เราลาออกมาเลี้ยงลูกวัย 5 เดือนค่ะ เลี้ยงฟลูไทม์ 24 ชั่วโมง สามีมาเล่นกลับลูกบ้าง แต่ไม่ได้ช่วยเลี้ยงมาก
อาทิตย์ก่อนเราเห็นว่าลูกหลับ เราเลยไปทำกับข้าว ปรากฎว่าลูกเราที่เพิ่งคว่ำได้ แกกลิ้งตกที่นอน ทั้งๆที่เราอุ้มแกไปไว้ด้านในสุดของเตียงแล้ว
เราเล่าให้สามีฟัง สามีบอกว่า ถ้าลูกไม่ได้เป็นด๊อกเตอร์คงต้องโทษแม่มันที่ทำลูกตกเตียง ยอมรับว่าประมาท แต่เราไม่ได้ตั้งใจค่ะ
ทุกวันนี้สามีจะพูดย้ำๆว่าเราทำลูกหล่น เราทำร้ายลูก เราเศร้ามากเลย เมื่อวานเลยระเบิดอารมณ์ออกมา ช่วงเวลาที่เราเลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ซักผ้า ล้างจาน สามีไม่เคยมาช่วยเหลือเลย เราบอกสามีว่า อยากได้กำลังใจบ้าง ไม่ใช่แต่คำติคำด่า เราน้อยใจมากเลยค่ะ พอระเบิดออกมา สามีไม่คุยกะเราเลย เราผิดมากรึป่าวคะ ที่ระเบิดอารมณ์ออกมาต่อหน้าลูกและสามี
เราพยายามอดทนแล้ว แต่การเลี้ยงลูกมันเหนื่อยจริงๆค่ะ ทุกวันนี้ใช้เงินเก็บเราเลี้ยงลูก เราแทบจะไม่รบกวนเงินสามี ครั้นจะทิ้งลูกไปทำงาน ให้แม่สามีเลี้ยง ก็ทำใจไม่ได้ แม่สามีเป็นพวกชอบยืมเงิน ชอบนินทา เราไม่อยากให้ลูกได้นิสัยนั้นมา
เราอยากได้กำลังใจจากสามีบ้าง มันผิดมากเหรอคะ
อาทิตย์ก่อนเราเห็นว่าลูกหลับ เราเลยไปทำกับข้าว ปรากฎว่าลูกเราที่เพิ่งคว่ำได้ แกกลิ้งตกที่นอน ทั้งๆที่เราอุ้มแกไปไว้ด้านในสุดของเตียงแล้ว
เราเล่าให้สามีฟัง สามีบอกว่า ถ้าลูกไม่ได้เป็นด๊อกเตอร์คงต้องโทษแม่มันที่ทำลูกตกเตียง ยอมรับว่าประมาท แต่เราไม่ได้ตั้งใจค่ะ
ทุกวันนี้สามีจะพูดย้ำๆว่าเราทำลูกหล่น เราทำร้ายลูก เราเศร้ามากเลย เมื่อวานเลยระเบิดอารมณ์ออกมา ช่วงเวลาที่เราเลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ซักผ้า ล้างจาน สามีไม่เคยมาช่วยเหลือเลย เราบอกสามีว่า อยากได้กำลังใจบ้าง ไม่ใช่แต่คำติคำด่า เราน้อยใจมากเลยค่ะ พอระเบิดออกมา สามีไม่คุยกะเราเลย เราผิดมากรึป่าวคะ ที่ระเบิดอารมณ์ออกมาต่อหน้าลูกและสามี