ผมถูกบอกเลิกเพราะผมไม่ซื้อของแบรนเนมให้แฟน เขาจึงตัดสินว่าผมดูแลเขาไม่ดีครับแต่ผมมูฟออนไม่ได้
             ตลอด 7ปีที่ผ่านมา ผมไปรับไปส่ง ทำงานก็ไปส่งเขาก่อนตอนเช้า เย็นไปรอรับกลับ พาไปทานข้าวและไปเที่ยวในและนอกประเทศ ผมจ่ายให้หมด 
วันนึงที่ผมตัดสินใจซื้อบ้านหลังใหญ่เพื่อที่จะสร้างครอบครัวกับเขาวันนั้นเหมือนผมได้พบกับอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยกว่าเดิม แฟนผม(นามสมมุติ จ๋า)ได้เข้าทำงานองค์กรใหม่และเห็นเพื่อนร่วมงานหลายคนใช้กระเป๋า hermes จ๋าอยากได้มาก แต่เงินเดือนแค่ 25k จ๋าจึงมาบอกให้ผมซื้อให้หน่อยเพราะอยากมีเหมือนเพื่อนร่วมงาน ผมฟังเหตุผลแล้วผมไม่สามารถให้ได้ ผมจึงบอกเหตุผลกับจ๋าว่าค่าใช้จ่ายใน ค่ารถ ทุกอย่างผมรับผิดชอบหมดรวมถึงค่าคอนโดเก่าที่ผมช่วยเขาผ่อน ผมรู้สึกว่า ผมซื้อให้ตอนนี้ไม่ไหว แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือเขาบอกว่าผมดูแลเขาไม่ดี เขาอยู่กับพ่อแม่เขาอยากได้อะไรก็ได้ หลังจากนั้นผมได้ไปเจอแม่จ๋า จึงมีบทสนทนาดังนี้
 
                 แม่จ๋า "ทำไมถึงไม่ซื้อกระเป๋าให้จ๋า"
                 ผม "ผมซื้อม่ไหวครับตอนนี้ภาระผมเยอะ"
                 แม่จ๋า "บ้านที่ซื้อตั้งแต่สิบล้าน กระเป๋าใบละกี่แสนเอง"
                 ผม  "ผมรายได้ไม่เยอะเท่าไร ผมไม่ไหวครับตอนนี้"
                 แม่ "ไหนบอกจะดูแลจ๋าให้ดี แค่นี้ก็ให้ไม่ได้ ทำไมต้องพาจ๋าไปใช้ชีวิตลำบากด้วย"
                 ผม "ผมทำให้ชีวิตจ๋าลำบากเลยหรอครับแม่"
                 แม่ "ใช่ แม่เลี้ยงจ๋ามาดี อยากได้อะไรก็ได้ตลอด"
                 ผม "จ๋า สิ่งที่ผมดูแลคุณมามันดีบ้างไหม"
                 จ๋า "ถือว่าทั่วไปนะ เป็นพื้นฐานทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย คนอื่นดีกว่านี้ก็มี"
(เหตุการณ์โต๊ะกินข้าวนี้เกิดขึ้นปี 2019)
 
หลังจากจบมื้ออาหารวันนั้น ผมไปต่อไม่ถูกเลยครับ แฟนที่คบกับผมมา 7 ปี ดูเหมือนจะไม่เห็นใจผมเลย ไม่สนว่าภาระผมเยอะแค่ไหนเหนื่อยเพียงใด สนเพียงเขาได้สิ่งที่เขาต้องการหรือไม่ 
 
                 ผมได้โทรปรึกษาคุณแม่ คุณแม่เลยตัดสินใจบินกลับไทยและชวนทั้งสองบ้านมาทานข้าวด้วยกัน เพื่อปรับความเข้าใจ หรือถ้าหากจะจบกันก็จะได้จบด้วยดีไม่ค้างคา อันนี้คือจุดประสงค์ครับ
                 เมื่อมาถึงร้านอาหารแม่ผมแต่งตัวธรรมดามาก เพราะเมืองไทยร้อนตับแตก แม่จึงอยากใส่ชุดธรรมดาที่สุภาพแบบสบายๆ
แต่เมื่อจ๋าและแม่ของจ๋าเห็น accessories ต่างๆ ของแม่ผม เขาก็เกิดความอยากได้ อยากใส่นาฬิกาเหมือนแม่ผม อยากมีเหมือนที่ผมใส่บ้าง ผมจึงตอบไปตามตรงว่าไม่ได้ ผมซื้อไม่ไหว สุดท้ายก็จบที่ว่า ผมมันแย่ ดูแลลูกเขาไม่ดี ไม่รักลูกเขา 
 
ปัญหาก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม พอซื้ออันนี้ให้ก็อยากได้อันอื่น เขาบอกกับผมว่า ถ้าเขาให้ของขวัญผม 10บาท ผมต้องให้เขากลับ 100-1000 บาท และการไปเที่ยวต่างๆค่าเรียน ป.โท นี่นั้นบลาๆๆๆ ทั้งหมดนี้คือminimum requirements และเป็นพื้นฐานของผู้ชายทุกคนบนโลกใบนี้
 
       สุดท้ายแล้วเขาก็ขอเลิกกับผมเพราะผมไม่เปย์เขา แต่สิ่งที่ผมไม่สบายใจก็คือเขาก็ยังโพสถึงผมในโซเชียลว่าผมดูแลเขาไม่ดี ทำให้ชีวิตเขาลำบาก จนทุกคนเชื่อแบบนั้นไปหมด โดยมีไม่กี่คนที่รู้ความจริง เพราะผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง เหตุที่ไม่เล่าเพราะไม่อยากให้ใครมองเขาเสียหาย แต่เหมือนผมจะแคร์เขามากไป   
 
          ปัญหาก็คือเค้าโพสบ่อยๆทุกวัน จนผมเกิดความสงสัยหรือว่าผมผิดจริงๆ แย่จริงๆที่ไม่เปย์ เพื่อนๆผู้หญิงถูกเปย์บ่อยไหม เพื่อนๆผู้ชายเปย์แฟนกันบ่อยไหมครับ ผมรู้สึกมึนงงไปหมดไปแล้ว 
          ปัญหาที่สอง รู้ว่าเขากับผมเข้ากันไม่ได้ แต่หัวใจเจ้ากรรม ก็ยังมูฟออนไม่ได้ เป็นทาสรักเขาเหมือนเดิม เพราะก่อนหน้านี้มันมีความสุขมาก แต่จ๋าคนเดิมไม่มีแล้ว ผมอยากมูฟออน และลบเรื่องทุกอย่างออกไปจากหัว ผมทำยังไงดีครับ ปรึกษาคุณแม่ แม่ก็บอกว่าเดี๋ยวเวลาจะช่วยเยียวยาเอง แต่นี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ผมก็ยังคงติดกับคำพูดเหล่านั้นอยู่เลยครับ
 
                       หรือว่าผู้ชายที่ไม่ใช่สายเปย์แบบผมควรจะอยู่คนเดียวดีกว่าครับ