ธรรมแท้ที่กวีรู้
เบิกบานอยู่ทุกกาลหยั่ง
กลับเลือนหายไปไหนหมด ?
หรือลืมแล้วหลงลืมเลย

โลกระบัดใบมายา
แสร้งว่าจริงหลอกเฉลย
มัวหน้านิ่วเต้นตามไปหรือเปล่า ?
พบูเพียงถูกเชิดหรือไร

ผีเสื้อขาวกร้าวทวนลม
ชวนชมโผล่พ้นบนทรายไหล
สุขาวดีเรากำหนด
หยุดตามกระแสธารมารทาง

เดินดงคงสราญกลางลานป่า
พฤกษายังรั้งน้ำค้าง
อินทรีเริงระบำสรงสมุทร
ทุกชีวิตเปี่ยมพลังดำเนิน

เพลินชีวิตเพียงเกม
อิ่มเอิมไปไกลเพียงเหาะเหิน
อย่าหยุดการค้นหาคำตอบ
พื้นที่ให้สร้างสรรค์ยังรอ

กลกาลทลายเขลาด้วยเผาเพลิง
แค่เพียงเซิ้งเริงรอบกองไฟก่อ
บัณฑิตค้นเจอเพชรจากทุกสิ่ง
ผู้เขลานิ่งโดนไฟเผานอ  ฯ