ตอนเดิม
บทที่ 3
ผู้ชายอะไรหล่อระเบิดระเบ้อ หล่อบาดตาบาดใจ หล่อจนกาหลงต้องแอบหยิกแขนตัวเองว่าไม่ได้ฝันไป เมื่อจู่ ๆ ก็มีผู้ชายหล่อเหลาราวพระเอกหนัง เดินตามหลังลูกชาวบ้านแถวนี้เข้ามาในขอบรั้วบ้านของตัวเอง หญิงสาวชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นบันได ยืนตะลึงมองรอยยิ้มละลายใจของผู้ชายแปลกหน้า อย่างทำอะไรไม่ถูก
“สวัสดีครับ ผมมาหาผู้ใหญ่บ้าน ไม่ทราบว่าผู้ใหญ่อยู่ไหมครับ”
ไหนจะน้ำเสียงทุ้มนุ่มของเขานั่นอีกล่ะ กาหลงแทบจะละสายตาจากใบหน้าของเขาไม่ได้เลย เขาถามถึงพ่อหล่อน ซึ่งหมายความว่าต้องมีธุระของทางราชการ เขาเป็นใครมาจากไหนกันนะ กาหลงจ้องมองเขาอย่างสนใจ ทันทีนั้นหล่อนก็นึกขึ้นได้ พ่อบอกว่าวันนี้จะมีคุณครูคนใหม่เข้ามาในคุ้มริมผา และคุณครูจะมาแนะนำตัวที่บ้าน ดังนั้น จากคำพูดตลอดจนเครื่องแต่งกายของชายแปลกหน้า กาหลงจึงเดาได้ไม่ยากว่า เขาคือคุณครูชานนท์คนนั้นนั่นเอง
พอหายจากอาการตะลึง ลูกสาวคนเดียวของผู้ใหญ่ดำเกิงก็ออกอาการเขินอาย หล่อนยืนบิดตัวไปมา สายตาชม้ายมองเสี้ยวหน้าของชายหนุ่ม ก่อนชี้นิ้วขึ้นไปบนบ้าน บอกเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน โดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าคมสัน
“อยู่...อยู่จ้ะ เอ้ย! อยู่ค่ะ พ่ออยู่บนบ้าน...พ่อคะ มีคนมาหาค่ะ”
หลังตอบเขาแล้ว ก็ตะโกนเสียงดังบอกให้พ่อรู้ตัว พ่อของหล่อนเป็นคนขี้ร้อน ชอบนอนถอดเสื้อโชว์พุงหลาม น่าเกลียดจะตาย กาหลงไม่อยากให้ผู้ชายท่าทางทันสมัยคนนี้ ไปเห็นอะไรของพ่อที่มันดู ‘บ้านนอก’
มีเสียงดังกุกกักอยู่ข้างบนบ้าน ไม่นานก็มีเสียงขานรับ พ่อหล่อนคงรู้แล้วว่ามีคนมาหา กาหลงจึงหันมายิ้มหวาน เชื้อเชิญแขกหนุ่มให้ขึ้นไปบนบ้าน ด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนหวานเป็นพิเศษ
“เชิญขึ้นมาบนบ้านก่อนสิคะ คุณ...เอ้อ”
“ครูชื่อชานนท์จ้ะ”
“ครูให้เรียกว่าครูนนท์เฉย ๆ ก็ได้”
เด็กหญิงชายที่ขนาบซ้ายขวาของชานนท์ แย่งกันตอบ หญิงสาวเจ้าของบ้านหุบยิ้มลงทันควัน หันมาถลึงตาใส่เด็ก ๆ หล่อนชี้มือออกไปทางนอกรั้วบ้าน ตวัดเสียงสั่ง
“นี่พวกแก เจ้าเด็กตัวแสบทั้งหลาย ผู้ใหญ่เขาจะคุยธุระกัน ไปเล่นตรงโน้น...ไป๊”
“เราไม่ไป เราจะอยู่ดูแลครูชานนท์” เด็กหญิงนุชยื่นหน้าเถียงเสียงแหลม
“ใช่ ๆ พวกเราจะอยู่คุ้มกันคุณครู”
เด็กชายสองคนประสานเสียงกันเป็นลูกคู่ให้กับเด็กหญิง พลางพยักหน้าหงึกหงักไปทางคุณครูของพวกตน ดูเหมือนเด็กทั้งสามคนจะไม่ค่อยชอบหน้ากันกับลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านดำเกิง
“พวกเรามาส่งคุณครู แล้วก็จะต้องอยู่รอรับคุณครูกลับไปส่งบ้านพักด้วย ใช่ไหม องครักษ์พิทักษ์คุณครูทั้งสอง”
เด็กหญิงยกมือกอดอก เชิดหน้าน้อย ๆ ขึ้นพูด
“ใช่พะยะค่ะ องค์หญิงนุช” เด็กชายทั้งสองยกมือกอดอกเลียนแบบเด็กหญิง ตอบเสียงดังพร้อมกัน ท่าทางก๋ากั่นกันไม่เบา สงสัยเลียนแบบมาจากละครทีวีเรื่องเปาบุ้นจิ้น ซึ่งคงพากันไปดูที่บ้านครูใหญ่ เรียกเสียงหัวเราะขบขันจากชานนท์ แต่กาหลงไม่เห็นจะขำด้วย หล่อนค้อนเด็กน้อยตาคว่ำ เอ็ดซ้ำเสียงเขียวว่า
“เอ๊ะ! พูดไม่รู้ฟังรึไง พวกแก นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่เค้า เป็นเด็กเป็นเล็กก็ไปเล่นข้างนอกโน่น คุณครูเขาจะคุยธุระกับฉัน”
ตอนนี้กาหลงรู้แล้วว่า ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้คือคุณครูคนใหม่ของโรงเรียนคุ้มริมผา เลยโมเมเอาว่าเขาจะมาคุยด้วยกับตัวเองดื้อ ๆ ก็ถ้าเขาขึ้นไปคุยกับพ่อ หล่อนก็จะอยู่ตรงนั้นด้วย ในฐานะลูกสาวของผู้ใหญ่บ้าน ถ้าหล่อนนั่งอยู่ตรงนั้น ทำไมเขาจะไม่เอ่ยปากทักทาย ต่อจากนั้นพอพูดคุยกันกับพ่อของตัวเองเสร็จ เขากับหล่อนก็จะทำความรู้จักกัน กาหลงมั่นใจในความสวยของตนเอง คิดเตลิดไปถึงว่า คุณครูชานนท์อาจจะเป็นเนื้อคู่ เพราะคิดดูให้ดี ๆ คุ้มริมผาอยู่ไกลแสนไกลจากในตัวเมือง ครูชานนท์เป็นคนต่างถิ่น แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี่จนได้ กาหลงเองก็ไม่เคยมองผู้ชายคนไหน เพราะเห็นว่าไม่คู่ควรกับตัวเอง
...อยู่เป็นโสดมาตั้งนานทำไม ถ้าไม่ใช่เพื่อรอพบเขา... หญิงสาวคิดในใจเอาเองเป็นตุเป็นตะ เลิกทุ่มเถียงกับเด็กแก่นแก้วทั้งสาม ชวนแขกหนุ่มขึ้นบ้านอีก ด้วยสีหน้าแจ่มใส
“ขึ้นไปคุยกันข้างบนบ้านเถอะค่ะคุณครู พ่อคงรออยู่แล้ว”
“เด็ก ๆ รอครูอยู่ข้างล่างนี้ก่อนนะครับ ครูขอขึ้นไปแนะนำตัวกับพ่อผู้ใหญ่ก่อน แล้วเดี๋ยวเราค่อยยกขบวนกันกลับ ดีไหมครับ ท่านองครักษ์ทั้งสาม”
ชานนท์ค้อมตัวลงบอกเด็ก ๆ กาหลงยืนคอยอยู่ข้างหลังเขา เฝ้ามองดูเรือนร่างสูงใหญ่ ที่มองตรงไหนก็ชวนให้ใจสั่นไปเสียทั้งนั้น
โอ้ย...ฉันอยากได้เขามาเป็นแฟนจัง... ลูกสาวโทนของผู้ใหญ่บ้านดำเกิง ร่ำร้องอยู่ในใจ
(มีต่อ)
เสน่หานางไพร ตอนที่ 3
ผู้ชายอะไรหล่อระเบิดระเบ้อ หล่อบาดตาบาดใจ หล่อจนกาหลงต้องแอบหยิกแขนตัวเองว่าไม่ได้ฝันไป เมื่อจู่ ๆ ก็มีผู้ชายหล่อเหลาราวพระเอกหนัง เดินตามหลังลูกชาวบ้านแถวนี้เข้ามาในขอบรั้วบ้านของตัวเอง หญิงสาวชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นบันได ยืนตะลึงมองรอยยิ้มละลายใจของผู้ชายแปลกหน้า อย่างทำอะไรไม่ถูก
“สวัสดีครับ ผมมาหาผู้ใหญ่บ้าน ไม่ทราบว่าผู้ใหญ่อยู่ไหมครับ”
ไหนจะน้ำเสียงทุ้มนุ่มของเขานั่นอีกล่ะ กาหลงแทบจะละสายตาจากใบหน้าของเขาไม่ได้เลย เขาถามถึงพ่อหล่อน ซึ่งหมายความว่าต้องมีธุระของทางราชการ เขาเป็นใครมาจากไหนกันนะ กาหลงจ้องมองเขาอย่างสนใจ ทันทีนั้นหล่อนก็นึกขึ้นได้ พ่อบอกว่าวันนี้จะมีคุณครูคนใหม่เข้ามาในคุ้มริมผา และคุณครูจะมาแนะนำตัวที่บ้าน ดังนั้น จากคำพูดตลอดจนเครื่องแต่งกายของชายแปลกหน้า กาหลงจึงเดาได้ไม่ยากว่า เขาคือคุณครูชานนท์คนนั้นนั่นเอง
พอหายจากอาการตะลึง ลูกสาวคนเดียวของผู้ใหญ่ดำเกิงก็ออกอาการเขินอาย หล่อนยืนบิดตัวไปมา สายตาชม้ายมองเสี้ยวหน้าของชายหนุ่ม ก่อนชี้นิ้วขึ้นไปบนบ้าน บอกเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน โดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าคมสัน
“อยู่...อยู่จ้ะ เอ้ย! อยู่ค่ะ พ่ออยู่บนบ้าน...พ่อคะ มีคนมาหาค่ะ”
หลังตอบเขาแล้ว ก็ตะโกนเสียงดังบอกให้พ่อรู้ตัว พ่อของหล่อนเป็นคนขี้ร้อน ชอบนอนถอดเสื้อโชว์พุงหลาม น่าเกลียดจะตาย กาหลงไม่อยากให้ผู้ชายท่าทางทันสมัยคนนี้ ไปเห็นอะไรของพ่อที่มันดู ‘บ้านนอก’
มีเสียงดังกุกกักอยู่ข้างบนบ้าน ไม่นานก็มีเสียงขานรับ พ่อหล่อนคงรู้แล้วว่ามีคนมาหา กาหลงจึงหันมายิ้มหวาน เชื้อเชิญแขกหนุ่มให้ขึ้นไปบนบ้าน ด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนหวานเป็นพิเศษ
“เชิญขึ้นมาบนบ้านก่อนสิคะ คุณ...เอ้อ”
“ครูชื่อชานนท์จ้ะ”
“ครูให้เรียกว่าครูนนท์เฉย ๆ ก็ได้”
เด็กหญิงชายที่ขนาบซ้ายขวาของชานนท์ แย่งกันตอบ หญิงสาวเจ้าของบ้านหุบยิ้มลงทันควัน หันมาถลึงตาใส่เด็ก ๆ หล่อนชี้มือออกไปทางนอกรั้วบ้าน ตวัดเสียงสั่ง
“นี่พวกแก เจ้าเด็กตัวแสบทั้งหลาย ผู้ใหญ่เขาจะคุยธุระกัน ไปเล่นตรงโน้น...ไป๊”
“เราไม่ไป เราจะอยู่ดูแลครูชานนท์” เด็กหญิงนุชยื่นหน้าเถียงเสียงแหลม
“ใช่ ๆ พวกเราจะอยู่คุ้มกันคุณครู”
เด็กชายสองคนประสานเสียงกันเป็นลูกคู่ให้กับเด็กหญิง พลางพยักหน้าหงึกหงักไปทางคุณครูของพวกตน ดูเหมือนเด็กทั้งสามคนจะไม่ค่อยชอบหน้ากันกับลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านดำเกิง
“พวกเรามาส่งคุณครู แล้วก็จะต้องอยู่รอรับคุณครูกลับไปส่งบ้านพักด้วย ใช่ไหม องครักษ์พิทักษ์คุณครูทั้งสอง”
เด็กหญิงยกมือกอดอก เชิดหน้าน้อย ๆ ขึ้นพูด
“ใช่พะยะค่ะ องค์หญิงนุช” เด็กชายทั้งสองยกมือกอดอกเลียนแบบเด็กหญิง ตอบเสียงดังพร้อมกัน ท่าทางก๋ากั่นกันไม่เบา สงสัยเลียนแบบมาจากละครทีวีเรื่องเปาบุ้นจิ้น ซึ่งคงพากันไปดูที่บ้านครูใหญ่ เรียกเสียงหัวเราะขบขันจากชานนท์ แต่กาหลงไม่เห็นจะขำด้วย หล่อนค้อนเด็กน้อยตาคว่ำ เอ็ดซ้ำเสียงเขียวว่า
“เอ๊ะ! พูดไม่รู้ฟังรึไง พวกแก นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่เค้า เป็นเด็กเป็นเล็กก็ไปเล่นข้างนอกโน่น คุณครูเขาจะคุยธุระกับฉัน”
ตอนนี้กาหลงรู้แล้วว่า ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้คือคุณครูคนใหม่ของโรงเรียนคุ้มริมผา เลยโมเมเอาว่าเขาจะมาคุยด้วยกับตัวเองดื้อ ๆ ก็ถ้าเขาขึ้นไปคุยกับพ่อ หล่อนก็จะอยู่ตรงนั้นด้วย ในฐานะลูกสาวของผู้ใหญ่บ้าน ถ้าหล่อนนั่งอยู่ตรงนั้น ทำไมเขาจะไม่เอ่ยปากทักทาย ต่อจากนั้นพอพูดคุยกันกับพ่อของตัวเองเสร็จ เขากับหล่อนก็จะทำความรู้จักกัน กาหลงมั่นใจในความสวยของตนเอง คิดเตลิดไปถึงว่า คุณครูชานนท์อาจจะเป็นเนื้อคู่ เพราะคิดดูให้ดี ๆ คุ้มริมผาอยู่ไกลแสนไกลจากในตัวเมือง ครูชานนท์เป็นคนต่างถิ่น แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี่จนได้ กาหลงเองก็ไม่เคยมองผู้ชายคนไหน เพราะเห็นว่าไม่คู่ควรกับตัวเอง
...อยู่เป็นโสดมาตั้งนานทำไม ถ้าไม่ใช่เพื่อรอพบเขา... หญิงสาวคิดในใจเอาเองเป็นตุเป็นตะ เลิกทุ่มเถียงกับเด็กแก่นแก้วทั้งสาม ชวนแขกหนุ่มขึ้นบ้านอีก ด้วยสีหน้าแจ่มใส
“ขึ้นไปคุยกันข้างบนบ้านเถอะค่ะคุณครู พ่อคงรออยู่แล้ว”
“เด็ก ๆ รอครูอยู่ข้างล่างนี้ก่อนนะครับ ครูขอขึ้นไปแนะนำตัวกับพ่อผู้ใหญ่ก่อน แล้วเดี๋ยวเราค่อยยกขบวนกันกลับ ดีไหมครับ ท่านองครักษ์ทั้งสาม”
ชานนท์ค้อมตัวลงบอกเด็ก ๆ กาหลงยืนคอยอยู่ข้างหลังเขา เฝ้ามองดูเรือนร่างสูงใหญ่ ที่มองตรงไหนก็ชวนให้ใจสั่นไปเสียทั้งนั้น
โอ้ย...ฉันอยากได้เขามาเป็นแฟนจัง... ลูกสาวโทนของผู้ใหญ่บ้านดำเกิง ร่ำร้องอยู่ในใจ
(มีต่อ)