆต่างจังหวัดพอกลับมากรุงเทพและคิดว่าจะไม่ย้ายไปไหนแล้วเราก็จะแต่งงานกัน
           ฝ่ายชายทำใจกล้าเข้าไปขอลูกสาวเองเลย เพราะไม่มีพ่อแม่แล้ว มีเพียงพี่ชายที่เป็นทหารเรือยศเล็กๆ
         
           แม่เลี้ยงมีลูกกับพ่อสองคน ลูกชายชื่อ " ไอ้ช้างน้อย" ลูกสาวชื่อ"อีนิดหน่อย" ขออนุญาตใช้ชื่อแบบนี้ ขอประทานโทษหากไม่สุภาพ... 
วันที่มีการสู่ขอดิฉัน พ่อไม่เอาสักบาทแต่ถามให้ชัดเจนหลายครั้งว่ามีบ้านอยู่แน่นะ ทั้งแม่ทั้งลูกมันแอบฟังอยู่แล้วก็หัวเราะเยาะเสียงดังมีคำว่า
หมาไม่ได้กินกากมะพร้าวลอยมา...มันแปลว่าลูกสาวแต่งงานทั้งทีไม่มีการจัดงานเลี้ยงอนาถาจนหมาก็ไม่ได้กินเศษอาหาร

            พวกเขาพากันมาจอดรถดูเรือนหอของเราซึ่งเป็นบ้านไม้เก่าชั้นเดียวชิดถนนเลียบทางด่วน การแต่งงานของเรา ไม่มีการแห่ขันหมาก ไม่มีแหวนแต่งงาน ใช้ชุดแต่งงานชุดเดียวกับชุดรดน้ำ เหมือนสามีจะรู้ว่าฉันมีความรู้สึกไม่เท่าคนอื่น...

          เขาจึงทุ่มเทกับงานแต่งงานของเรามาก เป็นงานที่อลังการงานหนึ่งในสมัยนั้น เราแต่งงานที่ "บ้านมนังคศิลา" 
ใครๆก็อยากมาร่วมงานคงจะเอาไว้คุยโอ้อวดว่าได้เข้ามาร่วมงานในสถานที่หรูหราและมีชื่อเสียง รวมทั้งคนที่บอกว่า หาได้แค่เนี่ย...ยากจนตายเลยแต่งงานกับไปรษณีย์ (กลับไปอ่านตอนแรกนะคะ) เราสองคนอยู่อย่างมีความสุขตามอัตภาพ เก็บเงินเก่งทั้งคู่ค่ะ สามีขี้เหนียว ไม่ชอบใช้เงิน  พ่อมาหาบ่อยขึ้นเพราะดิฉันย้ายมาอยู่บ้านสามีหลังแต่งงานที่สุขุมวิทแล้วใกล้ๆกัน ให้ไอ้ช้างน้อยขับรถมาให้ ดิฉันไม่เกลียดไอ้ช้างน้อยมากนัก 
                    
                         เพราะเขาเคยห้ามแม่เลี้ยงไม่ให้ตบตีดิฉันตอนที่ดิฉันยังเป็นเด็กและขโมยกล้วยหอมกิน....

                                                                                                                                                          " รัชนีกร "

สามารถติดตามตอนก่อนหน้าและตอนต่อไปตามลิ้งก์ด้านล่างนี้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หลากหลายในใจคน ตอนที่ 1 https://ppantip.com/topic/40873461
หลากหลายในใจคน ตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/40873499
หลากหลายในใจคน ตอนที่ 3 https://ppantip.com/topic/40875906