ตามหัวข้อเลยครับ เวลาผมทำอะไรสักอย่างที่ไม่ได้ดั่งใจพ่อเขามักจะตะคอกใส่ผมอยู่เสมอ ในบางครั้งผมเก็บคำพูดเหล่านั้นมาคิดจนร้องให้ ผมเหนื่อยกับหลายๆอย่างตอนนี้ ผมไม่อยากคุยกับใครในครอบครัวอีกแล้วเพราะกลัวว่าเขาจะตะคอกใส่ผม ผมเลือกที่จะเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่พูดกับใครเพราะรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวดีที่สุดสำหรับผมแล้ว ตอนนี้มีแค่เพื่อนบนโลกออนไลน์เท่านั้นที่ผมติดต่อหรือพูดคุยด้วย บางทีแค่บางทีก็คิดว่าเราอยู่ในโลกนี้ไปทำไมอยู่ไปเพื่ออะไรในเมื่อมันไม่มีความสุขอยู่แล้ว โดนด่าทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เหนื่อยกับการเรียน ผมเป็นเด็กอายุ14คนนึฃที่เป็นโรคซึมเศร้าและต้องมาโดนจะคอกใส่ทุกวัน มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานเลยครับ อยู่ไปก็ไร้ค่าไม่เคยทำให้ใครพอใจได้อยู่แล้วขอหายไปเงียบๆดีกว่า