เราคงต้องมาระบายแต่เรื่องพวกนี้ทุกวัน เราเหนื่อยมากๆ ทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็โดนด่า เราอยากให้แม่รักเราเหมือนพี่ๆบ้าง การที่เป็นลูกคนเล็กไม่ได้ดีเสมอไป ต้องใช้ของต่อจากพี่ ๆม่ค่อยได้ของใหม่ พออยากได้ของใหม่แม่ก็ด่าว่าของพี่เองก็ยังใช้ได้ก็ใช้ไปสิ เราก็เออออตามทั้งที่มันเก่าจนดูไม่ได้ แต่เราก็ใช้ แม่ชอบใส่อารมณ์กับเราตลอด อะไรที่แม่ไม่พอใจก็ชักสีหน้าใส่ ตะคอกใส่ หงุดหงิดใส่ อารมณ์ไม่ดีมาจากไหนก็ตามมาลงที่เราคนเดียว ดุด่าว่าเราอย่างเดียว ไม่พอใจอะไรก็แทนตัวเองว่าฉันเธอ เหมือนเราไม่ใช่ลูกของเรา บางครั้งเราคิดนะว่าเราใช้ลูกแท้ๆหรือเปล่า เราก็ช่วยงานเค้าตลอด เราเหนื่อยมาก เรากลัวเป็นโรคซึมเศร้า เราคิดอยากตายตลอด อยู่ไปก็เป็นภาระให้เค้า เราไม่อยากอยู่เลย แต่ต้องทนอยู่ เราใช้คำว่าทนมาทั้งชีวิตแล้ว เราเหนื่อยมากจริงๆ คนภายนอกบอกว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวอบอุ่น เราอยากให้เขารู้เบื้องลึกจัง เราทรมานกับการใช้ชีวิตแบบนี้...หนูควรทำไงดีคะ