ตอนนี้เราอายุ15ปีแล้วแต่ยังกินผักผลไม้ไม่ได้เลยทุกชนิด กินได้แค่ข้าวโพดถั่วลิสง ฟักทอง สายบัว มัน เผือก แค่นี้ แค่นี้จริงๆ เรากินไม่ได้ตั้งแต่เด็กๆตอนเด็กๆแม่เล่าให้ฟังว่า บดข้าวกับกล้วยให้กินเราก็อ้วกและก็ร้องไห้ไม่ยอมกิน จนต้องซื้ออาหารเด็กรสดั้งเดิมให้กิน ตอนเด็กแม่ให้กินผักผลไม้เราอ้วกตลอดแค่ได้กลิ่นก็อ้วกแล้ว ซึ่งตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ เรากินได้แค่นมเปรี้ยงรสผลไม้ได้ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยพยายามกินเเล้วแต่อ้วกตลอดบางอย่าแค่ได้กินก็น้ำตาไหลแล้ว ตอนเด็กๆเคยโดนครูรและก็รุ่นพี่บังคับให้กิน เราก็อ้วกกินไม่ได้ร้องไห้ จนตอนนี้ก็ยังโดนว่าโดนด่าอยู่แม้แต่คนในครอบครัวเรา ที่เจ็บสุดๆ คือยายบอกว่า *เหนี่ยหมามันยังกินได้มาไหว้มาสิ* เราร้องไห้ล่อยมากกับเรื่องนี้ ใช้ชีวิตลำบาก ผลไม้บางชนิทที่มีกลิ่นเราก็อยู่ไกล้ไม่ได้ ใครกินอะไรเราก็ต้องห่างตลอด เรื่องนี้มันยากที่จะเชื่อแต่เราเป็นจริงๆ ทีแรกก็คิดว่าโตมามันจะหายแต่ไม่เลย เราเคยค้นหาว่ามีใครเป็นแบบนี้ไหมใน Google​ ก็ไม่มีเลย บางทีเราก็คิดว่าเราเกิดมาครบสมประกอบ​แต่ก็เหมือนไม่สมประกอบเลย..