.
                    ไดอารี่ความคิดถึง

                   คืนวันศุกร์เป็นคืนที่พวกเธอสามารถนอนดึกขนาดไหนก็ได้ถ้าไม่ง่วง ยายไม่บังคับ “บีมไปอาบน้ำสระผมมาเลยจะหวีเหาให้” บอสสั่งน้องสาว เปิดเทอมได้เพียงไม่กี่สัปดาห์น้องบีมติดเหากับเพื่อนเต็มเลย ทำให้เกือบติดกันทั้งบ้าน

                   ความจริงถึงน้องบีมไม่ติดเหามา ก็จำต้องหาให้ทุกวันอยู่แล้ว เพื่อความสะอาด และป้องกันไม่ให้ระบาดมายังคนอื่นด้วย บอสเองก็จะลองหวีดูเผื่อเหาน้องบีมกระโดดมาอยู่ที่ผมของตนเอง รู้สึกคันคะเยอมาหลายวันอยู่เหมือนกัน

                    “วันนี้ไม่หาได้มั้ยอ่ะพี่บอส พรุ่งนี้ค่อยหาทีเดียวเลย” น้องบีมต่อรองด้วยความขี้เกียจไปอาบน้ำ ไม่ได้เจ็บแค่ขี้เกียจไปอาบน้ำก็เท่านั้น “ยังไม่อยากอาบน้ำตอนนี้ ดูหนังจบก่อนได้มั้ยอ่ะ “ บอสมองเหน็บน้องสาวร้อนขนาดนี้ยังจะขี้เกียจอาบน้ำอีก

                   บอสมองน้องสาวด้วยหางตา ทำไมชอบต่อรองนัก สั่งให้ทำอะไรแล้วทำโดยไม่มีข้อแม้ไม่ได้หรืออย่างไร “ไม่ได้ ! ต้องหาทุกวัน อยากให้เพื่อนล้อหรือไง คุณอี่ปึกอ่ะที่มันผมหยอง ๆ ฟู ๆ เหาเต็มหัวเลย ยึ๋ย ไม่พอนะย้อยลงมาที่ปลายผมไปที่ไหนคนก็วิ่งหนี อยากเป็นแบบนั้นมั้ยอ่ะ  “ บอสตอบ พูดให้น้องบีมจินตนาการตาม ยกเพลง ๆ หนึ่งที่เคยโด่งดังมาอ้างให้น้องสาวกลัว

                   “ก็ได้ แต่ดูหนังจบก่อนนะ “ เจ้าตัวไม่ปฏิเสธทว่ามีข้อต่อรองประวิงเวลาไปก่อน

                    “อือ” บอสตอบไม่ได้จะบังคับตอนนี้เดี๋ยวนี้สักหน่อย

                    ในตอนค่ำของทุก ๆ วันหลังทานมื้อเย็นเสร็จ ก็จะเป็นกิจกรรมหาเหาของทุกคนในบ้านสำหรับผู้หญิง ในบางครั้งพี่บอมพี่บอลคันศีรษะก็มีระแวงเหมือนกัน กลัวว่าเหาน้องบีมจะมาประจำการที่ศีรษะตนเอง ในแต่ละวันจึงจำเป็นต้องหาเหาก่อนนอนเสียก่อน

                       ถึงแม้เธอและพี่ ๆ จะโตกันมากแล้ว สามารถดูแลตัวเองได้ ก็ยังมีน้องสาวคนเล็กที่ยังเรียนประถมอยู่ ดูแลทำความสะอาดตัวเองยังไม่ดีพอ เป็นตัวแพร่เหาชั้นดีเลย ติดมาจากเพื่อนที่โรงเรียนนั่นแหละ จำต้องหาให้น้องทุกวันเพื่อความสะอาดถูกหลักสุขอนามัย จะได้ไม่มีเหาไม่โดนคนอื่นว่าด้วย พ่อแม่ไม่อยู่ก็ดูแลกันเองนี่แหละ

                      หลังละครจบทุกคนอาบน้ำกันเรียบร้อย ระหว่างรอดูละครหลังข่าวตอนสองทุ่ม ก็จะเป็นกิจกรรมหาเหาล่ะ บอสนำเสื้อนักเรียนของน้องบีมมากางที่พื้น เลือกตำแหน่งให้ตรงกับหลอดไฟ จากนั้นให้น้องบีมนั่งก้มศีรษะนิดหน่อยก่อนจะใช้หวีเสนียดหวีผมให้น้อง เป็นหวีที่มีฟันหวีถี่ ๆ ไข่เหาหรือตัวเหาไม่สามารถเล็ดรอดผ่านได้ หวีเสนียดจะมีฟันสองด้าน สามารถใช้ด้านไหนหวีก็ได้

                       “โหบีม ! หาทุกวันมีทุกวันอ่ะ ยังจะไม่อยากให้หาอีก เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นอี่ปึกในเพลง ” บอสอุทานพร้อมล้อน้องบีมเล่นด้วย เมื่อหวีเหาแล้วตัวเหาสีดำอ่อน ๆ ตัวเล็ก ๆ มันหล่นลงมาตามแรงหวี ตกลงมานอนที่เสื้อ กำลังจะไต่หนีแต่ไม่ทันกาลเสียแล้ว บอสหมั่นเขี้ยวคันไม้คันมือหยิบตัวเหามาบี้กับกระปุกยาเส้นของยาย เสียงดังเปาะแปะน่าหมั่นเขี้ยวนัก “บักหลายเลยยายเบิ่ง มีแต่โตพึ่งบ๋อ โตดำบ่เห็น”

                    “ซำพอยายคันหัวหลายมื้อมาหนิ เหาขึ้นหัวยายเด้หนิ” ยายนั่งเคี้ยวหมากดูอยู่ใกล้ ๆ ดูเธอสองคนหวีเหาให้กัน ส่วนพี่ ๆ ก็ดูข่าวภาคค่ำรอหวีเหาต่อจากน้องบีม

                     “มีตะแม่อ่อน ๆ ยาย โตดำ ๆ บ่มี” บอสหันไปคุยกับยาย มือก็หวีผมเหาให้น้องสาวเรื่อย ๆ ระหว่างนั้นตัวเหาบ้าง ไข่ของมันบ้างตกลงมาบอสก็หยิบมาบี้กับกระปุกยาเส้น เสียงดังไพเราะเหลือเกินสำหรับไข่ที่ยังไม่ฝ่อ

                     “ไข่มันบ๋อใหม่น้อ มื้ออื่นเอาใบบักเขียบฆ่า” ยายแนะนำ “ให้มันเย๊าตาย”

                    “ยายเหาสิเย๊าตายหรือคนสิเย๊าตายก่อน ใบบักเขียบขิวกะขิว ฮา “ พี่ปาวแซวยาย พวกเธอหัวเราะกันลั่นบ้านจนโดนตาดุเอาจนได้ เกรงใจบ้านข้าง ๆ เขา ตานั่งจักตอกมัดกล้าที่ประตูบ้าน

                  บอสหวีให้น้องบีมเรื่อย ๆ จนแน่ใจว่าหมดแล้วก็เปลี่ยนมาหวีให้ตัวเองดูบ้าง รู้สึกคันหัวอยู่เหมือนกัน หวีสองสามทีไม่มีตัวเหาหล่นลงมาก็สบายใจไปอีกเปราะหนึ่ง นึกว่าติดเหามาจากน้องเสียแล้ว อย่างไรคงต้องหาทุกวันแบบนี้เรื่อย ๆ

                    “บอสมาหวีนำแน “ พี่แป้งขอหวีด้วยคนหลังจากเธอหวีเสร็จ ยื่นหวีให้พี่สาวหวีต่อ ส่วนน้องบีมเที่ยวขึ้นเที่ยวลงไปหาพี่ปาวอยู่ชั้นสองของบ้าน พี่ปาวกำลังคุยโทรศัพท์กับแฟน หมั่นใจว่าตัวเองไม่ติดเหาแน่นอน หวีบ้างไม่หวีบ้างแล้วแต่นึกขยัน ส่วนพี่ชายสองคนไปเล่นบ้านเพื่อนก็ไม่ได้ไกลมาก เพื่อนในคุ้มเดียวกันนี่แหละยายก็ไม่ห้าม ละครหลังข่าวจบพี่ ๆ ก็กลับมา

                     “แป้งหวีให้ยายนำแน เผื่อมี ! “ ยายขอหวีด้วยคน ขยับมานั่งประจำตำแหน่งให้พี่แป้งหวีให้ ของยายก็ไม่มี ของพี่แป้งก็ไม่มีเช่นกัน มีเพียงน้องบีมที่มีเหา เห็นทีพรุ่งนี้ต้องจัดการฆ่าเหาให้น้องบีมบ้างแล้ว จะปล่อยให้มีเหาเต็มหัวแบบนี้ไม่ได้ ฆ่าเหาโดยใช้สมุนไพรตามธรรมชาติ ไม่ใช้สารเคมี ใช้ใบน้อยหน่าตามที่ยายบอก

                      หลังจากนั้นละครหลังข่าวเล่นพอดี พวกเธอเลิกหาเหา เก็บเสื้อนักเรียนน้องบีมไปแขวนไว้ที่เดิม พี่ชายสองคนกลับมาบ้าน พากันนั่งดูละครหลังข่าวกัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนห้องใครห้องมัน

                        น้องบีมนอนกับยายกับตา พี่ชายสองคนนอนชั้นสองของบ้านยายจัดให้นอนในห้องพระตั้งแต่เด็ก ๆ พี่ชายสองคนขอนอนแยกห้องตั้งแต่ ป.4 ป.5 นอนกันสองคน เริ่มโตเป็นหนุ่มยายก็ไม่ห้าม จัดห้องพระให้นอน ชั้นสองของบ้านมีสองห้อง อีกห้องเป็นห้องของพ่อแม่ของเธอ พี่ ๆ ขอไปนอนบ้านตัวเองยายไม่อนุญาต ห่วงเรื่องความปลอดภัยและหลาย ๆ อย่าง

                     ส่วนเธอนอนในห้องของแม่กับพี่ปาวพี่แป้ง ที่ชั้นสองของบ้านเหมือนกันติดกับห้องพระ บางวันน้องบีมก็ขึ้นมานอนด้วยกับพวกเธอ เพราะบ้านเป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้เล็ก ๆ จำต้องทำแบบนั้น เนื่องจากหลาน ๆ โตกันหมดแล้วจะนอนรวมกันในห้องของยายชั้นล่างก็ไม่ควร มันแออัดเกินไป อีกอย่างคุยโทรศัพท์ไม่สะดวก นอนห้องพระก็ไม่เสียหายอะไร พระก็ไม่ได้มีหลายองค์เหมือนห้องพระบ้านคนรวย

                      เช้าวันเสาร์อากาศร้อนอบอ้าวแต่เช้า บอสยังแปลกใจว่านี่หน้าฝนหรือหน้าร้อนกันแน่ ทำไมอากาศมันร้อนยิ่งนัก ร้อนยิ่งกว่าเดือนมีนาเมษาเสียอีก แดดเริ่มทอแสงตั้งแต่เจ็ดโมงเช้ากันเลย

                      “อย่าพากันไปเล่นไสเด้อหนิ ฆ่าเหาออกซาก่อน” ยายหมายถึงน้องบีมคนเดียวนั่นแหละ แค่พูดเหมารวมเฉย ๆ หากเธอไปเล่นน้องบีมก็จะตามไปด้วย ยายจึงพูดรวมเธอไปด้วยเลย พวกเธอกำลังนอนดูการ์ตูนประจำวันหยุดกันอยู่ในบ้าน ยังไม่มีโปรแกรมจะไปเล่นที่ไหนกันเลย

                       เป็นแบบนี้เสมอ ๆ ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ หกคนพี่น้องพากันตื่นแต่เช้ามานอนแอ้งแม้งหน้าทีวีกันเลย เปิดทีวีดูการ์ตูน พี่ปาวกับพี่บอมชอบดูการ์ตูนช่อง 9 และ ช่อง 5 กัน เธอชอบดูช่อง 7 เธอกับน้องบีมไม่เคยได้ดูสักทีโดนพี่ ๆ ครองรีโมทตลอด

                       น้องบีมหันไปมองยายก่อนจะตอบ “ไม่ทำ มันเจ็บ” น้องบีมปฏิเสธ สีหน้าท่าทางระแวง และทำหน้าบึ้งให้ยาย

                       “มันจะเจ็บอะไร แค่ฆ่าเหาเฉย ๆ เหาเต็มหัวทำให้เรียนหนังสือปึก” ยายพูดกับหลานสาวคนเล็ก ทำเอาเธอกับพี่ ๆ หัวเราะอึกอักกันใหญ่ มีเพียงคนเดียวที่ไม่สบอารมณ์ด้วยนั่นก็คือน้องบีมเอง ยิ่งเห็นสีหน้าของน้องสาวยิ่งตลกเข้าไปใหญ่ ทว่าก็ไม่ได้ค้านคำพูดของยาย “เคยฟังบ่เพลงคุณอี่ปึก”

                  “แต่ว่าตอนจบมันได้ผัวฝรั่งเด้ยาย ฮา “ พี่ปาวตบมุกของยาย ยายยิ้มกลั้วหัวเราะ “ปึกก็ดีนะบีมจะได้ผัวฝรั่ง รวยเด้อสิบอกให้ ตอนจบได้เงินมาพัฒนาโรงเรียนนำ ” พวกเธอหัวเราะกันใหญ่ หันไปมองหน้าน้องสาวคนเล็ก คราวนี้พี่ปาวหันมาแซวน้องบีมบ้าง พวกเธอพากันหัวเราะให้กับน้องคนเล็กของบ้านอย่างขำขัน แต่คนโดนแซวทำเหมือนจะไม่ค่อยชอบใจนัก

                     “ไม่ ! น้องบีมไม่เอาผัวฝรั่ง น้องบีมไม่ปึกด้วย” น้องบีมพูดขึ้น ทำหน้าบึ้งตึงใส่พวกเธอกับยาย จะร้องไห้ออกมา

                      “ปึกนั่นแล่ว เหาเต็มหัวยุ” ยายยืนพิงประตูพูดกับน้องบีม ขณะนั่นน้องบีมลุกขึ้นนั่งหันไปคุยกับยายแบบจริงจัง ส่วนพวกเธอพากันหัวเราะยายกับหลานสาวคนเล็กคุยกัน ปล่อยการ์ตูนให้เล่นไปอยู่อย่างนั้น

                      พี่บอมกับพี่บอลนอนดูทีวีบนโต๊ะไม้ยาว ๆ คล้ายโซฟา หันเท้าเข้าหากันหันศีรษะไปคนละทาง ส่วนพวกเธอนอนเรียงกันที่พื้นห่มผ้าดูทีวี เปิดพัดลมเพดานเอาไว้

                         “ไม่ปึก น้องบีมจะฆ่าเหาอยู่อี่ยาย ฮ่วย น้องบีมเบิ่งโกมินทร์จบก่อน” น้องบีมหมายถึงละครจักร ๆ วงศ์ ๆ ประจำวันหยุดเสาร์อาทิตย์

                  “นั่นล่ะเบิ่งจบมาฆ่าเหาออกเด้อ สั่นเรียนปึกคัก ๆ “ พูดจบยายก็เดินกลับไปหน้าบ้านเหมือนเดิม น้องบีมเลิกสนใจยายกลับมาดูละครต่อ หกคนพี่น้องรวมตัวกันดูทีวีเป็นภาพที่แลดูอบอุ่นมาก ๆ ละครไม่จบการ์ตูนไม่จบไม่มีใครออกจากบ้านแน่นอน

                 ละครจบพวกเธอจึงแยกย้ายกันไปเล่นตามอัธยาศัย พี่สาวสองคนพากันไปบ้านของตัวเอง ส่วนพี่บอมขึ้นไปเล่นบนบ้านคุยโทรศัพท์กับแฟน พี่บอลไปเล่นกับเพื่อนของตัวเองที่ไหนไม่รู้ ส่วนมากจะพาเพื่อน ๆ ไปเล่นที่บ้านของตนเองอีกหลัง พาไปดูดบุหรี่ที่นั้น ยายไปปัดกวาดทีไรชอบบ่นให้ว่ามีแต่ก้นบุหรี่เต็มไปหมด ยายบ่นให้ตลอดก็ไม่เคยจะฟัง

                    “บีมไปสระผมไป พี่จะฆ่าเหาให้แป๊บเดียว คนไม่มีเหาเพื่อน ๆ ก็อยากเล่นด้วยนะ คนเหาเยอะเพื่อน ๆ ก็ไม่อยากเล่นด้วย” บอสพูดไปอย่างนั้นเอง เพื่อเป็นแรงจูงใจให้น้องบีมอยากฆ่าเหาโดยไม่ต้องบังคับ แม้จะลำบากใจกับกลิ่นไม่พึงประสงค์ของใบน้อยหน่าอยู่ก็ตาม

                    “อี่เอิร์นเหาเยอะมาก ไม่มีใครอยากเล่นกับมันเลย” น้องบีมคิดเป็นจริงเป็นจังมาก ยกชื่อเพื่อนขึ้นมาอ้าง คงจะนึกถึงสินะถึงได้พูดขึ้นมาตามความไม่ประสีประสา

                      “ช่าย ! ถ้าใครไม่มีเหามีแต่คนอยากเล่นด้วย” เม้มปากยิ้มให้กับคำพูดของตัวเอง นึกตลกน้องสาวมากที่คิดเป็นจริงเป็นจังเหลือเกิน

                    “น้องบีมไม่มีเหาคนเดียว เพื่อน ๆ มีกันทุกคนเลย แจนก็มี เก๋ก็มี “ น้องบีมยังไม่ยอมหยุดโม้อีก พูดเจื้อยแจ้วไม่ยอมไปสระผมสักที จนเธอต้องไล่ให้ไป

                    “บีมไปสระผมได้แล้วไป ทำผมเปียก ๆ มานะ “ บอสตัดบทออกคำสั่งน้องสาว มัวแต่ยืนพูดอยู่ได้ ไม่ยอมไปสระผมสักที “ยายใช้อะไรฆ่าเหาอ่ะ ช็อกเหรอ บอสรู้มาว่าเขาใช้ช็อกขีดหัวเลย ตอนประถมครูเคยฆ่าเหาให้บอสนะ ใช้ยาอะไรก็ไม่รู้” บอสถามยาย กำลังจะทำการฆ่าเหาให้น้องสาว ส่วนเจ้าตัวก็พร้อมมาก

                       “ใช้ใบน้อยหน่าเอา ไปเก็บมาไป เก็บมาเยอะ ๆ นะ” บอสทำท่าครุ่นคิด ใบน้อยหน่าเนี่ยนะ เคยได้ยินมาว่าใช้ช็อกฆ่าเหา ช็อกที่ใช้ฆ่ามดนั่นแหละเอามาฆ่าเหา ใช้ใบน้อยหน่าก็ได้หรือ คิดไปคิดมาเพราะว่ามันเหม็นหรือเปล่า อาจจะประมาณนั้น

                      บอสนั่งคิดตามคำพูดของยายระหว่างรอน้องบีมไปสระผม “ยายเพราะมันเหม็นใช่มั้ย ใบน้อยหน่าน่ะ กลิ่นของมันจะทำให้เหาตายแมนบ่” บอสถามยายด้วยความสงสัย และ แอบคิดว่ามันจะตายจริงหรือ

                     “แมน ! ใบบักเขียบเหม็นจะตาย สมัยตะกิบ่มีช็อกเพิ่นกะใช่ใบบักเขียบนี่ล่ะ” ยายตอบ “ไป ไปเก็บมาเอาใส่กะคุนี่มา”

                  คุยกับยายจบบอสเดินไปเก็บใบน้อยหน่าต้นข้างบ้าน ยายปลูกเอาไว้สองต้นก็พอได้ออกผลให้รับประทานเมื่อถึงฤดูกาล บอสทั้งเก็บทั้งดึงคอเสื้อขึ้นมาผิดจมูกเอาไว้ กลิ่นมันทำให้มึนชวนอ้วกยิ่งนัก แค่มาเด็ดเอาใบเฉย ๆ กลิ่นยังแค่นี้ แล้วน้องบีมจะไหวหรือ แค่คิดก็ขนลุก หลังจากนั้นก็รีบเก็บรีบเอามาให้ยาย