สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
"ดิฉันทราบตัวเองดีว่าเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เป็น" มีคำตอบในคำถามแล้วครับ บอกคุณไปถ้าคุณไม่ทำ ก็ไร้ประโยชน์ ต่อให้แสนคำตอบมาช่วยคุณ แล้วไงต่อ? ทำให้ปากกับใจตรงกัน
เย็นนี้ทานอะไรดี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1866855 ถูกใจ, #Miniconcert ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 722882 ถูกใจ, The man from black water city ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1596177 ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจ, เสือคุง ถูกใจ, สาวน้อยในตำนาน A ถูกใจ, Disaster Magnet ถูกใจรวมถึงอีก 39 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 29
login 3649365 นี่เป็นพ่อของญาติ จขกท เหรอคะ มาเถียง ๆ ในหลาย ๆ คอมเม้นต์ แล้วก็ทวงบุญคุณ จขกท หาว่า จขกท คิดแต่เรื่องเงิน โดยไม่สนใจเลยว่าลูกตัวเองไปเบียดเบียนเขาหรือเปล่า
ถ้าใช่ ก็ไม่แปลกใจเลย ทำไมลูกถึงไร้มารยาทและเห็นแก่ตัวแบบนี้
ถ้าใช่ ก็ไม่แปลกใจเลย ทำไมลูกถึงไร้มารยาทและเห็นแก่ตัวแบบนี้
Rosesther ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1866855 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2015369 ถูกใจ, #Miniconcert ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 722882 ถูกใจ, The man from black water city ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจ, sanhaอะไรนะ!! ถูกใจ, เสือคุง ถูกใจ, Teavana ถูกใจรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เมื่อต้องจ่ายให้ญาติตลอด…. ควรจะทำต่อไปหรือหยุดดี?
เข้าเรื่องนะคะ คือ จขกท อยู่ต่างจังหวัดในต่างประเทศแห่งหนึ่งและได้แต่งงานและปักรากฐานอยู่ที่นี่มาเกือบสิบปี เผิอญว่าญาติของดิฉัน (ต่อไปนี้ขอแทนตัวเองว่า 'ดิฉัน' นะคะ) ที่เด็กกว่าได้มาทำงานในประเทศที่ดิฉันอยู่ ตอนแรกเขาอยู่คนละเมืองแต่ต่อมาก็ย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกับดิฉัน พอดิฉันทราบเรื่องก็ดีใจมาก เพราะพ่อแม่ของญาติผู้น้อยนี้สนิทสนมกับพ่อแม่ของดิฉันและดิฉันก็ได้เคยมีโอกาสหลายครั้งที่ได้พบปะพูดคุยกับน้องเขา ซึ่งทุกครั้งที่ก็ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าเขาเป็นเด็กน่ารัก เอาการเอางาน
ด้วยความที่เขายังไม่รู้จักใครในที่แห่งใหม่นี้และเพราะโควิดทำให้งานสังสรรค์แทบจะไม่มีเลยทำให้เขาเหงา ดิฉันเลยบอกว่างั้นมาหาได้นะ ตอนแรกๆมันดีค่ะน้องเขามีความอ่อนน้อมและคอยพยายามเล่นกับลูกเรา แต่สิ่งที่ดิฉันสะดุดคือ ทุกครั้งที่เขามาหาและมาหาบ่อย ดิฉันจะต้องพาเขาออกไปทานข้าวนอกบ้าน เอาจริงๆทานข้าวนอกบ้านมันไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่พอเขามาแม้แต่ของราคาสามสิบกว่าบาท (ขออนุญาตตบเป็นเงินไทยนะคะ) ดิฉันยังต้องจ่ายให้เขา ถ้าซื้อน้ำให้ลูกคือฉันต้องจ่ายให้เขาด้วยและมันเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง บางครั้งเขาก็จะบอกว่าเขาอยากกินนู่นนี่ แต่สิ่งที่เขาอยากกินนั้นบ้านดิฉันก็ไม่กล้าทานเพราะมันแพงมาก หรือ อาหารที่เขาอยากทานนั้นลูกดิฉันก็ทานไม่ได้เพราะรสมันจัด ดิฉันก็ต้องบอกปัดไปแต่ทุกครั้งที่เอาเขาไปทานข้างนอกมันแพงค่ะ ไม่ต่ำกว่าพันบาท
หลังๆมาบ้านดิฉันก็ไม่เล่นกับลูก มานั่งๆ และ ให้ดิฉันพาไปทานข้าวแค่นั้นค่ะ
คือดิฉันไม่อยากให้พ่อแม่เขาเสียใจเพราะเขาทั้งสองก็ดีกับดิฉันมาเสมอ รวมถึงไม่อยากให้พ่อแม่ของดิฉันเสียหน้า แต่ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจถ้าต้องเลี้ยงลูกเขาแบบนี้ต่อไป เพราะ
1. บ้านดิฉันไม่ได้มีเงินเหลือเฟือ ตอนนี้เงินฝืดเพราะโควิด เลยมักจะทานข้าวในบ้านเสมอ เคยเสนอร้านที่ถูกหน่อยให้น้องเขา น้องเขาบอกว่าไม่เอาเพราะทานบ่อยแล้ว ซึ่งสุดท้ายจบลงที่ร้านราคาไม่เบาเลย
2. ดิฉันรู้สึกหลายครั้งที่จะมาหาเพราะอยากทานในสิ่งที่เขาไม่อยากซื้อหรือทานเองค่ะ
ดิฉันทราบตัวเองดีว่าเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เป็น แต่ครั้งนี้รู้สึกลำบากใจเป็นพิเศษเพราะพ่อแม่ของน้องเขาค่ะ
ดิฉันขอคำปรึกษานะคะ ได้โปรดอย่าต่อว่าเลยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ปล.เคยปรึกษาผู้ใหญ่ค่ะ ท่านบอกว่าให้ตีตัวออกห่าง แต่ดิฉันไม่ทราบว่าควรทำยังไง
ปล2. เคยมีญาติรุ่นน้องอีกคนมาประมาณนี้ค่ะ แต่อยู่ไม่นานนางกลับไทยไปก่อน