คือเราเป็นลูกคนเล็ก ตั้งแต่เด็กที่เราจำความได้คือยายเป็นคนเลี้ยง พ่อกับแม่ไปทำงาน เรามีความรู้สึกว่าเราเหมือนถูกเห็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ เพราะเวลาใครเจอเขาก็พูดกันว่าเราโดนเก็บมาเลี้ยง มีคนเอามาทิ้งถังขยะหน้าบ้าน ซึ่งตอนนี้คำนั้นยังฝังอยู่ในหัวเราอยู่เลย ไม่ว่าเจอใครก็พูดตอนเด็กๆมันทำให้เราจำแล้วกลับไปคิด เราโดนดุโดนตีบ่อยมาก โดนทุบโดนตีจนแขนบวม ลุงยังเคยพูดว่าพ่อหับแม่รักพี่สาวมากกว่า แต่เราก็พยายามไม่คิดแบบนั้น พอโตขึ้นเริ่มทำอะไรเป็น เราเป็นคนชอบสรรหาอะไรทำเห็นใครทำอะไรเราก็จะช่วยเช่น เวลาเขาทำครัวเราก็จะชอบไปช่วย จนติดเป็นนิสัยที่เป็นคนชอบทำอาหารและทำนู่นทำนี่ แต่เราเรียนไม่เก่งเรียนพอปานกลาง แต่แม่ก็จะชอบพูดกับใครๆว่าเราหัวอ่อน เราเรียนไม่เก่งเท่าพี่ ขนาดจบม.6ยังไม่ให้เราไปต่อ ป.ตรีเลย ด้วยข้อเสนอที่ว่าให้หยุดอยู่บ้าน 1 ปี คือพูดแบบนี้เพราะเราจะได้อยู่เป็นเพื่อนยาย พ่อกับแม่ไปขับรถบรรทุกไปทั่วทุกจังหวัด เราก็อยู่กับยายสองคนตลอด เพราะพี่สาวไปเรียนต่างจังหวัด พอครบปีเราคิดว่าเราอยากไปเรียนต่อ แต่เขาก็ยังให้คำที่ว่าจะไปที่ไหนไปแล้วใครจะอยู่บ้าน เราก็เลยตัดสินใจไป ต่อ ปวส. พอจบปวส. 2ปี เราก็พยายามหางานทำและหาที่เรียนเพิ่มเติมไปด้วย แต่ก็จะโดนบ่นทุกครั้งที่ไม่พอใจ ว่าเราอยู่บ้านไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอ ทั้งที่ตื่นเช้ามา เรามีหน้าที่หุงข้าว กวาดบ้านทำนู่นทำนี่ ตลอดทุกวัน แต่พอเขาไม่พอใจเราก็จะโดนบ่นโดนด่าคำพูดแบบแรงๆ ซึ่งต่างจากพี่สาวที่ทำอะไรไม่เป็นเลยจนตอนนี้มีลูกมีครอบครัวไปแล้วก็ยังทำงานบ้านไม่เป็น กลับมาอยู่บ้าน คือเราต้องตามเก็บของนั่นนู่นนี่ตามหลังตลอด อีกอย่างชอบใช้ให้เราทำนู่นทำนี่ให้ เราไม่ได้บอกว่าเราเป็นคนสะอาดนะ แต่เราไม่ชอบตรงไหนที่รกไม่เป็นระเบียบ ห้องเราจะกวาดทุกวัน เช้ามากวาดบ้านกวาดห้อง ไม่ต่ำกว่าวันละ4ครั้ง เราหวีผม ผมร่วงเราจะเก็บใส่ถังขยะทุกครั้งที่หวี แล้วยังต้องมาเก็บของคนอื่นอีก กินอะไรก็คือไม่เก็บทิ้ง ตั้งไว้ ส่วนเราดูไม่ได้ก็ต้องเป็นคนเก็บ เราก็บ่นกับตัวเองตลอดว่าทำไปเหอะ ไม่ต้องพูดพูดไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แถมยังถูกด่าเราเลยเลือกที่จะทำแล้วไม่พูด ทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น เราคิดว่ามันก็เป็นสิ่งที่ดีอย่างนึงถ้าวันใดวันหนึ่งเรามีครอบครัวแล้วเราทำได้ทุกอย่าง จะได้ไม่มีใครบ่นเรา เพราะขนาดพี่สาวตื่นสายไม่ทำอะไรอ้าใแต่โพสขายของ อต่ไม่หยิบจับอะไรพ่อกับแม่ยังไม่บ่น แต่กับเราแค่ทำไม่ถูกใจแค่นิดเดียวก็ถูกด่าแล้ว แล้วด่าแบบแรงๆ บางครั้งจนเราต้องไปแอบร้องไห้ เราน้อยใจบ่อยมาก แต่เราไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง 😪