ถ้าแฟนมาอยู่กับเราด้วยความจำเป็นประมาน ครึ่งเดือน โดยที่ไม่ได้ช่วยเรื่องค่าน้ำไฟอะไร รวมถึงข้าวของจิปาถะ สบู่ ยาสีฟัน ของทุกๆอย่าง คือมาอยู่แต่ตัวจริงๆ แล้วเราต้องเป็นคนจ่าย
บางครั้งเราซื้อของสดมาทำอาหาร เวลาแฟนมาก็คือ เราก็ทำกับข้าวโดยใช้ของที่เราซื้อมาจนหมด  จนบางครั้งเราต้องคิดเผื่อ ซื้อของสดเข้าบ้านสำหรับ 2 คน บางทีไม่ไหวเราก็ไม่ซื้อจนกว่าเค้าจะมา เพื่อรอหารกันค่ะ
ผ้าเช็ดตัวเขาที่ห้อง เราก็ยังต้องซื้อมาเผื่อเขาเลย เพราะเค้าเคยมาแต่ตัวจิงๆ ไม่มีผ้าเช็ดตัวมา
ค่าน้ำมันเราเป็นคนออกทั้งหมดเพราะเป็นรถส่วนตัวของเรา

.. คือ .. เราเหมือนใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ที่ต้องทำทุกอย่างคนเดียวทั้งหมด ต่างกันแค่ต้องทำให้แฟนด้วยอะค่ะ ผ้าเราก็ต้องซักให้ทุกอย่าง เสื้อเอย ชั้นในเอย 
เค้าไม่เคยให้อะไรเรานะ .. ข้าวสักมื้อไม่เคยเลี้ยงเลยค่ะ ขนมจุกจิกอะไรไม่เคยซื้อให้ ส่วนตัวเราเวลาเราออกไปไหน เราจะซื้อขนมมาฝาก เผื่อเค้านั่งทำงานในห้องแล้วจะหิว.. 

เราพยายามคิดว่า แฟนกันต้องช่วยเหลือกัน.. แต่ตอนนี้ นานๆไปมันไม่ไหวค่ะ .. เลยอยากถามว่า เราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย จุกจิกเกินไป หรือเค้าเกินไปจริงๆคะ ? ทุกวันนี้เราอยู่คนเดียว สบายใจ และสบายกระเป๋ามากกว่าอีกค่ะ ((แฟนเป็นผู้ชายนะ ที่ได้เงินต่อเดือนมากกว่าเรา เท่าตัว))