เราเเค่หงุดหงิดแบบเราเข้าใจนะที่เราเป็นลูกสาวแล้วเราต้องล้างจานกวาดบ้านหุงข้าวไรงี้อะ เเต่บางเรื่องอะมันก็เกินไปอะ จนเราคิดว่าเราเป็นลูกหรือคนใช้กันเเน่ เรามีพี่ชายนะเเต่แม่ไม่เคยใช้พี่ชายเลยมันเเทบทุกๆเรื่องที่เเม่ใช้เรา ให้ทำนู่นทำนี่ไปนู่นไปนี่ซื้อนู่นนี่นั่นไรเยอะเเยะอะ ทั้งมันจะหงุดหงิดตรงนี้แหละเเบบพึ่งมาเองกูต้องไปอีกเเล้วหรอวะ อย่างเช่นอะไรที่ด่วนๆอะแม่ก็รอเเต่เราอะ จะดีกว่ามั้ยที่อีกคนไปนู่นอีกคนก็ไปนี่ดิ เราเเค่หงุดหงิดเเล้วก็น้อยเนื้อต่ำใจอะ ทำไมใช้เเต่เรากันนะ เราเเทบจะเป็นคนใช้คนนึงเเล้วอะ