ผมคบกับเเฟนมาได้ประมาณครึ่งปีเเล้วครับเเต่ยิ่งอยู่กันไปเรือยๆผมรู้สึกว่าผมไม่เป็นตัวเองยังไงยังงั้นเลย ต้องเล่าให้ฟังก่อนว่าผมเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์เเละติดเพื่อนมากๆเเต่เเฟนของผมมักจะบอกให้เลิกเล่นหรือไม่ให้เล่นเลยเเล้วเวลาผมยาวเขาก็มักจะบังคับให้ผมตัดอันนี้ผมเข้าใจน่ะครับที่เขาบอกมาเขาเป็นห่วงเเต่บางทีผมก็ต้องการชีวิตส่วนตัวบ้างเวลาผมทักถามงานเพื่อนผู้หญิงเขาก็มักจะโมโหมากๆไม่เเม้กระทั้งรุ่นน้องของผมที่เป็นผู้หญิงเเล้วเขาเป็นคนที่ขี้งอน ในส่วนตรงนี้ผมเข้าใจน่ะครับเเต่งอนเเทบจะทุกวันเลยผมง้อจนท้อเลยล่ะครับเเล้วผมมักจะถูกพูดใส่อยุ่เป็นประจําว่า เธอไม่เหมือนเดิม เอาจริงๆผมก็ไม่รู้ตัวหรอกครับว่าเหมือนดกิมหรือไม่เหมือนเดิม เเล้วเขามักจะประชดผมด้วยเพื่อนผู้ชายคนอื่นบ้างหรือฟังคนอื่นเชื่อคนอื่นมากกว่าผมด้วยเเหละบางที่เเอบน้อยใจนิดๆ 555+ เเต่ผมก็เคยคุยเรืองเเบบนี้ไปเเล้วน่ะครับเเต่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี ผมเลยไม่รู้ว่าจะทํายังไงดี เเล้ว+กับตอนนี้ผมป่วยเป็นซึ้มเศร้าด้วยไม่ได้อยากดราม่าน่ะครับเเต่ผมเป็นจริงๆเเล้วผมมักจะต้องรองรับอารมณ์เขาอยู่เป็นประจํา จนผมเครียดจนหมอว่าเลยก็ว่าได้เพราะหมอเเนะนําว่าไม่คสรเอาตัวเองไปอยู่ในที่ๆเครียด เเรกๆผมก็ไม่ได้เถียงหรือขึ้นเสียงกลับน่ะครับจะขอโทษเเล้วง้อเอา เเต่พอหลังๆมามันเหมือนรู้สึกทนไม่ไหวยังไงก็ไม่รู้ ผมอยากรู้ว่าผมควรจะทํายังไงดีครับคุยเเล้วก็ไม่หาย