สวัสดีค่ะทุกคน เราเป็นนิสิตที่ตอนนี้อายุ21 เราโดนทางบ้านกดดันมาตลอด โดนกระทืบ ทุบตีรุนแรง และด่าทอด้วยคำหยาบคายมาตลอดชีวิต 
มีหลายเหตุการณ์ที่เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิด ตอนเราอายุประมาณ7ขวบ เราเคยถามแม่ว่าทำงานเหนื่อยมากไหม เราอยากถามแม่เพราะเราเป็นห่วง แต่แม่เข้าใจว่าเราถามประชดประชัน แม่ตีเราหนักมาก มีใครเคยโดนไม้กวาดทางมะพร้าวฟาดไหม เราจะบอกว่าสิ่งนั้นเบามากถ้าเทียบกับที่แม่เอามาตีเราตอนเด็กๆ  โดนไล่ให้ไปตาย ปามีดใส่ ปาของหนักใส่ เราโดนมาหมดแล้ว ขอบคุณตัวเองที่รอดมาได้ แต่นั้นมันไม่ใช่ประเด็นหรอก มันผ่านมาแล้ว ตอนนี้เราเครียดมาก ร้องไห้มาหลายวันแล้ว และคิดที่จะตายทุกวัน เราเอาของแหลมมากรีดแขนให้มีเลือดไหลออกมา พอรู้สึกเจ็บมาก ก็เลิกทำ แล้วผ่านไปสักพัก ก็ทำต่อ เหตุของเรื่องนี้มันมาจาก มหาลัยเราปิดเทอม เราเลยกลับบ้านมา เพราะเราอยู่หอใน ปิดเทอมก็ต้องกลับบ้าน เราทำงานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าว ซักผ้า ล้างจาน ทำทุกอย่างที่มีให้ทำ แต่มีวันนึงที่เราตื่นสายเลยไม่ได้ตืนมาช่วยแม่ซักผ้า แค่นั้นจริงๆ แม่ด่าเราว่าลูกอกตัญญู ไม่เคยช่วยเหลืองานบ้าน เห็นแก่ตัว ทำกับข้าวเพราะตัวเองกินก็เลยทำ ล้างจานเพราะตัวเองกินก็เลยทำ ทั้งๆที่เราทำไว้ให้ทุกคนกิน เราผิดอะไรหรอทุกคน ขุดเรื่องในอดีตมาด่าเรา เราโตขนาดนี้แล้ว แม่ยังจิกหัวเราไปตบอยู่เลย เราเหนื่อยอะทุกคน เราไม่ไหวแล้ว เราอยู่ได้ทุกวันเพราะคิดว่า เรียนจบจะได้ไปให้ไกลจากบ้านสักที แต่เราไม่ไหวแล้วอะ เรากะว่าถ้าเป็นแบบนี้อีก เราก็จะตายแล้วจริงๆ เพราะเรียนจบไปก็ไม่รู้จะมีงานทำรึเปล่า ตอนนี้ทุกคนให้กำลังใจหน่อยได้ไหม  เผื่อมันจะทำให้เราอยากมีชีวิตอยุ่ต่อไปเรื่อยๆ ตอนนี้เราก็ดีขึ้นแล้วพอได้ระบายออกมาบ้าง แต่วันข้างหน้าก็จะเป็นอีก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมากๆนะคะ มันอาจจะงงๆหน่อยใช่ไหม แต่เราไม่รู้จะเรียบเรียงมันออกมายังไง มันมีหลายอย่างในหัวเรา เราขอโทษนะ และขอบคุณนะ