จริงๆ เรื่องนี้มันเริ่มมากจาก อาจารย์ประทุมพร วัชรเสถียร เขียนพินัยกรรมชีวิตก่อน
แล้วจากนั้นก็มีคนเขียน พินัยกรรมชีวิต ตามอาจารย์ท่านนี้ พินัยกรรมชีวิต ขอตายแบบไม่ทรมาน รวมทั้งป้าผมด้วย เพราะป้าเห็นย่าผมทรมานในช่วงสุดท้ายที่ปอดเสียดายหนักจน รับสภาพไม่ไหว หมอ บอกว่า
“เอากลับบ้านไหม”
ตอนนั้นผม อายุ 24 ปี งง กับคำพูด แล้ว พอเข้าใจใครจะกล้าปิดเครื่องมือแพทย์ทั้งหมด ให้ย่าจากไปต่อหน้า สุดท้ายก็ยื้อ จนไม่ไหวย่าจากไปเอง
สำหรับบ้านผม ตายไม่กลัว เกิดใหม่น่ากลัวมากกว่า
ป้าเขียนพินัยกรรมชีวิต ไว้พอสมควร แต่ข้อหนึ่ง บอกว่า
“ห้ามเจาะคอ ใส่เครื่องช่วยหายใจเพื่อยื้อชีวิต”
วันหนึ่ง ห้าปีก่อนป้าผมเป็นคนไข้ติดเตียง ผมจ้างคนดูแล ในบ้าน แล้วไม่ห่างป้า นานถึงจะไปเที่ยวไหน จะลงไปสุราษฎร์ ก็ต้องนัดให้ลูกเป็นมือรอง ช่วยเหลือป้า ถ้าเกิดฉุกเฉิน
แล้วในที่สุดวันหนึ่ง
“คุณคะ มาห้องยายด่วน ยายเป็นไรไม่รู้”
ผมวิ่งตรงไปห้องป้า ป้ามีอาการชักเกร็ง
1669 เรียกรถพยาบาล รถมาเร็วมาก 10 นาทีจาก รพ ชลบุรี มาถึง บ้าน ไปรพ ม บูรพา รักษาเบื้องต้น แล้วต้องไป รพ ชลบุรี เพราะเตียงไม่มี
ระหว่างการรักษา เที่ยงวันหนึ่ง
“คนไข้ มีเสมหะที่คอ แล้ว ไม่มีแรงพอจะไอให้เสมหะออกได้ ได้ปั๊มแล้ว แต่จะให้สะดวก ถ้าเป็นแบบนี้อีกบ่อย อาจจะขอเจาะคอเพื่อใส่เครื่องดูดเสมหะหรือ ใส่เครื่องช่วยหายใจลงไป ด้วยการใส่ท่อทางหลอดลม ใส่บ่อยไม่ได้ คนไข้จะเจ็บมากแล้ว มีการบวม”
การเป็นผู้ดูแลป้า ตอนนั้นผมอึ้ง เอาไงดีวะ คิดว่าป้าตัวเองจะได้ออกจาก รพ แต่กลายเป็นจะต้องเจาะคอ ผมถามถึงความจำเป็น หมอ ก็ว่าจะได้วางแผนการรักษาได้ถูก
เจ้พัน คนเดียว ที่ผมไว้ใจนอกจากลูก ก็มี พี่พัน พยาบาลใกล้ตัว
“การเจาะคอไม่ได้เลวร้ายนะ มันเหมือน เส้นแบ่งนิดเดียว แค่เจาะเพื่อดูดเสมหะ แล้วคนไข้รอด กับปล่อยให้ป้า หายใจล้มเหลวไปต่อหน้า ไม่ควรนะ” พี่พันเสนอ หลังจากโทรจากสุราษฎร์ มาคุยกับหมอ
ผม ทิ้งงาน ไปพบหมอ ที่ รพ ชลบุรี เสนอกับหมอ
“ผมขอคุยกับ ป้า ตอนป้ายังรู้สึกตัวก่อนได้ไหม ผมจะตัดสินใจง่าย”
คุณหมอน่ารักมาก ตอบตกลง ผม เข้าไปพบป้า(ช่วงนี้ รพ ชลบุรีห้ามเยี่ยมคนไข้เลยเพราะโควิด-19)
อธิบายป้าว่าจะต้องทำอย่างไร ถ้าฉุกเฉิน เพราะเวลา 2-3 นาที ป้าอาจจะลำบากหมอช่วยไม่ทัน ดังนั้น ถ้าเจอแบบนี้ ป้า ควรจะรับรู้ก่อน
พินัยกรรมชีวิต เขียนไว้จริง แต่ โค้งสุดท้าย แก้ด้วยปาก ด้วยความรู้สึกได้
ป้าตกลง ตามข้อเสนอ
คุณหมอ แจ้งว่า “จะเจาะเมื่อไม่มีทางเลือกแล้วนะ แต่ตอนนี้ เราจะดูดเสมหะ ถ้าคนไข้ แข็งแรงมีแรงไอ ขึ้น จะไม่จำเป็นต้องเจาะ”
วันนี้ ป้าเริ่มแข็งแรง ขึ้น คงไม่ต้องเจาะคอ แล้วอย่างมาก อาทิตย์หนึ่ง ไม่ดีขึ้นคงได้ ถอยเครื่องดูดเสมหะ มา ดูเล่น ที่บ้านซักเครื่อง
เล่ามาเสียยืดยาว ก็จะต้องการบอกเพื่อนที่ต้องการดูแลพ่อแม่ หรือผู้มีพระคุณ เขาอาจจะกลัวเจ็บ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สุดท้าย ตอนที่เขายังมีสติ อยู่ พินัยกรรมชีวิต แก้ได้นะครับ อย่ายึด จน ท่านจากไปทั้งที่ ไม่ควรจะจากไป
โต๊ะน้ำชากรรมกรไอที พินัยกรรมชีวิตคิดก่อนเขียน
แล้วจากนั้นก็มีคนเขียน พินัยกรรมชีวิต ตามอาจารย์ท่านนี้ พินัยกรรมชีวิต ขอตายแบบไม่ทรมาน รวมทั้งป้าผมด้วย เพราะป้าเห็นย่าผมทรมานในช่วงสุดท้ายที่ปอดเสียดายหนักจน รับสภาพไม่ไหว หมอ บอกว่า
“เอากลับบ้านไหม”
ตอนนั้นผม อายุ 24 ปี งง กับคำพูด แล้ว พอเข้าใจใครจะกล้าปิดเครื่องมือแพทย์ทั้งหมด ให้ย่าจากไปต่อหน้า สุดท้ายก็ยื้อ จนไม่ไหวย่าจากไปเอง
สำหรับบ้านผม ตายไม่กลัว เกิดใหม่น่ากลัวมากกว่า
ป้าเขียนพินัยกรรมชีวิต ไว้พอสมควร แต่ข้อหนึ่ง บอกว่า
“ห้ามเจาะคอ ใส่เครื่องช่วยหายใจเพื่อยื้อชีวิต”
วันหนึ่ง ห้าปีก่อนป้าผมเป็นคนไข้ติดเตียง ผมจ้างคนดูแล ในบ้าน แล้วไม่ห่างป้า นานถึงจะไปเที่ยวไหน จะลงไปสุราษฎร์ ก็ต้องนัดให้ลูกเป็นมือรอง ช่วยเหลือป้า ถ้าเกิดฉุกเฉิน
แล้วในที่สุดวันหนึ่ง
“คุณคะ มาห้องยายด่วน ยายเป็นไรไม่รู้”
ผมวิ่งตรงไปห้องป้า ป้ามีอาการชักเกร็ง
1669 เรียกรถพยาบาล รถมาเร็วมาก 10 นาทีจาก รพ ชลบุรี มาถึง บ้าน ไปรพ ม บูรพา รักษาเบื้องต้น แล้วต้องไป รพ ชลบุรี เพราะเตียงไม่มี
ระหว่างการรักษา เที่ยงวันหนึ่ง
“คนไข้ มีเสมหะที่คอ แล้ว ไม่มีแรงพอจะไอให้เสมหะออกได้ ได้ปั๊มแล้ว แต่จะให้สะดวก ถ้าเป็นแบบนี้อีกบ่อย อาจจะขอเจาะคอเพื่อใส่เครื่องดูดเสมหะหรือ ใส่เครื่องช่วยหายใจลงไป ด้วยการใส่ท่อทางหลอดลม ใส่บ่อยไม่ได้ คนไข้จะเจ็บมากแล้ว มีการบวม”
การเป็นผู้ดูแลป้า ตอนนั้นผมอึ้ง เอาไงดีวะ คิดว่าป้าตัวเองจะได้ออกจาก รพ แต่กลายเป็นจะต้องเจาะคอ ผมถามถึงความจำเป็น หมอ ก็ว่าจะได้วางแผนการรักษาได้ถูก
เจ้พัน คนเดียว ที่ผมไว้ใจนอกจากลูก ก็มี พี่พัน พยาบาลใกล้ตัว
“การเจาะคอไม่ได้เลวร้ายนะ มันเหมือน เส้นแบ่งนิดเดียว แค่เจาะเพื่อดูดเสมหะ แล้วคนไข้รอด กับปล่อยให้ป้า หายใจล้มเหลวไปต่อหน้า ไม่ควรนะ” พี่พันเสนอ หลังจากโทรจากสุราษฎร์ มาคุยกับหมอ
ผม ทิ้งงาน ไปพบหมอ ที่ รพ ชลบุรี เสนอกับหมอ
“ผมขอคุยกับ ป้า ตอนป้ายังรู้สึกตัวก่อนได้ไหม ผมจะตัดสินใจง่าย”
คุณหมอน่ารักมาก ตอบตกลง ผม เข้าไปพบป้า(ช่วงนี้ รพ ชลบุรีห้ามเยี่ยมคนไข้เลยเพราะโควิด-19)
อธิบายป้าว่าจะต้องทำอย่างไร ถ้าฉุกเฉิน เพราะเวลา 2-3 นาที ป้าอาจจะลำบากหมอช่วยไม่ทัน ดังนั้น ถ้าเจอแบบนี้ ป้า ควรจะรับรู้ก่อน
พินัยกรรมชีวิต เขียนไว้จริง แต่ โค้งสุดท้าย แก้ด้วยปาก ด้วยความรู้สึกได้
ป้าตกลง ตามข้อเสนอ
คุณหมอ แจ้งว่า “จะเจาะเมื่อไม่มีทางเลือกแล้วนะ แต่ตอนนี้ เราจะดูดเสมหะ ถ้าคนไข้ แข็งแรงมีแรงไอ ขึ้น จะไม่จำเป็นต้องเจาะ”
วันนี้ ป้าเริ่มแข็งแรง ขึ้น คงไม่ต้องเจาะคอ แล้วอย่างมาก อาทิตย์หนึ่ง ไม่ดีขึ้นคงได้ ถอยเครื่องดูดเสมหะ มา ดูเล่น ที่บ้านซักเครื่อง
เล่ามาเสียยืดยาว ก็จะต้องการบอกเพื่อนที่ต้องการดูแลพ่อแม่ หรือผู้มีพระคุณ เขาอาจจะกลัวเจ็บ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สุดท้าย ตอนที่เขายังมีสติ อยู่ พินัยกรรมชีวิต แก้ได้นะครับ อย่ายึด จน ท่านจากไปทั้งที่ ไม่ควรจะจากไป