เรื่องแรกคือว่าเวลาอยู่คนเดียวจะรู้สึกโดดเดี่ยวหรือดิ่งมากๆ เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนให้ระบาย อีกอย่างเราไม่กล้าระบายเพราะกลัวโดนรำคาญแล้วกับบางคนก็ไม่ค่อยสนิทใจ เวลาโมโหหรือเครียดจะทำร้ายตัวเอง แบบว่าทำให้เจ็บตัวแล้วจะรู้สึกดีขึ้นเพราะเป็นคนไม่ค่อยพูดเวลามีเรื่องให้คิด ไม่กล้าพูดกับใคร เรื่องครอบครัวด้วยนิดหน่อย เรื่องที่สองเป็นคนติดเพื่อนเพราะตอนนี้มีเพื่อนที่สนิทด้วยตอนอยู่คนนึง มีอะไรก็คุยกันบ่อย เพื่อนคนอื่นๆไม่ค่อยได้คุย เพื่อนที่มอเราก็ไมคุยด้วยเพราะเราแยกตัวออกมาเพราะเพื่อนไม่ค่อยใส่ใจเราเลย ส่วนตัวเราติดคอลมากๆ ไม่ว่าจะกับเพื่อนหรือแฟน มันเหมือนสบายใจที่_ด้พูดหรือสบายใจที่มีคนอยู่ด้วยอะไรแบบนี้ แต่พอไม่มีเพื่อนคุยจะไม่มีสมาธิเท่าไร ไม่ชอบการอยู่คนเดียวเลยค่ะ มันจะฟุ้งซ่าน มีช่วงนึงไุ้งซ่านบ่อยๆฝันร้ายติดกันหลายคืนเลย ((ปกติไม่ค่อยฝันร้าย)) เคยคิดว่าจะไปพบจิตแพทย์ดีไหม แต่กลัวว่าจะคิดไปเองว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเครียดเรื่องอื่นๆด้วยนิดหน่อย เราแค่คิดว่าเราอาจจะอยากได้ความรักจากเพื่อนๆและอยากเป็นที่รักของคนอื่นๆที่สนิทใจกับเรา เพราะครอบครัวไม่ได้เป็นเซฟโซนสำหรับเรา เราไม่ค่อยคุยกับพ่อแม่เท่าไรเลย แต่ก็มีคุยบ้างบางที เวลาคุยกับพ่อแม่แล้วเราชอบแสดงท่าทีว่าไม่อยากคุยด้วย เราไม่กล้าไปพบจิตแพทย์เพราะเคยปรึกษาเพื่อนแล้วเขาบอกว่าเราอาจจะแค่เครียด มันต้องเป็นสะสมหลายๆเดือน เราก็เลยไม่กล้าไปพบหมอ กลัวไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ แต่เรามีความคิดอยากทำร้ายตัวเองเวลาดิ่งๆ บางทีก็คิดอยากตาย แต่ไม่กล้าทำเลยได้แต่ทำให้ตัวเองเจ็บตัวนิดๆหน่อย