.

             ไดอารี่ความคิดถึง

            เมื่อย่างเข้าสู่เดือนที่สิบเอ็ด จะหนีไม่พ้นเลยคือ ’บุญกฐิน’ และ เป็นเทศกาลที่เด็ก ๆ ทุกคนตั้งตารอคอย พวกเธอเองก็เช่นกัน เนื่องจากบุญกฐินจะมีหมอลำให้ได้ดูตอนกลางคืน มีขนมจีนน้ำยาให้ได้กินแล้วนั้น มันหมายถึงว่าพวกเธอจะได้ออกบ้านตอนกลางคืนด้วย

              ปีที่แล้วบุญกฐินในหมู่บ้านของบอสจัดตรงกับวันศุกร์ สำหรับในปีนี้เป็นปีที่โชคดีมาก เพราะ บุญกฐินถูกจัดขึ้นตรงกับวันหยุดเสาร์อาทิตย์พอดี ไม่ต้องโดดเรียนเพื่อมาแห่ ไม่ต้องโดนครูบรรจงไล่หวดเหมือนปีที่แล้ว

              เช้าวันเสาร์ยายตื่นแต่เช้าเพื่อไปสั่งเส้นขนมจีน ส่วนน้ำยายายจะทำเอง วันนี้ตาก็ไม่ได้ไปเลี้ยงวัวด้วย เอาวัวไว้ในคอกทั้งวัน เพราะตาต้องไปเฝ้ากองกฐินที่วัด บรรยากาศในตอนเช้าดูจะเสียงดังไปด้วยการพูดคุยของคนในคุ้ม มีรถมอเตอร์ไซค์ของคนต่างหมู่บ้านนำเส้นขนมจีนมาขาย เป็นขนมจีนบีบสด ๆ เลย ยายก็ไปซื้อกับพ่อค้าคนนี้เช่นกัน

              พ่อค้าขับรถวิ่งเข้ามาในซอยบ้านของเธอ ทำให้คนในซอยพูดคุยกันเสียงดัง สั่งขนมจีนกี่โล ๆ ก็ว่ากันไป เธอตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงพูดคุยกันของคนในคุ้มนั่นแหละ ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงเพลงเปิดดังมาจากที่วัด เสียงประทัดของเด็ก ๆ ที่จุดเล่นอยู่ไกล ๆ

              “ลุกแหมะสูเอ้ย! นอนคักนอนแน่แท้ มื้อบุญเด้มื้อหนิ ตื่นมาเฮ็ดน้ำขนมซอยยายเร็ว” ยายปลุกพวกเธอพร้อมถือถุงเส้นขนมจีนเข้ามาไว้ในครัวด้วย

              “น้องบีมลุกแล้ว!” น้องบีมตอบยาย ซึ่งก็พึ่งจะตื่นพร้อม ๆ กันกับเธอนั่นแหละ

              “ปาว! แป้งลุก ๆ มาเฮ็ดน้ำข้าวปุ้นให้ยายเร็ว ๆ “ ยายเดินไปยังขั้นบันไดบ้าน เรียกพี่สาวสองคนให้ตื่นมาทำน้ำยาขนมจีน และ ปลุกพี่ชายทั้งสองคนด้วย “เพิ่นเป็นบุญเป็นงานมาให้เอิ้นปลุกแถะว่ะ บ่ออยากอายเพิ่นบ่อ” ยายบ่นอยู่คนเดียว ก่อนจะไล่ให้น้องบีมไปล้างหน้าแปรงฟัน

              พี่ ๆ เดินลงมาจากชั้นบน พี่ปาวเดินเข้าครัวไปหายาย ช่วยยายทำน้ำยาขนมจีน วันนี้บอสมีนัดกับพี่สาวฝาแฝดกับจ๋อม ทุก ๆ ครั้งถ้าในหมู่บ้านมีงานแบบนี้ พวกเธอจะไม่พลาดการรวมตัวกันแน่นอน บอสเข้าไปในครัวช่วยพี่ปาวหยิบจับเครื่องปรุงบ้างเล็กน้อย ส่วนพี่แป้งลงมาจากบนบ้านก็เดินดิ่งเข้าห้องน้ำก่อนเลย พี่ชายทั้งสองคนก็เช่นกัน

              “เปิดแก๊สเฮ็ดเอานาง มันจังแล้วเร็ว สูสิกินน้ำยาหยังแหน่หนิ” ยายถาม

              “น้ำยาป่าเด้อยาย บอสมัก” เธอชิ่งตอบก่อนพี่ปาว

              “เฮ็ดเองเด้อน้ำยาป่า! ปาวสิเฮ็ดน้ำยากะทิเด้อยาย บ่ต้องใส่หยังมากมายหรอก เฮ็ดกินตะเฮาหนิ” พี่ปาวหันไปพูดกับยาย บอสค่อนขอดให้พี่สาว ยังจะให้บอสทำอีกก็ทำไม่เป็น

              “เฮ็ดกะไปซื้อของมา บอสไปซื้อพริกแกง เอากระชายใบบักกูดมานำ” ยายจัดแจงทุกอย่างให้พวกเธอ ถึงพวกเธอจะเป็นคนลงมือทำก็ตาม ทว่าก็ถูกกำกับด้วยยายเหมือนเดิม ทำไมไม่ทำเองก็ไม่รู้

              “อี่ยายเฮ็ดน้ำยาป่าให้บอสนำเด้อ บอสเฮ็ดบ่อเป็น” เธอกำชับกลัวยายไม่ทำให้กิน เธอชอบน้ำยาป่าเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ค่อยพิศวาสน้ำยากะทิสักเท่าไหร่ แม้จะอร่อยปานจะกลืนกินก็ตาม

              “เฮ็ดกะซื้อปลาทูมานำ ขั้นมีลูกชิ้นปลากะเฮามานำขั้นสิใส่น่ะ” พูดจบแล้วยายก็ควักเงินให้เธอไปซื้อวัตถุดิบมาทำน้ำยาขนมจีน ยายลงเส้นขนมจีนไว้ตั้งสองกิโลกรัมไปเลย เนื่องจากหลาน ๆ ชอบกิน และ เอาไว้เผื่อญาติ ๆ มาเที่ยวบ้านด้วย

              บอสขับมอเตอร์ไซค์ของพี่ปาวไปซื้อของที่ร้านค้ายายกัน บรรยากาศในเช้าวันนี้ครึกครื้นเป็นพิเศษ ทั้งเสียงเพลงที่วัด เสียงเพลงตามบ้านเรือน เสียงประทัดของเด็กผู้ชายที่จุดเล่นกัน สร้างบรรยากาศได้เข้ากับงานมาก ๆ ตามถนนภายในหมู่บ้าน มีเชือกผ้าหลากสีห้อยไปตามเสาไฟของถนนรอบ ๆ หมู่บ้านด้วย เป็นสัญลักษณ์บอกว่าหมู่บ้านนี้มีงานบุญ

              เสียงพลุของตาป้อมถูกจุดเป็นระยะ ๆ จุดพลุทีแผ่นดินและหลังคาบ้านก็สะเทือนที สนุกสนานกันไป ทุกคนในหมู่บ้านมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ รวมทั้งพวกเธอด้วย ที่ได้ร่วมงานบุญได้เต็มที่ ปีนี้จัดขึ้นตรงกับเสาร์อาทิตย์พอดี

              บอสขับรถไปซื้อวัตถุดิบมาให้ยาย ไม่นานก็กลับมา นำมาให้พี่ปาวทำ สรุปก็คือ พี่ปาวได้ทำทั้งสองน้ำยาเลย เตาแก๊สที่บ้านของเธอมีสองหัว จึงสามารถทำพร้อม ๆ กันได้ มียายช่วยทำด้วยอีกคนน้ำยาจึงเสร็จเร็ว พอทำน้ำยาขนมจีนเสร็จเรียบร้อย พวกเธอจึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว

              “ปาวแป้งสิพากันลงเมือเฮือนใต้อยู่บ่อ ขั้นไปเอาข้าวปุ้นไปนำ” ยายถามหลานสาวคนโตทั้งสองคน บ้านของพี่ ๆ อยู่หมู่ 1 ซึ่งเรียกว่าคุ้มใต้

              “ปาวว่าจะไปเฮือนอยู่ยาย มูปาวสิมา” พี่ปาวตอบ

              “มูสิมาติ! พากันเอาข้าวปุ้นไปโลดโลนึงนั่น น้ำขนมกะแบ่งไป หรือ สิยกไปเป็นหม้อโลด ยายสิเฮ็ดกินใหม่หรอก ฮาพี่น้องมาเดี๋ยวยายเฮ็ดกินใหม่” ยายจัดแจงให้พี่ปาว กลัวหลานสาวและเพื่อน ๆ กินไม่อิ่มกัน

              “ฮ่วยน้ำยาป่าของบอสแบ่งไปเด้อ ยกน้ำยากะทิไปกะยกไปโลด” บอสคัดค้าน กลัวว่าพี่ปาวจะยกหม้อน้ำยาป่าของตนเองไปด้วย

              “บ่อ ๆ ยาย ปาวแบ่งไปหรอก เทือมูบ่อมาเอาไว้ให้ยายกินโลด ตะมูปาวเขากะว่าสิมาเล่นบุญนำอยู่ เอื้อยแบ่งน้ำยาป่าไปจักนอยเด้อสั่น บ่อแบ่งไปหลายหรอก บ่อมีไผกิน” พี่ปาวกล่าวกับเธอ และ เธอก็ตกลง

              ความจริงเธอเองก็กะจะไม่เล่นที่บ้านหรอก กะจะสิงสถิตอยู่ที่บ้านสองฝาแฝดนู่น ทว่าก็หวงเผื่ออยากทาน เพราะว่าทราบว่าเพื่อน ๆ ของแพรวจะมาด้วย เป็นกลุ่มเดิมที่เล่นด้วยกัน ที่เคยมาเมื่อปีที่แล้ว และ เผื่อฝีมือของป้าแพงไม่ถูกปาก ปกติก็ไม่ค่อยจะถูกปากอยู่แล้ว เพราะบ้านนั้นกินน้ำยากะทิกัน

              “ซุมใหญ่หนิว่าจังใดหนิ สูสิไปเฮือนสูบ่อหนิ ขั้นไปกะยกหม้อไปโลด ยายสิเฮ็ดเอาใหม่หรอก” ยายพูดกับหลานชายสองคน “ไปแล้วยามแลงกะล็อกเฮือนนำ อย่าสิพามูไปหาดมกาวสูบชาอยู่เฮือนคักหลาย กูไปส่องเบิ่งเฮือนมีแต่กระป๋องกาวเต็มอยู่ หาเฮ็ดแนวบ่อดีเด้อ” ยายบ่น ๆ ให้กับพี่ชายสองคน เธอเม้มปากหัวเราะ สมน้ำหน้าทำอะไรอย่าคิดว่ายายไม่รู้

              “หือ… อี่ยายบอมบ่อได้ดมกาวเด้อ ถามบักบอลถะแหมะ” พี่บอมรีบปฏิเสธยายอย่างเร็ว

              “กะนั่นล้า! กูกะบ่อได้ว่าสูเด้ล่ะ กูว่าเห็นกระป๋องกาวซือ ๆ หาเฮ็ดเด้อ! เฮือนแฮงอยู่ในบ้านอยู่ เพิ่นเห็นเพิ่นจับหัวตายเด้ ดีตั้วกูบ่อเห็นเกี้ยกระดาษ!” บอสเข้าใจในทันทีว่ายายหมายถึงอะไร พี่ชายสองคนทำหูทวนลม รีบแต่งตัวรีบออกจากบ้านไป วันนี้เป็นบุญกฐินอิสระเต็มที่

              “ยายบอลขอไก่อี่ตาเด้อโตนึง บอลบ่อกินข้าวปุ้นหรอก” พี่บอลขอไก่ยายไปต้มให้เพื่อน ๆ ของตนกิน “เทือมูบอลมา เอ้อบ่เอาหรอก! เดี๋ยวไปซื้อเป็ดนำป้าดาวกะได้”

              “ไปซื้อเฮ็ดหยัง มีไก่มาบ่อกินไก่จะของ! เป็ดแพงอยู่เด้อ” ยายไม่ห้าม ตามใจหลาน ๆ เต็มที่เลยสำหรับวันนี้

              “ยายมื้อหนิบอสกะไปเล่นเฮือนลุงวิทย์เด้อ อยู่นำอี่แฝด” บอสก็ขอตัวไม่อยู่บ้านกับยายอีกคน สรุปแล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคน พวกเธอยายหลานคุยกันในบ้าน ต่างคนต่างจะไปกับเพื่อน ๆ ของตนเอง ตอนนี้น้ำยาขนมจีนก็เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กินได้เลย

              “อี่น้อย ๆ หนิสิไปเล่นนำมูบ่อหนิ บ่อต้องไปหรอกอยู่เฮือนนำยาย เดี๋ยวพวกป้าใบป้าไพรกะมาเอาบุญนำ” ยายหันมาพูดกับหลานสาวคนเล็กปนยิ้ม เทศกาลงานบุญแบบนี้ ญาติ ๆ ฝั่งยายของเธอมักมาเที่ยวบ้านแน่นอน ในทุก ๆ ปีก็มา ปีนี้ก็ไม่น่าจะพลาด มาดูหมอลำ มานอนค้างที่บ้านด้วยเลยในบางครั้ง

              “หื่อ! น้องบีมกะไป น้องบีมสิไปหาแจน บ่อดีกว่า! น้องบีมไปนำเด้อพี่บอส” น้องบีมพูดกับยาย ทว่าทำให้เธอเกือบสำลักน้ำลาย กำลังจะดีแล้วเชียว ไหนบอกจะไปหาเพื่อน ไปเล่นกับน้องแจน ทำไมมาขอตามเธอไปเล่นด้วยอีก

              “ลงไปเล่นคุ้มใต้นำพี่ปาวบ่อสั่น” พี่ปาวเสนอ

              “ไปเล่นนำกูแน่! เจอเม้าส์กวนเด้อจะบอกให้” บอสได้โอกาสขู่น้องสาวเสียเลย ยกคู่อริของน้องบีมมาอ้างด้วย นั่นก็คือพี่เม้าส์แฟนของแพรวเอง

              “ไปคุ้มใต้นำพี่ปาวพี่แป้งบ่อล่ะบีม” พี่ปาวยังถามน้องบีมอีกครั้ง สงสารน้องสาวก็สงสาร เพราะพี่ ๆ ไม่มีใครอยู่บ้านสักคนเลย น้องบีมดูลังเล สุดท้ายแจ็กพอตก็มาตกที่เธอเหมือนเดิม เมื่อน้องบีมบอกว่าอยากไปเล่นกับเธอ

              “ไปกะไป! แต่งโตงาม ๆ มื้อหนิมื้อบุญเด้หนิ” บอสเองถึงไม่อยากให้น้องสาวตามไปด้วย แต่ก็ไม่ถึงกับต้องห้ามบังคับเด็ดขาด อยากมาก็มา! จากนั้นน้องบีมก็รีบไปเปลี่ยนชุดสวย เป็นชุดกางเกงลายหมีพูห์สีเหลืองตามประสาเด็ก ๆ ส่วนตนเองกางเกงวอร์มนักเรียนเสื้อยืดเหมือนเดิม “มูบอสกะอาจมายาย เห็นว่าสิมานะ”

              “มูมาข้าวปุ้นบ่อพอกินมาเอาเฮือนเฮาไปซูเขากินเด้อ” ยายกำชับอีก พวกเธอตกลงจากนั้นก็แยกย้ายกัน ต่างคนต่างไปบ้านของตนเองตามที่ได้พูดไว้

              สาย ๆ ของวันนี้หลังจากเสร็จภารกิจที่บ้านแล้ว บอสกับน้องบีมกอดคอกันเดินไปบ้านของสองฝาแฝด จ๋อมเองก็มาเล่นด้วย ไม่แน่ใจว่าเพื่อน ๆ ของพิมพ์กับแพรวจะมาด้วยไหม เห็นแพรวพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะมา ดีเหมือนกันบรรยากาศจะได้สนุก ๆ บ่ายวันนี้จะมีการแห่กลองยาวด้วย ตอนกลางคืนก็มีหมอลำยาวไปจนถึงเช้ากันเลย นี่แหละความสุขของชีวิตเด็กบ้านนอกอย่างพวกเธอ

              “เม้าส์เฮ็ดหยัง” มาถึงน้องบีมก็ทักทายพี่เม้าส์ก่อนเลย เจอเพียงพี่เม้าส์นั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน สองฝาแฝดไปไหนกัน ก็คงจะอยู่ในบ้านนั่นแหละ

              “น้องบีมเอิ้นอ้ายดี ๆ แนะ ใหญ่แล้วบ่อแมนเด็กน้อยคือตะกี้เด้” บอสเอ็ดน้องสาว ชอบเรียกว่าที่พี่เขยแบบไม่เคารพนัก “อ้ายเม้าส์กะอ้ายเม้าส์แนะ” พวกเธอสองคนเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อนด้วยคน “อ้ายเม้าส์มาโดนแล้วบ่อ”

              พี่เม้าส์กระตุกยิ้มให้กับพวกเธอสองคนพี่น้อง และ ไม่ได้ว่าอะไรด้วย ยอมให้น้องบีมเรียกแบบนั้นได้ตามสบาย ตั้งแต่คบกับแพรววันแรกจนมาถึงวันนี้ “อ้ายมาเมื่อกี้หนิล่ะ บักบอมอยู่เฮือนบ่อ” พี่เม้าส์ถาม

              “บ่ออยู่! เราไปเฮือนเราพุ่น ขอไก่อี่ยายอยู่ ผู้สาวเราจะมามั้ง” บอสตอบ “แฝด! เฮ็ดหยังเดียวหนิ” จากนั้นก็เรียกพี่สาวให้ออกมาข้างนอกได้แล้ว จ๋อมก็ยังมาไม่ถึง แต่อีกไม่นานก็คงจะมาแน่นอน เทศกาลแบบนี้จะพลาดได้อย่างไร เพราะฉะนั้นบอสจึงสบายใจ ไม่โทรตามเพื่อน

              “อาบน้ำ! อ้ายมาหัวกะพากันตื่นแหมะ” พี่เม้าส์พูดกลั้วยิ้มถึงสองฝาแฝด “บีมยายเฮ็ดน้ำขนมอยู่บ่อ คือบ่อเอามาสูเม้าส์กินแน่”

              “เฮ็ด! อ้ายเม้าส์อยากบ่อ” คราวนี้หลังจากที่โดนเธอเอ็ดไปเมื่อครู่ น้องบีมก็เรียกพี่เม้าส์ใหม่ เติมคำว่าพี่นำหน้าไป พี่เม้าส์ก็หัวเราะชอบใจใหญ่

              “หาว่าให้น้อง! ให้มันเอิ้นโลดอ้ายบ่อถือ” พี่เม้าส์พูดปนยิ้ม

              “เดี๋ยวบีมไปเอามาซูกินกะได้” น้องบีมทำท่าจะไป จากนั้นพี่เม้าส์จึงห้ามไว้ เพียงพูดเล่น ๆ เท่านั้นเอง ไม่ได้จะให้ไปเอามาจริง ๆ ไม่นานพิมพ์กับแพรวก็เดินออกมาจากในบ้านด้วยอาบน้ำเสร็จแล้ว

              “อี่บอสใส่กางเกงวอร์มอีกล่ะ ยีนส์คือบ่อใส่แน่ ขาเดรฟน่ะ” พิมพ์พูดพร้อมปรายตามองเธอ ส่วนตนเองนั้นสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้น อวดผิวขาวไปอีก รวมทั้งแพรวด้วย แต่เธอก็ไม่ได้อะไร ไม่อยากใส่! ไม่กล้าใส่ด้วย ตอนนี้พวกเธอกำลังฮิตใส่กางเกงขาสั้น ๆ เกือบถึงก้นกัน เก๋ไปอีกแบบ ของเธอกับของพี่ปาวพี่แป้งก็มี แต่ไม่กล้าใส่! กางเกงวอร์มนี่แหละมั่นใจสุด ๆ แล้ว

              “หื้อ! คร้านใส่ พุ่นอี่จ๋อมมาล่ะ” บอสตอบพี่สาว ประจวบเหมาะกับจ๋อมขับรถมาพอดี บอสยิ้มอย่างน้อย ๆ จ๋อมก็สวมกางเกงวอร์มเหมือนกันล่ะ ทว่าของจ๋อมสีน้ำเงินของเธอสีดำ