เรื่องยาว..แต่จะพยายามย่อให้สั้นๆนะคะ..ขอบคุณที่รับฟังนะคะ
ก่อนคลอดเราเคยอยู่กับแฟน อยู่คอนโดของแฟน แต่พอท้องและคลอด คุณป้าของแฟน อยากให้ย้ายไปอยู่บ้านเค้า (เค้าเป็นสาวแก่ไม่มีสามีค่ะ) เพราะให้เหตุผลว่า เด็กอ่อนไม่ควรอยู่คอนโด ควรได้รับอากาศถ่ายเท แถมตอนเราตกงานคุณป้าเสนอให้เงินเราใช้เดือนละ 2,000 บาทเป็นเวลา เกือบ 2 ปีค่ะ
เสื้อผ้าเด็กอ่อน สารพัดของใช้ แกเตรียมซื้อไว้ให้หมดค่ะ แม้กระทั่งค่าคลอดแกก็เป็นจัดการหมดค่ะ คุณป้าแกมีรายได้มากค่ะ แต่สามีเรา
ช่วงนั้นมีปัญหาเรื่องงานค่ะ และขัดสนสุดๆ แต่พวกเราไม่ได้ขอร้องให้คุณป้ามาช่วยนะคะ ..แกยื่นมือเข้ามาช่วยพวกเราเอง แต่เราก็ซึ้งในน้ำใจเค้ามาก เค้าช่วยเหลือทุกอย่างจริงๆ แฟนเราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พอคุณป้าชวนก็เออ ออ ตามไป เราก็ดีใจที่ลูกจะได้อยู่ที่ดีๆ กว่าเดิม แถมไม่ต้องเดือดร้อนมาก
แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ค่ะ คุณป้าเข้ามายุ่งวุ่นวายมากๆ ค่ะ มันเยอะมากค่ะ ทั้งการกระทำและคำพูด แต่แกให้เงินเราใช้นะคะ แต่หลังๆ เหมือนไม่เต็มใจค่ะ หน้าบูดบึ้งตึงตลอดเวลา เราเริ่มอึดอัด ไม่อยากรับเงินช่วยเหลือแล้ว เลยพยายามหางานทำ ทั้งๆ ที่ลูกยังอ่อนๆ ไปขายของตามตลาดนัดบ้าง (มีคุณยาย ที่เป็นแม่ของป้าคนนี้อีกคนค่ะ คอยช่วยเลี้ยงให้ค่ะ คุณยายใจดี ไม่เคยทำให้อึดอัดใจ แกช่วยเลี้ยงน้องให้ตลอดเวลา )
ผ่านไป 2 ปี คุณยายล้มป่วย และได้จากพวกเราไปค่ะ แต่ในระหว่างนี้ เรากับแฟนได้เก็บเสื้อผ้าย้ายกลับไปคอนโด รอบนึงแล้วค่ะ แต่เราสงสารคุณยายที่กำลังป่วย เลยอ้อนวอนให้แฟนย้ายกลับมา พอแฟนอารมณ์เย็นลงพวกเราเลยขนเสื้อผ้ากลับไปที่บ้านนั้นอีก(เราไปกัน 1 สัปดาห์ค่ะ) และตอนนี้เรายังไม่ได้ไปไหน อยู่ด้วยความอึดอัดใจ
ตอนนี้มีคุณแม่สามีมาช่วยเลี้ยงลูกค่ะ ส่วนคุณป้ายังไม่ออกจากงานค่ะ คุณแม่สามีก็มาบ่นกับเราค่ะ ว่าอึดอัดที่คุณป้าเป็นแบบนี้ (เค้าเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่เคยคุยกันเลยค่ะ เพราะคุณแม่สามี ไม่ชอบนิสัยคุณป้าอย่างแรงค่ะ) คุณแม่สามีก็ต้องมาทนอยู่กับเราเพื่อเลี้ยงหลาน เราเคยชวนกลับไปอยู่คอนโด แต่แกก็ห่วงหลาน เพราะ โรงเรียนอยู่ใกล้บ้าน สะดวก และบริเวณบ้านก็กว้างขวาง คุณแม่สามีแกให้เหตุผลแบบนี้ค่ะถึงยอมทนอยู่แบบอึดอัดเหมือนเรา
ตอนนี้ลูกเรา 3.5 ขวบค่ะ กำลังซน อยู่ใกล้คุณป้าไม่ได้เลยค่ะ แกตวาดเสียงดังลั่นบ้าน ด่า พูดจาฟังไม่ได้เลยค่ะ เราฟังเราอกจะแตกอยากจะพูดออกไปบ้าง แต่คำว่าบุญคุณมันค้ำคอ (ตอนนี้เราไม่ได้ให้เค้าช่วยเหลืออะไรแล้วค่ะ) อยู่บ้านไม่เคยคุยกับใคร หน้าบึ้งตึงตลอดเวลา เดินจะชนกันในบ้านยังไม่พูดกันสักคำ โต๊ะอาหารอย่าหวังว่าจะได้เคยนั่งกินด้วยกัน ต่างคนต่างกิน ของใครของมัน เมื่อก่อนของกินเราก็กินของที่แกซื้อมา แต่ตอนหลังแกแสดงตัวแบบนี้ เราเลยไม่กล้ากินกับข้าวของแกอีกเลย ไม่ใช่แค่เราค่ะ ทุกคนทั้งเรา สามี และแม่สามี ไม่มีใครอยากแตะต้องของๆ คุณป้า ถ้าเรากับสามีนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร และถ้าแกจะกินเวลานั้น แกยกถ้วยข้าวหนี ไปกินที่อื่นไม่ยอมร่วมโต๊ะอาหารเลยค่ะ เราอึ้งมากค่ะ พูดไม่ออก จุก หลายอย่างมาาาาากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนเราอยากระเบิดอารมณ์ แต่ยังทนๆๆ (ไม่รู้จะทนทำไมนะ)
ทุกวันนี้เราไม่เคยพูดกับแกเลยค่ะ เพราะแกเหมือนเกลียดเรามาสิบชาติ เราอยากพาครอบครัวเราย้ายออกไปจากที่นี่ เราไม่ต้องการให้ใครมาตวาดลูกเราค่ะ สั่งสอนในทางที่ถูกที่ควร เราไม่ว่าเลยค่ะ แต่เป็นผู้ใหญ่ เวลาสั่งสอนเด็ก เอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง เราไม่อยากให้ลูกรับสิ่งนี้บ่อยๆ ปีหน้าคุณป้าแกจะเกษียณ แล้วค่ะ มีหวังบ้านแตกแน่ๆ เราเครียดมากค่ะ เราจะทำยังไงดี
เราควรคุยกับสามี และคุณแม่สามี เป็นเรื่องเป็นราว ว่าขอย้ายกลับไปที่เดิม มันจะเป็นการเนรคุณ คุณป้ามากมั้ย เรากลัววันหนึ่งเราทนไม่ไหวแล้วจะระเบิดอารมณ์ออกมา เรื่องมันจะไปกันใหญ่ มันจะบาดหมางกันไปหมด เราควรจะไปตั้งแต่ตอนนี้ เราจะทำยังไงดี
เพราะตอนนี้ ทุกคน ไม่ว่าสามี คุณแม่สามี และตัวเราเอง ต่างก็ไม่ชอบคุณป้า ต่างก็อดทน เพื่อลูกเรา ว่าลูกเราได้อยู่บ้านมีบริเวณกว้างและโรงเรียนสะดวก แค่นี้เองค่ะ (แต่เราเสียงข้างเดียวค่ะ เราว่าไม่จำเป็นเลยค่ะ คอนโดเราก็อยู่สบายๆ มีพร้อมทุกอย่าง จะทนทำไมกันเนี่ย เราเคยพูดกับคุณแม่สามีค่ะ แต่แกบอกว่าอย่าเอาตัวเองเป็นท่ี่ตั้งให้นึกถึงลูกก่อน )
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ
ช่วยด้วยค่ะ เราจะตัดสินใจยังไงดี ...มันจะเป็นการเนรคุณเกินไปมั้ยหากเราจะไม่ทนแล้ว
ก่อนคลอดเราเคยอยู่กับแฟน อยู่คอนโดของแฟน แต่พอท้องและคลอด คุณป้าของแฟน อยากให้ย้ายไปอยู่บ้านเค้า (เค้าเป็นสาวแก่ไม่มีสามีค่ะ) เพราะให้เหตุผลว่า เด็กอ่อนไม่ควรอยู่คอนโด ควรได้รับอากาศถ่ายเท แถมตอนเราตกงานคุณป้าเสนอให้เงินเราใช้เดือนละ 2,000 บาทเป็นเวลา เกือบ 2 ปีค่ะ
เสื้อผ้าเด็กอ่อน สารพัดของใช้ แกเตรียมซื้อไว้ให้หมดค่ะ แม้กระทั่งค่าคลอดแกก็เป็นจัดการหมดค่ะ คุณป้าแกมีรายได้มากค่ะ แต่สามีเรา
ช่วงนั้นมีปัญหาเรื่องงานค่ะ และขัดสนสุดๆ แต่พวกเราไม่ได้ขอร้องให้คุณป้ามาช่วยนะคะ ..แกยื่นมือเข้ามาช่วยพวกเราเอง แต่เราก็ซึ้งในน้ำใจเค้ามาก เค้าช่วยเหลือทุกอย่างจริงๆ แฟนเราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พอคุณป้าชวนก็เออ ออ ตามไป เราก็ดีใจที่ลูกจะได้อยู่ที่ดีๆ กว่าเดิม แถมไม่ต้องเดือดร้อนมาก
แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ค่ะ คุณป้าเข้ามายุ่งวุ่นวายมากๆ ค่ะ มันเยอะมากค่ะ ทั้งการกระทำและคำพูด แต่แกให้เงินเราใช้นะคะ แต่หลังๆ เหมือนไม่เต็มใจค่ะ หน้าบูดบึ้งตึงตลอดเวลา เราเริ่มอึดอัด ไม่อยากรับเงินช่วยเหลือแล้ว เลยพยายามหางานทำ ทั้งๆ ที่ลูกยังอ่อนๆ ไปขายของตามตลาดนัดบ้าง (มีคุณยาย ที่เป็นแม่ของป้าคนนี้อีกคนค่ะ คอยช่วยเลี้ยงให้ค่ะ คุณยายใจดี ไม่เคยทำให้อึดอัดใจ แกช่วยเลี้ยงน้องให้ตลอดเวลา )
ผ่านไป 2 ปี คุณยายล้มป่วย และได้จากพวกเราไปค่ะ แต่ในระหว่างนี้ เรากับแฟนได้เก็บเสื้อผ้าย้ายกลับไปคอนโด รอบนึงแล้วค่ะ แต่เราสงสารคุณยายที่กำลังป่วย เลยอ้อนวอนให้แฟนย้ายกลับมา พอแฟนอารมณ์เย็นลงพวกเราเลยขนเสื้อผ้ากลับไปที่บ้านนั้นอีก(เราไปกัน 1 สัปดาห์ค่ะ) และตอนนี้เรายังไม่ได้ไปไหน อยู่ด้วยความอึดอัดใจ
ตอนนี้มีคุณแม่สามีมาช่วยเลี้ยงลูกค่ะ ส่วนคุณป้ายังไม่ออกจากงานค่ะ คุณแม่สามีก็มาบ่นกับเราค่ะ ว่าอึดอัดที่คุณป้าเป็นแบบนี้ (เค้าเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่เคยคุยกันเลยค่ะ เพราะคุณแม่สามี ไม่ชอบนิสัยคุณป้าอย่างแรงค่ะ) คุณแม่สามีก็ต้องมาทนอยู่กับเราเพื่อเลี้ยงหลาน เราเคยชวนกลับไปอยู่คอนโด แต่แกก็ห่วงหลาน เพราะ โรงเรียนอยู่ใกล้บ้าน สะดวก และบริเวณบ้านก็กว้างขวาง คุณแม่สามีแกให้เหตุผลแบบนี้ค่ะถึงยอมทนอยู่แบบอึดอัดเหมือนเรา
ตอนนี้ลูกเรา 3.5 ขวบค่ะ กำลังซน อยู่ใกล้คุณป้าไม่ได้เลยค่ะ แกตวาดเสียงดังลั่นบ้าน ด่า พูดจาฟังไม่ได้เลยค่ะ เราฟังเราอกจะแตกอยากจะพูดออกไปบ้าง แต่คำว่าบุญคุณมันค้ำคอ (ตอนนี้เราไม่ได้ให้เค้าช่วยเหลืออะไรแล้วค่ะ) อยู่บ้านไม่เคยคุยกับใคร หน้าบึ้งตึงตลอดเวลา เดินจะชนกันในบ้านยังไม่พูดกันสักคำ โต๊ะอาหารอย่าหวังว่าจะได้เคยนั่งกินด้วยกัน ต่างคนต่างกิน ของใครของมัน เมื่อก่อนของกินเราก็กินของที่แกซื้อมา แต่ตอนหลังแกแสดงตัวแบบนี้ เราเลยไม่กล้ากินกับข้าวของแกอีกเลย ไม่ใช่แค่เราค่ะ ทุกคนทั้งเรา สามี และแม่สามี ไม่มีใครอยากแตะต้องของๆ คุณป้า ถ้าเรากับสามีนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร และถ้าแกจะกินเวลานั้น แกยกถ้วยข้าวหนี ไปกินที่อื่นไม่ยอมร่วมโต๊ะอาหารเลยค่ะ เราอึ้งมากค่ะ พูดไม่ออก จุก หลายอย่างมาาาาากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนเราอยากระเบิดอารมณ์ แต่ยังทนๆๆ (ไม่รู้จะทนทำไมนะ)
ทุกวันนี้เราไม่เคยพูดกับแกเลยค่ะ เพราะแกเหมือนเกลียดเรามาสิบชาติ เราอยากพาครอบครัวเราย้ายออกไปจากที่นี่ เราไม่ต้องการให้ใครมาตวาดลูกเราค่ะ สั่งสอนในทางที่ถูกที่ควร เราไม่ว่าเลยค่ะ แต่เป็นผู้ใหญ่ เวลาสั่งสอนเด็ก เอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง เราไม่อยากให้ลูกรับสิ่งนี้บ่อยๆ ปีหน้าคุณป้าแกจะเกษียณ แล้วค่ะ มีหวังบ้านแตกแน่ๆ เราเครียดมากค่ะ เราจะทำยังไงดี
เราควรคุยกับสามี และคุณแม่สามี เป็นเรื่องเป็นราว ว่าขอย้ายกลับไปที่เดิม มันจะเป็นการเนรคุณ คุณป้ามากมั้ย เรากลัววันหนึ่งเราทนไม่ไหวแล้วจะระเบิดอารมณ์ออกมา เรื่องมันจะไปกันใหญ่ มันจะบาดหมางกันไปหมด เราควรจะไปตั้งแต่ตอนนี้ เราจะทำยังไงดี
เพราะตอนนี้ ทุกคน ไม่ว่าสามี คุณแม่สามี และตัวเราเอง ต่างก็ไม่ชอบคุณป้า ต่างก็อดทน เพื่อลูกเรา ว่าลูกเราได้อยู่บ้านมีบริเวณกว้างและโรงเรียนสะดวก แค่นี้เองค่ะ (แต่เราเสียงข้างเดียวค่ะ เราว่าไม่จำเป็นเลยค่ะ คอนโดเราก็อยู่สบายๆ มีพร้อมทุกอย่าง จะทนทำไมกันเนี่ย เราเคยพูดกับคุณแม่สามีค่ะ แต่แกบอกว่าอย่าเอาตัวเองเป็นท่ี่ตั้งให้นึกถึงลูกก่อน )
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ