สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา พิมพ์ผิดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ

คือเราอายุ17ปี เราคบกับเเฟนมา2เดือนเเล้ว
เเฟนเราเป็นรุ่นพี่สองปีตอนนี้เค้ากำลังจะเข้ามหาลัย เรารู้จักกับเค้าที่โรงเรียน
ภายนอกเค้าเป็นคนน่ารักมากๆ เวลายิ้มเค้ามี
เสน่ห์มากค่ะ ละพอวันนึงก็ได้เป็นเเฟนกันค่ะ

พอเป็นเเฟนกันก็คุยกันปกติเหมือนคนเป็นเเฟนกันทั่วๆไปมีมานั่งกินข้าวที่โรงอาหารบ้าง คุยเฟส คอลกันบ้าง ไปดูหนังกันบ้าง

เเต่ไม่มีอะไรเกินเลยนะคะ เค้าดูเเลเทคเเคร์เราดีมากค่ะ มากๆจริงๆ เป็นผู้ชายที่นิสัยดีในระดับนึงเลย เเต่เหมือนเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ส่วนมากคนจ่ายจะเป็นเราค่ะ เเต่ก็ไม่ใช่เราจ่ายทุกครั้งนะคะ

บางทีเวลาไปกินของกันเค้าก็จะบอก
  ‘’เลี้ยงเค้านะ ‘’  เค้าไม่ได้เงินวันนี้  
(เเต่เค้าก็ไม่ได้โกหกนะคะเค้าก็ไม่ได้จริงๆ)
เราก็โอเคๆ เเต่บางทีในใจเราก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ เเต่เราก็ไม่ได้พูดนะว่าเราไม่โอเค

คือเราไม่ได้ต้องการให้เค้ามาเลี้ยงเราหรืออะไรนะคะ คือตอนนี้ต่างคนก็ต่างยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเองเวลาไปกินของ ไปดูหนังก็อยากจะเเชร์กัน หารกันบ้าง เเต่เงินที่เราเลี้ยงข้าวเค้าบางมื้อ หรือดูหนัง คือเงินเก็บเรานะคะไม่ได้ขอพ่อเเม่ เวลาพ่อให้มาก็เก็บไว้เวลาอยากได้อะไร

คือเราคิดว่าถ้าเราจะมีเเฟนสักคนนึงเราก็อยากมีเเฟนที่เค้าดูเเลเราได้ เราไม่กล้าพูดกับเค้าตรงๆกลัวเค้าจะเสียความรู้สึกค่ะ  
เราอึดอัดมาก คิดเรื่องนี้ทุกวันเลย เราดูเป็นผู้หญิงเห็นเเก่ตัวมากไปรึเปล่าคะ

ไม่ต้องบอกให้เราตั้งใจเรียนดีกว่ามั้ยอะไรเเบบนี้นะคะ  เราเเยกเเยะได้ค่ะว่าอะไรเป็นอะไร เรามีเเฟนเราก็ไม่ได้ทิ้งเรื่องเรียนค่ะ

เราควรทำยังไงดีคะ