.


                “นักเรียนใครว่างก็ไปสอบกับครูเลยนะ พักเที่ยงหรือเลิกเรียนก็ไปสอบเลย เก็บคะแนน 20 คะแนนจ้ะ” ครูเพลินพิศบอกกับพวกเธอขณะกำลังสอนวิชาวิทยาศาสตร์อยู่ สอบที่พูดถึงคือสอบเก็บคะแนน ครูให้ไปท่องตารางธาตุ

                 บอสทำหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะยังจำชื่อธาตุแต่ละตัวไม่ได้เลย ครูให้ท่องปากเปล่า ไม่ให้ดูสมุดด้วย ทว่าก็แล้วแต่เทคนิคของแต่ละคนว่าจะเอาตัวรอดกันอย่างไร แค่ท่องให้ครบจบทุกธาตุก็พอ

                 “เมื่อวานมีวราพรกับชินพงศ์ไปสอบกับครูเพียงสองคนเอง ไม่เอาคะแนนกันเหรอคะ ! แน่ใจว่าจะสอบปลายภาคทีเดียวผ่านน่ะ” ครูเพลินพิศพูดเสียงเรียบใบหน้านิ่งตึง ไม่ค่อยเห็นครูยิ้มสักเท่าไหร่ เธอแอบคิดว่าเป็นครูวิทยาศาสตร์มันต้องเครียดขนาดนี้เลยหรือ

                  ครูเพลินพิศเป็นครูสาวสวย เป็นครูที่เก่งมาก ๆ คนหนึ่ง ครูสอบบรรจุได้มาประจำที่โรงเรียนของเธอเป็นที่แรก สอนมาหลายรุ่น เป็นที่ถูกกล่าวขานของนักเรียนว่าเป็นคุณครูหน้านิ่ง แม้ในยามตลกก็แค่เผยยิ้มที่มุมปากให้เห็นเท่านั้น

                  “เอามั้ยคะแนนเก็บตั้ง 20 คะแนน” คุณครูย้ำ พูดคุยพบปะกับพวกเธอก่อนเริ่มทำการสอน

                   “เอาค่า/ ครับ” พวกเธอตอบพร้อมเพรียงกันทั้งห้อง ยิ้มแหย ๆ ให้กับคุณครูประจำรายวิชาที่จะเรียนในขณะนี้ อีกทั้งพากันฮือฮาให้เพื่อนทั้งสองคนที่ไปสอบมาเรียบร้อยแล้ว จะโชว์เก่งไปถึงไหน ทำให้เพื่อน ๆ ทั้งห้องตกที่นั่งลำบากเพราะโดนกดดัน

                   “เอาก็พากันไปสอบนะคะ อย่าทำเฉย ! เอาล่ะมาเรียนกันต่อ เราเรียนกันถึงไหนแล้วนะ วันนี้ครูจะให้พวกเราดูไข่ในขวด มันลงไปอยู่ในขวดได้ยังไงอ่ะ สงสัยกันมั้ย…”

                    “อะไรคือนิวเคลียสของไข่ไก่ ส่วนไหนที่จะทำให้เกิดเป็นตัวไก่”

                      “ไข่แดงค่ะ”

                     “แล้วคิดว่าส่วนไหนคือนิวเคลียสของคน” เงียบกริบ… “ส่วนประกอบของไข่มีองค์ประกอบอะไรบ้าง “ เงียบกริบไปอีกรอบ

                   ………………………………….

                 “น้ำเราจะไปสอบกันตอนไหนดีอ่ะ” บอสหันไปถามน้ำผึ้งเพื่อนคู่ซี้ที่นั่งโต๊ะคู่กัน

                   “กูยังท่องไม่ได้เลยอี่บอส มืงท่องได้ยังอ่ะ “ น้ำผึ้งทำหน้างอ ตนเองยังท่องชื่อธาตุได้ไม่ครบเลย จำก็จำไม่ได้ ขี้เกียจยิ่งนัก

                    ขณะนี้เพื่อน ๆ ทั้งห้องพากันนั่งซ้อมท่องตารางธาตุกันอยู่ ในช่วงรอเรียนวิชาต่อไป เป็นวิชาสังคมครูศิลานียังไม่เข้ามาสอนเลย พวกเธอว่างจึงพากันนั่งท่องตารางธาตุรอ เพราะอารมณ์ค้างมาจากครูเพลินพิศ

                     ปกติพากันขยันแบบนี้ที่ไหน ว่างปุ๊บเป็นต้องคุยโม้กันเล่น แต่งหน้าทำผมรอเรียนชั่วโมงต่อไปกันแล้ว แต่วันนี้ไม่ใช่ ! พวกเธอง่วนอยู่กับการฝึกซ้อมท่องชื่อธาตุกันอยู่ คนที่สบายใจที่สุดเห็นจะเป็นวราพรกับชินพงศ์ที่ไปสอบเสร็จก่อนใคร ๆ

                  “อี่แจ๋วกับบักอ้วนแสดงก้ามดากคักเด้อสู ! “ บอสค่อนขอดให้เพื่อนสองคนอย่างตลก “กูซ้อมก่อน มืงดูให้กูหน่อยน้ำว่ากูท่องถูกมั้ย” บอสยื่นสมุดวิชาวิทยาศาสตร์ให้น้ำเป็นคนดูตารางธาตุ ตนเองจะซ้อม ครูเพลินพิศให้ท่องแค่ หมู่ 1A,2A,และ 3A ถึง 8A ท่องเป็นบางตัวไม่ใช่ทั้งหมด

                  “หมู่ 1A H ไฮโดรเจน Li ลิเทียม Naโซเดียม Kโพแท็สเซียม Rb… อาร์บีอะไรอ่ะ “ บอสขมวดคิ้วพยายามนึก แค่นี้ก็จำไม่ได้ ท่องก่อนนอนทุกวัน คิดไว้ว่าวันนี้เลิกเรียนในชั่วโมงสุดท้ายจะไปสอบ พอมาวันนี้ก็จำไม่ได้อีก “ ฮือ… Rb อิหยังน้ำ” นึกโกรธตนเองนักที่จำแค่นี้ก็ไม่ได้

                  “รูบิเดียม !” น้ำเฉลยให้เธอ “ต่อ ๆ “

                  “เอ่อใช่ ! Rb รูบิเดียม Cs ซีเซียม Fr แฟนเซียม เย้ ! ฮา ถืกบ่มืง” บอสดีใจมากท่องชื่อธาตุหมู่ 1 จบจนได้ แต่ไม่ชอบใจตรงที่ Rb รูบิเดียมที่จำไม่ได้เท่านั้น มันไม่พอใจ ไม่ค่อยพอใจในตนเอง ถ้าจะให้ดีต้องจำได้ทั้งหมด ไม่ต้องเบรกเพื่อเปิดดู

                    “หมู่ 2A ต่อ ๆ “ น้ำผึ้งสนุกไปกับเธอด้วย พวกเธอจะสลับกันท่อง ช่วยกันท่องจำให้ได้แล้วไปสอบพร้อม ๆ กัน

                    “หมู่ 2A Be อิหยังวะ !” บอสขมวดคิ้วจำไม่ได้ขึ้นมาอีกแล้ว “ บีอี ! บีอีเบริลเลียม เย้ ! ฮา Mg แม็กนีเซียม Ca แคลเซียม…” พูดกลั้วหัวเราะพร้อมปรบมือให้ตนเองด้วยที่พาตนเองรอด จำได้ !

                  “น้ำเผิ่ง ซูนี่ซา พวกสูท่องได้ยัง ไปสอบบ่เฮาตอนเที่ยง” โสรญาลากเก้าอี้เข้ามานั่งร่วมวงซ้อมด้วยคน ชวนไปสอบท่องตารางธาตุกับครูเพลินพิศในตอนเที่ยงนี้

                   บอสกับน้ำผึ้งหยุดท่องหันมาให้ความสนใจผู้มาใหม่ “โสท่องได้ยัง” น้ำผึ้งถาม

                   “บ่ ! ยังวามานั่งท่องนำหนิล่ะ “ โสรญาตอบ ขยับเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ ๆ กัน พวกเธอจะซ้อมท่องตารางธาตุด้วยกัน “บักอ้วนกับอี่แจ๋วนั่นล่ะ เฮดให้พวกเฮากดดัน” โสรญาบ่นถึงชินพงศ์กับวราพรที่พากันไปสอบท่องเก็บคะแนนก่อนใคร

                   “นั่งสุมหัวอิหยังกันสู !” ทันใดนั้นครูศิลานีเดินมาหยุดยืนหน้าธรณีประตูห้องเรียน ยืนมองพวกเธอนั่งจับกลุ่มกัน ทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นครูสาวอีกคนประจำโรงเรียนนี้

                   พอได้ยินเสียงทักทายของครูประจำวิชาสังคมพวกเธอก็สลายตัวกัน กลับมานั่งโต๊ะของใครของมัน เตรียมเรียนในชั่วโมงสุดท้ายในช่วงเช้านี้ หัวหน้าห้องบอกทำความเคารพ ทุกคนกล่าวทักทายสวัสดี ครูก็เริ่มสอน เริ่มจากการแจกสมุดการบ้านคืนก่อน

                     ครูศิลานีเป็นครูสวยมั่น ยิ้มเก่ง และ หัวเราะเก่ง พูดเก่ง หุ่นบางร่างเล็กผมสั้นสอนวิชาสังคมชั้น ม.ต้น เป็นที่กล่าวขานของพี่ ๆ ที่เรียนผ่านมาก่อน เพราะครูอัธยาศัยดี

                     ครูเรียกชื่อแต่ละคนให้ออกมารับสมุดคืน “ปวีย์”

                   ปวีย์เดินลุกจากโต๊ะ เดินไปรับสมุดการบ้านจากครูหน้าชั้นเรียน ครูศิลานีมองหน้าก่อนจะพูดขึ้น “ปวีย์กับประเสริฐศักดิ์ใครลอกใครกันแน่หนิ !” ครูพูดกลั้วยิ้มไม่ได้จะลงโทษ

                  ปวีย์เดินออกมาหน้าห้องเพื่อมารับสมุดคืน เมื่อโดนถามแบบนั้นก็ยกมือขึ้นเกาหัวแกรก ๆ อมยิ้ม “ไม่ได้ลอกใครเด้อครับ ผมทำเอง !” ตอบคุณครูไป หันมามองพวกเธอ พวกเธอหัวเราะให้เพื่อน มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่นอน

                   “ประเสริฐศักดิ์เราลอกปวีย์เหรอถ้างั้น” ครูร้องถามประเสิร์ฐศักดิ์ที่นั่งอยู่โต๊ะของตนเอง

                    พวกเธอฮือฮาหันไปมองประเสริฐศักดิ์กันหมด ยิ้มกลั้วหัวเราะให้เพื่อน ครูศิลานีต้องมีอะไรแน่ ๆ “โห่จารย์ ผมบ่ได้ลอกเด้อครับ ปวีย์พุ่นลอกผม” ประเสริฐศักดิ์ปฏิเสธ โยนความผิดให้ปวีย์ พวกเธอทั้งห้องหัวเราะทั้งคุณครูด้วยก็หัวเราะตาม

                 “น่าน ในที่สุดก็ยอมรับแล้วว่าลอกกัน ! “ คุณครูพูดกลั้วหัวเราะ “พวกเจ้าเบิ่งแนเป็นหยัง ครูบ่ได้หาเรื่องมูเจ้าเด้ ครูอยากฮู้ว่าไผเป็นต้นฉบับแหมะ เบิ่งแนหัวหน้าห้อง “ ครูยื่นสมุดของทั้งสองคนให้ชินพงศ์ดู ชินพงศ์หัวเราะร่วนกับสิ่งที่เห็น ปวีย์ยิ้มแหย ๆ ให้เพื่อน ๆ ทั้งห้อง ส่วนประเสริฐศักดิ์อมยิ้ม

                เพราะนอกจากคำตอบจะเหมือนกันทุกข้อแล้ว การตวัดตัวหนังสือก็ตวัดเหมือนกันด้วย ซึ่งไม่รู้เลยว่าเขียนคำว่าอะไร คนหนึ่งหยัก ๆ ไป ของอีกคนก็หยัก ๆ ตาม ตวัดไปลายเดียวกันเป๊ะ

               “ไผลอกไผสู ฮา ! คำสุดท้ายมันอ่านว่าจังใดหนิ อะไรหนิ” ชินพงศ์พยายามจะอ่านลายมือของใครบางคน ชูสมุดให้พวกเธอทั้งห้องดู แม้จะมองเห็นไม่ค่อยชัดก็พอมองออกว่าคืออะไร

                จากนั้นชินพงศ์ก็คืนสมุดให้ครูไป และครูก็ยื่นสมุดคืนให้ปวีย์ “นอกจากสิลอกกันมาแล้วโตหนังสือยังอ่านบ่ออกอีก หืย ! เขาเขียนหยังมากะเขียนนำเขาไปทั่วทีบทั่วแดน จักถืกบ่ถืก !  ถามเขาแนกะได้หรอกว่าเขียนว่าจังใดนั่น” ครูพูดกลั้วยิ้ม มองหน้าปวีย์พร้อมยิ้มให้ ส่วนเพื่อนทั้งสองคนอมยิ้มจำนนต่อหลักฐานไป

                   พวกเธอเรียนวิชาสังคมเป็นวิชาสุดท้ายของช่วงเช้า ไม่นานเสียงออดก็ดังขึ้นดุจเสียงสวรรค์ของบางคนที่กำลังหิวข้าวอยู่ ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว พวกเธอแยกย้ายกันไปทานข้าวที่โรงอาหาร บ้างก็ห่อข้าวมา บ้างก็ซื้อทานที่โรงอาหารนั่นแหละ

                  “บอสเอิ้นกูนำเด้อถ้าจะไปสอบท่องตารางธาตุน่ะ” น้ำผึ้งกำชับขณะทานข้าวเที่ยงอยู่พร้อมเล่นโทรศัพท์ไปด้วย

                   “กูไม่ไปตอนนี้กูจะไปตอนเย็น ให้พวกอี่โสอี่นิดหน่อยไปก่อนเหอะ” บอสปฏิเสธ เพราะคิดว่าพักเที่ยงนี้เพื่อน ๆ ต้องไปออกันรอสอบที่ห้องครูเพลินพิศแน่ จึงรอไปช่วงเลิกเรียนดีกว่า

                      “งั้นก็ได้ ! กูรอไปพร้อมมืง” น้ำตอบ แล้วพวกเธอก็เล่นกันตามอัธยาศัยที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นประดู่ บริเวณด้านหลังเสาธง นั่งเล่นโทรศัพท์มุมใครมุมมัน

                     “เฮ๊ยบอสเฮ๊ยน้ำบ่ไปสอบตารางธาตุบ่” กลุ่มของสินจัยเดินผ่านมา จึงหยุดทักทายพวกเธอ

                    น้ำผึ้งเงยหน้ามองเพื่อนร่วมห้องเรียน “บ่ไปเฮ๊ย อี่บอสวาถ่าไปตอนเลิกเรียน” น้ำผึ้งตอบแทน

                   “คนหลายแหมะปุ้ย เขาว่าสิไปหลังเลิกเรียนพุ่นล่ะ มูคือสิหน่อยลง” บอสตอบสินจัยอีกคน

                   กลุ่มของสินจัยมองหน้ากัน ขบคิดตามที่เธอพูด “สั่นพวกเฮาไปเบิ่งก่อน ขั้นคนหลายกะสิบ่สอบ รอสอบยามแลงกะได้” วิสาชลพูด แล้วก็พากันเดินผ่านไป มุ่งหน้าไปยังห้องของครูเพลินพิศกัน

                 เวลาว่างบอสไม่รอให้เสียเวลา หยิบสมุดวิชาวิทยาศาสตร์ที่จดตารางธาตุเอาไว้มาท่อง ซ้อมทบทวนให้แม่นยำที่สุด เพราะตอนเลิกเรียนจะไปสอบเก็บคะแนนแล้ว

                    น้ำผึ้งเองก็เช่นกัน พอเห็นเธอหยิบสมุดขึ้นมาซ้อม ก็ทำตามบ้าง วันนี้ทั้งวันพวกเธอง่วนอยู่กับการท่องจำตารางธาตุทั้งวัน ไม่เล่นกับเพื่อน ๆ เหมือนทุกวันเลย

                     และแล้วเวลาที่ไม่ได้รอคอยก็มาถึง เมื่อเวลาของวิชาสุดท้ายสิ้นสุดลง ช่วงนี้เป็นเวลาว่างรอโรงเรียนเลิก เธอและน้ำผึ้งอีกทั้งเพื่อน ๆ คนอื่นที่ยังไม่สอบต่างพากันไปหาครูที่ห้อง เพื่อสอบเก็บคะแนนในวิชาวิทยาศาสตร์

                  พวกเธอสองคนมาถึงพบว่ามีเพื่อน ๆ มารอก่อนแล้ว ขณะนี้ศรัญญากำลังยืนท่องตารางธาตุอยู่ต่อหน้าครูเพลินพิศ ครูเองก็เปิดดูตารางธาตุดูไปด้วย อมยิ้มไปด้วยเมื่อทรายหรือศรัญญาท่องข้ามธาตุไปหลายชนิด

                บอสกับน้ำผึ้งมาถึงเข้ามานั่งฟังด้วยคน ลุ้นไปกับเพื่อนที่กำลังสอบอยู่ หันไปหาจันทรายิ้มให้ “ออยจำได้บ่ ออยสอบยัง” ถามจันทราเพื่อบั่นทอนจิตใจของตนเล่น ๆ ดีที่จันทราบอกยังไม่สอบ และไม่ค่อยมั่นใจในตนเองนักว่าจะผ่านไหม

                “อาหรั่งสอบยังหนิ ตื่นเต้นเด้อสู ฮา “ หันไปถามคณิตเพื่อนชายที่นั่งอยู่ถัดจันทราไป คณิตยิ้มส่ายหน้าให้เธอว่ายังไม่ทันได้สอบเลย

                 “ซูนี่จำได้คักแล้วบ่ เขาบ่มั่นใจจะของเลยวะ ตื่นเต้น งือ “ จันทราถามเธอกลับ ทำหน้าตาละห้อย พวกเธอกระซิบคุยกันเบา ๆ เกรงว่าจะรบกวนสมาธิของเพื่อน ซูนี่เป็นฉายาของเธออีกชื่อที่เพื่อนชอบเรียก  ‘ซูนี่ซา’ พ้องเสียงมาจากสุนิสาชื่อจริงของเธอเอง บางคนก็เรียกบอส บางคนก็เรียกซูนี่แล้วแต่ถนัด

                 “ศรัญญาแน่ใจว่าครบ หมู่ 3A เธอข้ามอะไรไปหรือเปล่า” ครูเพลินพิศถามพร้อมเผยยิ้มให้ศรัญญา พวกเธอที่เหลือพากันรีบเปิดสมุดดูไปด้วยทันที

                  ศรัญญาทำเลิ่กลั่ก พยายามคิดว่าตนเองลืมธาตุตัวไหนไปหรือเปล่า ฝ่ายครูก็ยิ้มกลั้วหัวเราะให้ “ครูหนูขอท่องหมู่ 3A ใหม่ได้มั้ยคะ” เพื่อคะแนนศรัญญาขออีกรอบ

                 “ได้ ! ตามสบาย” เพราะศรัญญาข้ามไปแค่ตัวเดียวครูเพลินพิศจึงให้โอกาสแก้ตัว หากใครข้ามเกินสาม หรือ คิดนาน ๆ ครูเพลินพิศจะไล่กลับไปซ้อมใหม่ ให้คนอื่นเข้ามาสอบแทน