เราอายุเข้า17เดือนนี้เเต่ไม่มีอะไรเลยงานไม่ได้ทำเรียน กศน.อยู่เเต่บ้านเพื่อนไม่มีครอบครัวเเตกเเยกตอนนี้อยู่กับเเม่สองคน เเม่หย่าร้างกับพ่อตั้งเเต่เด็กๆเเม่มีลูก3คนเราเป็นคนกลางเเต่พี่ชายกับน้องชายไม่ค่อยสนิทกับเราพี่ชายมีเเฟนมีลูกเเล้วพี่ชายไปอยู่กับทางครอบครัวเเฟนน้องชายเราไปอยู่กับตายายตอนนี้เรารู้สึกว่างเปล่ามีรู้ว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไปไม่มีความฝันไม่มีเเรงบันดาลใจตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาทำไมมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรวันเกิดเราคือเมื่อวันที่5กค.เราคาดหวังว่าพี่กับน้องเเล้วก็ตากับยายจะมาสุขสันต์วันเกิดเราเเต่เราก็ผิดหวังเพราะไม่มีใครจำวันเกิดเราได้เลยไม่มีเเม้ข้อความส่งมาสุขสันต์วันเกิดมีเเค่เเม่ที่จำวันเกิดเราได้ ปกติเรื่องเเค่นี้เขาเหนื่อยกันมั้ยที่ต้องปั้นหน้าว่าเราไม่เป็นอะไรฝืนยิ้มทั้งๆที่ยิ้มปลอมๆเราอยากจบชีวิตตัวเองมากๆเเต่กลัวว่าจะไม่มีใครมางานศพเราเราอยากระบายกับใครสักคนเเต่มันไม่มีคนให้ระบายเเล้วเเม่เรา เราก็รู้ว่าเขาเหนื่อยเเม่เรารักเรามากๆเราเลยไม่อยากให้เขาคิดมากเพราะฉนั้นขอคำปรึกษากับทุกคนหน่อยนะ