ทุกคนคะ คือ ช่วงนี้เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ตอนดึกๆมาจะมานั่งร้องงไห้ตลอด ในหัวมีแต่เรื่องเศร้าๆ เราเพิ่งมาเป็นแบบนี้ได้เกือบเดือนแล้วค่ะ ก่อนหน้านั้นคือเราเป็นคนร่าเริงมากๆ ทุกช่วงเวลาจะไม่เศร้านานๆ เส้นตื้นมาก ขนาดที่กำลังโกรธอยู่ร้องไห้อยู่ แต่หายภายใน 1 นาที ตอนดึกๆอาจจะคิดอะไรมากแล้วเศร้า แต่แปบเดียวหาย ดูหนังฟังเพลงก็หายแล้ว ส่วนมากจะไม่เศร้าเลยมากกว่า เรามาเป็นแบบนี้เพราะว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักขึ้น แต่ก่อนก็ทะเลาะ แต่ทุกครั้งพ่อจะยอม แต่คราวนี้พ่อไม่ยอม แล้วพูดมาก ด่าคนในครอบครัวด้วยคำแรงๆ เป็นแม่เราเองที่เงียบ แล้วเป็นครอบครัวที่พ่อติดยาแม่ติดเหล้า พ่อเสพแต่พ่อไม่ยอมรับ พ่อจะหงุดหงิดทุกครั้งที่แม่ถือขวดเหล้า ด่ากัน เราก็เฉยๆนะคะ ตอนด่ากัน แต่ตกกลางคืนมาร้องไห้ พ่อกับแม่อยู่บ้านอีกหลัง เราชอบไปหา ทุกวัน ปิดเทอมไปวันละ3-4รอบ แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากไปค่ะ ไม่มีความสุขเลย ไปก็ไปฟังพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ออกไปเพราะแม่บอกไปกินข้าว แต่ต้องไปนั่งฟังทะเลาะกัน บางวันแม่ไม่อยู่พ่อก็จะแอบด่าแม่ด่ายาย คิดว่าเราไม่ได้ยิน ตอนแรกคิดว่าแกคงเก็บกด แต่เดี๋ยวนี้คือเกินไปจริงๆ ชอบพูดหักหน้ายาย เราไม่ชอบเลย ทุกคนคิดว่าเราควรเคลียร์พ่อกับแม่มั้ย เราคิดว่าอะไรก็เยียวยาเราไม่ได้แล้ว เพลงที่เคยฟัง หนังที่ดู อะไรดูคลายเครียดยิ่งฟังยิ่งร้อง นอนไม่หลับ คิดไปไกลว่าถ้าพ่อกับแม่เลิกกันก็สงสารพ่อ พ่อไม่มีที่ไป คนอื่นเขาก็เชียร์ให้พ่อแม่เลิกกัน ไม่ถามลูกซักคำ เราเคยคิดว่าถ้าแม่เลิกกับพ่อจะเกลียดแม่มาก แต่ถ้าวันนั้นคงไม่กล้า แม่ให้คำปรึกษาคนอื่นได้ ไม่ให้คนอื่นเลิกกัน ปลอบใจลูกเพื่อน แต่ไม่ทำกับลูกตัวเอง กูจะเลิกกับพ่อบ้าง ไปอยู่กับพ่อบ้าง เราทำอะไรไม่ถูก มันรู้สึกเสียใจ ร้องไปพิมพ์ไป เราคิดว่าอยากไปพบจิตแพทย์ คือ เราอ่อนไหวง่ายมากช่วงนี้ ตัวละครในอนิเมะตายเราก็ร้องไห้ คิดถึงเหตุการณ์ตอนไปช่วยหมาก็ร้องไห้ ทั้งที่ไปช่วยหาบ้านใหม่ให้ แต่ก็เศร้าคิดว่าตัวเองไม่ได้ช่วย ทั้งที่ช่วยไว้แท้ๆขอคำปรึกษาทุกคนหน่อยว่าเราจะทำยังไงดี ตอนนี้มันผสมปนเปกันไปหมด