สวัสดีค่ะเราอายุปีนี้อายุ20ปี เรามักจะมีปัญหาครอบครัวมาตลอด ที่เรามีไม่ใช่พ่อหรือใครแต่เป็นแม่ แม่เรามักจะด่าจะว่าเราอยู่เสมอ เราเคยอยู่แยกกับพวกเขา เราทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง แต่ในใจก็คิดถึงพวกเขาแหละเลยตัดสินใจออกจากงานละกลับมาบ้านมีเงินติดตัว4000บาท มาจากใต้ขึ้นมา กทมละต่อรถไปอีสาน เราคิดว่าการมาอยู่แบบนี้มันอาจจะดีขึ้นแต่ไม่เลย มันทำให้เราแย่ลงเรือยๆ เรารู้สึกว่าแม่เรามักจะรักพี่มากกว่า เวลาเราขอตังแกมักจะบอกว่าไม่มีเสมอแต่จริงๆแกมี เราไม่รู้นะว่าพี่เราเคยขอรึป่าวเพราะเราไม่ยุ่ง จนวันนึงเราสั่งของละพ่อเราเป็นคนจ่ายให้เพราะมันเป็นของจำเป็นในห้องนอนละวันนั้นพ่อเราต้องไปทำงานต่างอำเภอเลยไม่ได้ตั้งตังไว้ให้ ของมาส่งพอดี เราก้เลยเดินไปบอกว่าของมาส่งขอยืมก่อนได้รึป่าว แกก็ด่าเราอย่างนู้นอย่างนี้ ตะคอกใส่เรา เอาจริงๆเราก็นิสัยไม่ดีด้วยเราเลยตะคอกกลับ จนทะเลาะละเราบอกเดะเอามาคืนเองไม่ต้องโทรไปด่าพ่อแกก็โทรไปด่าเราก็รู้สึกผิดแหละที่ทำให้พ่อโดนด่า เรานั่งคิดในใจเราไม่ควรกลับมาอยู่ทีนี้อะ เอาจริงๆเราก็เป็นโรคซึมเศร้ากับครอบครัวนี้แหละ แต่ในครอบครัวไม่มีใครรู้เลยเพราะเวลาเราไม่โอเคเราจะมานั่งร้องให้ในห้องคนเดียวเสมอ  ตอนเราทำงานเราก็ส่งตังให้ตลอด บางทีเราเหนื่อยเราท้อเราก็เก็บไว้คนเดียว ละนี้เรามาอยู่นี้เราอยากหางานทำแต่พ่อเราไม่ยอมแกไม่อยากให้เหนื่อยแกอยากให้เรียน ใจจริงเราอยากทำงานมากกว่า อันนี้อาจไม่หนักสำหรับเราคนอื่นๆอาจจะหนักกว่า เราอยากมาระบายเรารุ้สึกอึดอัดมานาน ขอบคุณที่รับฟังค่ะ