ทุกครั้งเวลาทะเลาะหรือมีปัญหากับที่บ้านเวลาเราอธิบายอะไรที่บ้านไม่ยอมรับฟังเราบอกว่าเราอึดอัดในสิ่งที่ทุกคนกำลังทำกับเราไม่มีใครยอมรับฟังคำพูดเหล่านี้และคอยบอกเราตลอดว่าไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดและตลอดเวลาที่ผ่านมาเรารับรู้ได้จากการกระทำของพ่อกับแม่ว่ารักลูกไม่เท่ากันเรามีพี่สาวและเรารู้สึกว่าพ่อกับแม่รักพี่สาวเรามากกว่าเรารู้สึกแบบนั้นมาตลอดเราโดนบ่นโดนด่าโดนว่าตั้งแต่เด็กจนโตแต่กับพี่สาวเราไม่ได้เป็นแบบนี้เมื่อก่อนเราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรายังเด็กเราถึงโดนด่าดดนว่าแต่พอมาถึงตอนนี้เราโตแล้วแต่การกระทำแบบนี้ยังคงอยู่มันจึงทำให้เรารับรู้ว่าที่ผ่านมาเราหลอกตัวเองมาตลอดแต่ความจริงคือครอบครัวไม่ใช่คนที่เข้าใจเราและทุกครั้งเวลาเราร้องไห้เรามักมีความคิดที่อยากฆ่าตัวตายอยากรู้ว่าถ้าไม่มีเราเขาจะอยู่กันได้ไหมที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดมีพี่สาวแต่ไม่สามารถคุยอะไรได้เลยมีความคิดแบบนี้เข้าข่ายโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ
ปล.ขอภัยในความพิมพ์ที่อาจจะดูงงๆเป็นครั้งแรกที่ตัดสินใจมาตั้งกระทู้ถาม