แค่เพียงมองเงาอันเศร้าโศก ในวันที่อับโชควันโลกหม่น นาฬิกาหมุนเวียนและเปลี่ยนวน กว่าจะพ้นผ่านผันวันและคืน เพราะเราอาจพลาดหวังเพราะพลั้งเผลอ ทนพบเจอโศกตรมทนขมขื่น เก็บเศษซากชอกช้ำทนกล้ำกลืน ทนสะอื้นเก็บงำเก็บน้ำตา แค่เพราะเพียงผิดหวังหวังยังอยู่ แค่อดสูก็มิอาจหยุดปรารถนา แค่ปวดร้าวระทมตรมวิญญาณ์ แค่ผ่านมาอีกไม่นานก็ผ่านเลย เพียงเวลาสับสนกังวนจิต ทำชีวิตราบเรียบและเงียบเฉย ทนอีกหน่อยใจว้าวุ่นจักคุ้นเคย อาจเพียงเผยปริศนาที่คาใจ