ตามหัวข้อครับ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ตัวผมนะครับ
เป็นแฟนของผมครับที่เป็นโรคนี้ที่มา ที่เขาเป็นโรคนี้เพราะว่าทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว การเรียน 

คือพ่อแม่ของแฟนผมค่อนข้างกดดันแฟนผมมาก
ทั้งการเรียน พ่อแแม่เขาจะคอยกดดันเสมอ ต้องให้ได้เกรด3.7ขึ้นไป แล้วก็เรื่องน้องสาวเขาด้วยครับด้วยความที่น้องสาวของแฟนผมยังเด็ก เลยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กๆ คือมักจะถูกน้องสาวไล่ รำคาญ หงุดหงิดใส่ตลอด เหมือนไม่เคยรักแฟนผมเลย พ่อแม่ด้วยครับ ปกติพวกท่านจะไปทำงานแล้วก็ทิ้งลูกไว้ บางทีก็ลืมลูกบ้าง ไม่รู้ว่าลูกจะหิวมั้ย กินข้าวรึยังสบายดีมั้ยที่รร.เป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ย พวกท่านไม่เคยถามแฟนผมเลยสักครั้งเดียว เหมือนถูกละเลย
มาตั้งแต่เด็กๆ
 

แล้วก็เรื่องเพื่อน แฟนผมมักจะเป็นคนที่ถูกใช้เสมอ 
ถูกทิ้งไว้ข้างหลังบ้าง ไม่เคยเห็นแฟนผมในสายตามาตั้งแต่เด็ก ทั้งที่เป็นเพื่อนกันมานานมาก 

แฟนผมก็ต้องการเพื่อน ต้องการคนที่รักในตัวแฟนผมจริงๆ ไม่ใช่ว่าอยู่ในช่วงนึงแล้วจากไป แฟนผมเป็นคนที่ห่วงคนรอบข้างตลอด แต่แฟนผมมักจะถูกมองข้ามตลอดเลย 
ทุกวันนี้ผมพยายามให้กำลังใจ ทำให้เขามีความสุขตลอด พยายามอยู่ข้างๆ แฟนผมเป็นคนที่คิดมากมาตั้งแต่เด็กๆ คิดมาก จนเป็นโรคนี้มาตั้งแต่เด็กๆเลย

แต่ผมก็ต้องการคำปรึกษาบ้างครับ ว่าควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดี ผมอยากให้แฟนผมมีความสุขกับชีวิต
หลายครั้งมากที่แฟนผมคิดจะฆ่าตัวตาย